Category Archives: Εκδηλώσεις

Βιβλιοπαρουσιάσεις, συλλογικές κουζίνες, προβολές, κλπ.

Προβολή ταινίας “Η γλώσσα της πεταλούδας” , 15/10 στις 21:30 στο Ουλαλούμ

LA LENGUA DE LAS MARIPOSAS / BUTTERFLY TONGUES Κοινωνική, Έγχρ., Διάρκεια: 100′

Παραγωγή: Ισπανική Σκηνοθεσία: Χοσέ Λουίς Κουέρντα
Πρωταγωνιστούν: Φερνάντο Φερνάν Γκόμεζ, Μανουέλ Λοζάνο, Ούξια Μπλάνκο

Περίληψη

Βασισμένη σε τρία διηγήματα (1996) του Μανουέλ Ρίβας, αφηγείται την ιστορία του Μόντσο, ενός οκτάχρονου αγοριού που στα τέλη του ’36 πηγαίνει στο σχολείο ξεκινώντας τη θητεία του στη μάθηση και στη ζωή με καθοδηγητή τον ιδιόρρυθμο δάσκαλό του. Στις 18 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς οι αξίες και οι αρχές που ο δάσκαλος του έχει εμφυσήσει, θα ανατραπούν. Υποψήφια για 13 βραβεία Γκόγια, βραβείο Γκόγια καλύτερης διασκευής σεναρίου.

Προβολή ντοκιμαντέρ στο Ουλαλούμ, ΄΄Φόρος Τιμής στην Καταλονία΄΄, Πέμπτη 4/10 ωρα : 21:30

Αποτέλεσμα ερευνητικής εργασίας από καθηγητές του πανεπιστημίου της Καταλονίας, Joana Conill, Manuel Castells and Àlex Ruiz, το ντοκιμαντέρ εξετάζει την προοπτική για μια βιώσιμη δομή, αποκεντρωμένη οικονομικά και κοινωνικά , που στηρίζεται στην αλληλεγγύη των συμμετεχόντων – στο συσχετισμό τους όχι αποκλειστικά μέσω της κατανάλωσης αγαθών.

Εξετάζεται η δυνατότητα δημιουργίας δικτύων που υπερκεράζουν την υπάρχουσα λογική καταμερισμού εργασίας και που δεν χαρακτηρίζονται από εξατομίκευση και ιεραρχικές δομές. Εναλλακτικές οικονομικές φόρμες και νέες κουλτούρες καθημερινότητας τίθενται στο μικροσκόπιο των ερευνητών.

Μελετάται ο κοινωνικός αντίκτυπος που έχει η οικονομική οργάνωση σε δομές πέρα από τις οικονομικές νόρμες της αγοράς. Προτεραιότητα, στη θέση του κέρδους, έχουν αυτή τη φορά άλλου τύπου ανάγκες και επιθυμίες – οι συμμετέχοντες τις κατονομάζουν ως «πραγματικές».

Οι συντελεστές σημειώνουν: «To ντοκιμαντέρ «Φόρος τιμής στην Καταλονία» είναι εργαλείο για έρευνα. Ούτε τελεσίδικο, ούτε ολοκληρωμένο, αλλά μια εργασία σε εξέλιξη. Θέλουμε αυτό το ντοκουμέντο να είναι ανοιχτό σε όλους, εντός και εκτός πανεπιστημιακής κοινότητας, μέσω της άδειας των Creative Commons».

Συλλογική μετάφραση – υποτιτλισμός: Ηλιόσποροι

Προβολή ταινίας στο Ουλαλούμ, 1/10 στις 21:30, «Ηλιόλουστες Δευτέρες» (Los lunes al sol).

Σκηνοθεσια : Fernando Leon de Aranoa, Ισπανία, 2002, 113 λεπτά

Μια παρέα λιμενεργατών προσπαθεί να επιβιώσει κοινωνικά και οικονομικά μετά την απόλυσή τους από τα ναυπηγεία του Βίγκο στην Ισπανία. Ο κάθε ένας από τους φίλους έχει να αντιμετωπίσει τους δικούς του ανθρώπους αλλά και προγραμματίζει και φαντασιώνεται τις δικές του λύσεις για να προχωρήσει στη ζωή του. Όταν όμως έρχεται η ώρα των αποφάσεων μοιάζουν αδύναμοι να αλλάξουν το οτιδήποτε.
Μια χαμηλών τόνων ρεαλιστική ταινία, που αφηγείται τον κοινωνικό ευνουχισμό ισπανών εργατών καθώς αυτοί χάνουν τη δουλειά τους. Αμήχανοι μπροστά στις εξελίξεις που δεν ελέγχουν και οι οποίες τους οδήγησαν στην απόλυση, χάνουν τον έλεγχο σταδιακά από όλες τις πλευρές τις προσωπικής και κοινωνικής τους ζωής. Παρ’ όλα αυτά οι ίδιοι δεν παραδίνονται στη μιζέρια, διατηρούν τον αυτοσαρκασμό και εν τέλει αποδέχονται μερικώς αυτό που είναι.

Προβολή ταινίας – Δευτέρα 24/09 στο Ουλαλούμ στις 21:30 – Και το πλοίο φεύγει

ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΦΕΥΓΕΙ (E la nave va) (1983)

Σκηνοθεσία Φ. Φελίνι με τους: Φρέντι Τζόουνς, Μπάρμπαρα Τζέφορντ, Βίκτορ Πολέτι, Τζάνετ Σάμα.

Ο Φελίνι μας μεταφέρει στις αρχές του αιώνα, σ’ ένα υπερωκεάνιο με επιβάτες μεγιστάνες του πλούτου, πρίγκιπες, συγγραφείς και άλλες διασημότητες της εποχής. Όλοι ταξιδεύουν με ένα συγκεκριμένο σκοπό. Κάποιος δημοσιογράφος θα αναλάβει να καταγράψει τα γεγονότα αυτού του ταξιδιού.

 

03/09 ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ – Bagdad Cafe , στο Θέατρο Π.ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΩΡΑ 22:00

Σκηνοθεσία : Πέρσι Άντλον

Πρωταγωνιστούν : Τζακ Πάλανς, Μαριάν Ζέγκεμπρεχτ, Σιτς Πάουντερ

Ένας ύμνος στη φιλία και την αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων από διαφορετικές κουλτούρες και διαδρομές: Καυτός ήλιος, σκόνη, μιζέρια και πλήξη. 100 χιλιόμετρα από το Λος Αντζελες… Ένα μόνο πρόσωπο κατορθώνει να αλλάξει τα πάντα. Η τρομαγμένη, και αφελής Βαυαρή Γιασμίν, μετά από ένα γερό καυγά με τον άντρα της, εισβάλει στο Καφέ Βαγδάτη και μεταμορφώνει με το μαγικό ραβδί της, ένα άθλιο πανδοχείο της ερήμου σε μια όαση.

*Αν φυσάει η προβολή θα γίνει στο Ουλαλούμ.

2ΗΜΕΡΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ »Για την απελευθέρωση της φαντασίας»

Για την απελευθέρωση της φαντασίας, την άμεση δημοκρατία, την ελευθερία

  • Για την απάντηση, μέσα από τους δρόμους της κοινωνικής χειραφέτησης-απελευθέρωσης, αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας, αξιοπρέπειας.

  • Ενάντια στην πολυεπίπεδη κρίση-μάστιγα που εκμηδενίζει, διαχωρίζει, απαξιώνει τον άνθρωπο και τον αποκλείει από τα αναφαίρετα δικαιώματα της ελεύθερης πρόσβασης στην τροφή, την υγεία, τη γνώση, τον πολιτισμό, τη δημιουργική εργασία.

  • Είναι αναγκαία η υπεράσπιση της κοινωνικής ζωής, των σχέσεων και των δεσμών μας, με δομές που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας, χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος, στη βάση της συλλογικότητας έναντι της ατομικότητας και της απομόνωσης.

  • «Από τα κάτω» να «αφοπλίσουμε» αυτούς που έχουν «εισβάλει» στη ζωή μας, με απόλυτη βαρβαρότητα κατηγοριοποιώντας ανθρώπους, δίνοντας μηδενική αξία και δικαίωμα στην ανθρώπινη ζωή. Αυτούς που βάζουν πάνω από όλα τους νόμους της εκμετάλλευσης, της αγοράς , του κέρδους, του κεφαλαίου, εμπορευματοποιώντας, λεηλατώντας και ρυπαίνοντας τη φύση και το περιβάλλον. Αυτούς που οδηγούν όλο και ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας στη φτώχεια και μέσα σε ένα συνολικό κλίμα τρομοκράτησης «των αδυνάτων», δημιουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, κτίζουν «τείχη ντροπής», κάνουν ρατσιστικά πογκρόμ, δημιουργούν «υγειονομικές ζώνες», χρησιμοποιούν προκλητικά την επιχείρηση με το όνομα «Ξένιος Δίας» σαν προστάτη της εκφασιστοποίησης και προβολής ενός ακροδεξιού, ρατσιστικού λόγου στο δημόσιο διάλογο. Αυτών που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν και να χειραγωγήσουν τα βουτηγμένα στην ανέχεια, φτωχότερα τμήματα της κοινωνίας, να αποπροσανατολίσουν επίσης ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας που βρίσκεται σε απόγνωση και να τους χρησιμοποιήσουν σαν τους καλύτερους «προπομπούς» της φασιστικής λογικής και νοοτροπίας, είτε μέσα από το γνωστό «ελληνοχριστιανικό ιδεώδες» του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, είτε μέσα από άλλες επικίνδυνες αναχρονιστικές αντιλήψεις, κατασκευάζοντας εχθρούς.

  • Αντιστεκόμαστε σε ό,τι μας υποτιμά και μας εκμηδενίζει.

  • Προτάσσουμε, πειραματιζόμαστε, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο κόσμο πέρα από εθνικούς, φυλετικούς, θρησκευτικούς, έμφυλους διαχωρισμούς και ταυτότητες.

  • Προσπαθούμε να διαμορφώσουμε την καθημερινότητα μας, μέσα από αντιιεραρχικές αμεσοδημοκρατικές δομές, συνελευσιακού τύπου.

  • Θέλουμε τα προτάγματά μας, να συγκροτούνται γύρω από τα κοινά αγαθά, μέσα από ένα συνεχές δημιουργικό «πράττειν»

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαία η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ.

D.I.Y. MUSICMOVEMENT

 Πειραματισμός – δημιουργία – έκφραση- ενάντια στους πωλητές της απόλαυσης και του θεάματος

 ”Βλέπουμε την τέχνη όχι ως έναν καθρέφτη της πραγματικότητας ,αλλά ως ένα σφυρί με το οποίο θα την σμιλέψουμε”  Μπέρτολτ Μπρεχτ

 D.I.Y. (DoItYourself) σημαίνει μπορείς και εσύ, συλλογικά και αλληλέγγυα, δυναμικά και ξεκάθαρα. Οι ρίζες του D.I.Y. (πρόκειται για τα αρχικά των λέξεων “do it yourself”, που στα Αγγλικά σημαίνει “καν’ το μόνος σου”, αυτοοργανώσου) εντοπίζονται στις απαρχές του punk κινήματος το καλοκαίρι του 1976 στο Λονδίνο.

Όσον αφορά την Ελλάδα, το D.I.Y. άρχισε να διαμορφώνεται στα τέλη της δεκαετίας του ’80 .

Στα πλαίσια λοιπόν του D.I.Y. αποφασίσαμε να οργανώσουμε αυτό το διήμερο φεστιβάλ με σκοπό να προβάλουμε την έννοια της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της κοινής συνεισφοράς.

Θεωρούμε ότι η μουσική είναι μια μορφή ελεύθερης έκφρασης όπου δεν μπορεί να χωρέσει η έννοια κέρδος, οι χορηγίες και η στείρωση της φαντασίας. Η μουσική δεν είναι ένα προϊόν προς εκμετάλλευση από την μουσική βιομηχανία. Στο φεστιβάλ ,λοιπόν, συμμετέχουν μουσικοί και συγκροτήματα που δεν έχουν σκοπό το οικονομικό κέρδος .Αξίζει να σημειωθεί ότι ο μουσικός εξοπλισμός της συναυλίας είναι κοινή συνεισφορά όλων όσων συμμετέχουν.

Ευρύτεροι στόχοι μας είναι:

  • Η ελευθερία της μουσικής τέχνης .

  • Η δημιουργία δικτύου διάθεσης του μουσικού έργου σε στέκια, καταλήψεις και άλλους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους .

  • Η δημιουργία δομών για την παραγωγή και διακίνηση της μουσικής έκφρασης (όπως στούντιο, ραδιοφωνικός σταθμός, εξοπλισμός για συναυλίες κ.α.)

  • Η διοργάνωση εκδηλώσεων κοινωνικής αλληλεγγύης και ενίσχυσης του εγχειρήματος (χρηματική βοήθεια ,αγορά εξοπλισμού κ.α.) .

Απευθυνόμαστε :

  • Σε μουσικούς που παράγουν ή θέλουν να παράγουν το έργο τους ανεξάρτητα.

  • Σε στέκια, καταλήψεις, συλλογικότητες, που θέλουν να ακολουθήσουν και να στηρίξουν την πρόταση αυτή .

Στην κοινωνία της εκμετάλλευσης ,της χειραγώγησης του θεάματος και της καθοδηγούμενης διασκέδασης , θα δίνουμε πνοή σε δραστηριότητες που αναδεικνύουν ένα διαφορετικό τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης ,αντίθετο απ’ αυτό που ορίζουν οι μουσικές βιομηχανίες.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ

  • Ένα εγχείρημα για το δικαίωμα στην τροφή.

  • Για ένα διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης και διανομής της τροφής, μέσα από τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη.

  • Για την απευθείας πρόσβαση σε παραγωγούς-βιοκαλλιεργητές.

  • Σαν μια πρόταση διεξόδου από την κρίση, από τα αδιέξοδα των ανέργων, των μεταναστών, των μοναχικών.

Είμαστε μαζί με όσους πλήττονται, αλλά παράλληλα αγωνίζονται ενάντια στην

κοινωνική αδικία.

  • Είναι συλλογική όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε στην ανοιχτή διαδικασία της συνέλευσης με νέες ιδέες-προτάσεις και συνταγές. Όλοι μαζί φτιάχνουμε-δημιουργούμε-απολαμβάνουμε το μαγείρεμα και το φαγητό, σαν διαδικασία σύσφιξης των ανθρώπινων-φιλικών-συντροφικών δεσμών.

  • Ανταλλάσουμε σκέψεις, εμπειρίες, ιδέες, γνώσεις, πολυπολιτισμικές γεύσεις και μουσικές. Συζητάμε, αλληλεπιδρούμε μέσω του φαγητού, συμμετέχουμε από την … «προετοιμασία» του μέχρι και την … «λάντζα», χωρίς σχέσεις οικονομικής εκμετάλλευσης και αναπαραγωγής στερεότυπων.

  • Επιλέγουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις, γι’αυτό και διαχωρίζουμε τη θέση μας, από φιλανθρωπίες και συσσίτια, σαν και αυτά της εκκλησίας, των Δήμων, των ακροδεξιών υποκριτών, μια και όλοι τους έχουν μερίδιο στη μιζέρια αυτής της πολιτικής και κοινωνικής εξαθλίωσης.

  • Μέσα από τη συμμετοχή μας, βαθαίνουν οι σχέσεις μας, συνδιαμορφώνουμε την καθημερινότητά μας, διευρύνουμε κάθε μέρα το περιβάλλον μας, με ανθρώπους που έχουν ανάγκη τη συλλογικότητα στη ζωή και τη δράση.

ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ-ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ

 Πειραματιζόμαστε, θέλοντας να μετασχηματίσουμε την καθημερινότητά μας δημιουργώντας καταρχήν ένα δίκτυο ανταλλαγής αντικειμένων ,χωρίς χρηματικό αντίτιμο. Αμφισβητούμε τον μονόδρομο που μας έχει επιβληθεί μέσα από την καθημερινή μας διαδρομή ‘‘δουλειά-σπίτι-κατανάλωση’’ και γινόμαστε οι ίδιοι δημιουργοί, ποιητές της ζωής μας. Σε μια πόλη που δύσκολα πια μπορούμε να αισθανθούμε «δική μας πόλη», επειδή απλώς και μόνο κατοικούμε και δουλεύουμε εδώ, θα είχε πραγματικά νόημα να δημιουργήσουμε οικείους χώρους και χρόνους, ειλικρινείς σχέσεις ανθρώπων που επιθυμούν πραγματικά να ζουν μαζί και να μοιράζονται την καθημερινότητά τους. Χωρίς αντίτιμο σημαίνει προσφέρω, μοιράζομαι…

Στο χαριστικό παζάρι υπάρχουν διάφορα αντικείμενα (ρούχα, βιβλία, οικιακά σκεύη, παιχνίδια ό,τι μπορείτε να φανταστείτε πραγματικά…) που για κάποιον/α δεν είναι χρήσιμα αλλά που κάποιος/α ,άλλος/η μπορεί να τα χρειάζεται. Δηλαδή πράγματα αχρησιμοποίητα και όχι άχρηστα, χωρίς τιμή και όχι χωρίς αξία. Το πάρε-δώσε γίνεται χωρίς χρήματα και δε χρειάζεται να φέρεις κάτι για να πάρεις κάτι άλλο που χρειάζεσαι. Δεν είναι επίσης ένα παζάρι για φτωχούς, με φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Η επαναχρησιμοποίηση αυτών των αντικειμένων δεν είναι άμυνα ή μειονέκτημα, είναι πρόταση και στόχος. Τα πράγματα αυτά μπορεί να μην είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που θα αγοράζαμε, αλλά το να τα προσαρμόσουμε στις απαιτήσεις μας ή να προσαρμόσουμε τις απαιτήσεις μας σε αυτά δείχνει μια πρακτική ευφυΐα που ο άνθρωπος είχε από πάντα αλλά και μια ουσιαστική οικολογική συνείδηση που εναντιώνεται στη σπατάλη.

Συνειδητοποιούμε τη δυστυχία και τη μοναχικότητα που προτείνει το μοντέλο ζωής του καταναλωτισμού, όπου «καταξιωμένοι» είναι όσοι συμμετέχουν στο φαύλο κύκλο της συνεχούς αγοράς, απαλλαγής και αντικατάστασης ανούσιων αντικειμένων, έτσι ώστε να είναι όλο και πιο σύντομος ο δρόμος από το μαγαζί στο σκουπιδοτενεκέ. Αντίθετα εμείς, δε θέλουμε να πετάμε τα πράγματα που δε χρησιμοποιούμε ή δεν επιθυμούμε πια ,για να αδειάσουμε τη θέση τους γρήγορα γρήγορα για άλλα καινούργια, αλλά τα προσφέρουμε, τα χαρίζουμε για να τα χρησιμοποιήσουν κάποιοι άλλοι. Αναζητούμε άλλους δρόμους, εναλλακτικές οδούς που μας οδηγούν στην πραγματική ευτυχία, τη χαρά των συλλογικών εμπειριών ζωής που μοιραζόμαστε με άλλους ανθρώπους. Κάνουμε την αυτοοργάνωση και την αυτοδιαχείριση πράξη ξεκινώντας από δω, από τα μικρά καθημερινά πράγματα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή αλλά και από τις μεταξύ μας σχέσεις που γίνονται σχέσεις αλληλοβοήθειας και χαριστικές με την έννοια της προσφοράς, αδιαμεσολάβητες από το εμπόρευμα.

Ελάτε να γνωριστούμε και να τα πούμε από κοντά. Φέρτε αντικείμενα, ρούχα, βιβλία, cd ή ό,τι άλλο δε χρησιμοποιείτε και νομίζετε ότι μπορεί να ενδιαφέρει κάποιον άλλο/η και πάρτε ό,τι σας είναι χρήσιμο!

Αν φέρετε ρούχα είναι σκόπιμο να είναι καθαρά και σε καλή κατάσταση.

Φροντίστε να φέρνετε μαζί σας τσάντες, σακούλες για να μεταφέρετε τα πράγματα που θα πάρετε. Συμμετέχετε όλες και όλοι στο στήσιμο του παζαριού !

 Επειδή λοιπόν λέμε φτάνει πια! Επειδή δεν ανεχόμαστε και δεν εμπιστευόμαστε κανέναν να αποφασίζει για μας στις πλάτες μας, προσπαθούμε να πάρουμε συλλογικά τη ζωή στα χέρια μας. Ενάντια στην κουλτούρα του καταναλωτισμού, της ιδιώτευσης, του ατομικού βολέματος, της ανάθεσης σε άλλους των ευθυνών, αντιπαραθέτουμε την προσωπική συμμετοχή και τις οριζόντιες συλλογικές διαδικασίες. Επειδή ο καθορισμός των κοινών υποθέσεων είναι υπόθεση όλων μας, ας οικοδομήσουμε αυτόνομες κοινότητες και δίκτυα συνεργασίας στις πόλεις που ζούμε και την ύπαιθρο, με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας, της οικολογικής συνείδησης, του σεβασμού των διαφορετικοτήτων.

 Για να αρχίσουμε να αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας και όχι άλλοι για εμάς χωρίς εμάς.

 

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος ‘‘ΟΥΛΑΛΟΥΜ’’

ΧαλκίδαΜιαούλη & Γιαννίτση , Σουβάλα

http://oulaloum.espiv.net

27/08 ΩΡΑ 22:00, ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ στο Θέατρο Π.ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΥ – SOUL KITCHEN (2009)

Στο Αμβούργο, ο Ελληνογερμανός ιδιοκτήτης ενός συνοικιακού εστιατορίου άθελά του φέρνει τα πάνω-κάτω, προσλαμβάνοντας έναν εκκεντρικό σεφ.Σε αυτή την ταινία ο Fatih Akin ξεφεύγει από το ύφος στο οποίο μας έχει συνηθίσει και ακολουθεί τα μονοπάτια της κωμωδίας. Οι ζωές των μεταναστών παραμένουν στο προσκήνιο αλλά προσεγγίζονται με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, αυτόν της χιουμοριστικής οδού που ενσωματώνει και τα προβλήματα και τις ανησυχίες αλλά και την αμετροέπεια ανθρώπων που επηρεάζονται από τα γεγονότα της καθημερινότητας.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ στις 6/8 στο Θέατρο Π.ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΥ (Καστράκι) στη ΣΟΥΒΑΛΑ

Ο Αντουάν Ντουανέλ είναι δεκατριών χρονών και ζει στο Παρίσι, με τους γονείς του. Η αδιαφορία των γονιών και η αυταρχική συμπεριφορά των καθηγητών του στο σχολείο, προκαλεί στον Αντουάν, ο οποίος ονειρεύεται την ελευθερία της θάλασσας, μια τάση φυγής από το καταπιεστικό, σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον. Έτσι, μετά από πολλές περιπέτειες, ανάμεσα στις οποίες και ο εγκλεισμός του στο αναμορφωτήριο, κατορθώνει να φθάσει επιτέλους στην θάλασσα…

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Πικρή, ευαίσθητη, με λυρική διάθεση, σχόλιο πάνω στην παιδική ηλικία και την εφηβεία.

”Τα 400 χτυπήματα είναι μια ταινία του Τρυφώ με θέμα την παιδική ηλικία, έντονα βιωματική, που προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις, με την παιδαγωγική σχέση που διατρέχει ολόκληρη την ιστορία να είναι το ζητούμενο. Στην πραγματικότητα τα 400 χτυπήματα δεν είναι παρά ένα οικογενειακό χρονικό, μια ρομαντική αυτοβιογραφία, και ο ήρωας Αντουάν Ντουανέλ μια μυθοποιημένη εκδοχή του ίδιου του σκηνοθέτη. Αλλά και οι λήψεις της ταινίας είναι εξ ίσου πραγματικές: το σκηνικό της δεν είναι άλλο από τις λαϊκές γειτονιές του βόρειου Παρισιού. Στη σκηνή του τέλους με ένα πλάνο μεγάλης διάρκειας, ο πρωταγωνιστής μας τρέχει με κανονικό διασκελισμό. Η κάμερα τον ακολουθεί με  ένα τράβελιγκ διαρκείας. Ο αρχικά κλειστός χώρος από φράκτες σιγά σιγά ανοίγει. Ακούγεται μόνο ο ήχος των βημάτων και που και που ένα κελάιδισμα πουλιών. Ο χρόνος εξαφανίζεται. Και κάποτε φτάνει στη θάλασσα. Η ταινία απρόσμενα βρήκε τεράστια απήχηση όχι μόνο στη Δύση αλλά σ’ όλο τον κόσμο. Κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει σ’  αυτή ένα μυστικό που έχουν και οι ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν. Είναι αυτό που ο G. Bachelard ονομάζει ποιητική της ονειροπόλησης.  Πράγματι, τα 400 χτυπήματα είναι ένα θαυμάσιο ποίημα που μας κάνει να αναγνωρίσουμε την παιδικότητα, το ζωντανό πυρήνα της ανθρώπινης ψυχής που είναι η κινητήριος δύναμη της επιθυμίας και της δημιουργίας.” επισημαίνει στο δελτίο τύπου της ταινίας ο Φοίβος Καλλίτσης.

Ένας από τους υπεύθυνους για τον τρόπο που βλέπουμε (αλλά κυρίως για τον τρόπο που γράφουμε για) το σινεμά, ο Francois Truffaut  είναι ένας σκηνοθέτης που βιώνει διαρκώς και με έντονο τρόπο την κατάληξη της κινηματογραφικής πράξης, δηλαδή τις τελετουργίες της σκοτεινής αίθουσας. H θητεία του στο περιοδικό στο Cahiers Du Cinema, του προσέφερε το πιο σημαντικό στοιχείο: την κινηματογραφοφιλία -όχι ως ένας εκλεκτικός θεατής ή ένας ψυχρός κριτής, αλλά ως ένας εραστής ενός κινηματογράφου χωρίς όρια και σύνορα. Για τον Τρυφώ η κινηματογραφική αίθουσα είναι ο τόπος όπου τα προσωπικά φαντάσματα ενσαρκώνονται, όπου ασκείται μια παραμυθία για τις οδύνες και λύπες του βίου.

Σίγουρα ο λιγότερο διανοούμενος από την παρέα της Νουβέλ Βάγκ, ο Τρυφώ ως σκηνοθέτης επέλεξε ένα δρόμο που περισσότερο δοξάζει αυτές τις τελετουργίες της κινηματογραφικής αίθουσας και λιγότερο την στοχαστική φύση του κινηματογράφου (όπως π.χ. συμβαίνει με τον Ζαν Λυκ Γκοντάρ). Το ιδιαίτερο ύφος του δεν δυναστεύει την αφήγηση, δεν της επιβάλλεται, αλλά αντίθετα αφήνει χώρο για να κινηθούν και να αναπνεύσουν τα φιλμικά πρόσωπα.

Τα 400 Χτυπήματα απέσπασαν το 1959 το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών και αποτελεί μία εμβληματική ταινία στην ιστορία της έβδομης τέχνης.

Σκηνοθεσία: Francois Truffaut
Πρωταγωνιστούν: Jean-Pierre Léaud, Claire Maurier, Albert Rémy, Guy Decomble

Link : http://www.nooz.gr/entertainment/ta-400-xtupimata

IMbd Link : http://www.imdb.com/title/tt0053198/

ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ – Earthlings ( Γήινοι )

 

 

Το Earthlings, σε αφήγηση του Joaquin Phoenix και σε μουσική του Moby, είναι ένα ντοκιμαντέρ που καταδεικνύει την πλήρη οικονομική εξάρτηση του ανθρώπινου είδους από τα ζώα που εκτρέφονται για κατοικίδια, φαγητό, ένδυση, διασκέδαση και επιστημονική έρευνα.

 Με τη χρήση κρυφών καμερών και υλικού που δεν είχε δημοσιευθεί ως τώρα, το Earthlings καταγράφει τις καθημερινές πρακτικές των μεγαλύτερων βιομηχανιών παγκοσμίως, όλες εκ των οποίων βασίζονται εξ ολοκλήρου στην εκμετάλλευση ζώων για τα κέρδη τους.
Δυνατό, ενημερωτικό,αντιφατικό και προκλητικό, το Earthlings είναι μακράν το πιο κατανοητό ντοκιμαντέρ που έχει γυριστεί σχετικά με την στενή σχέση φύσης, ζώων και ανθρώπινου οικονομικού συμφέροντος.
 2 Αυγούστου 2012 9:30μμ, θέατρο Π.Κωτσόπουλου (καστράκι) .