Tag Archives: ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

agora

Οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι  αποτελούν συλλογικά εγχειρήματα επανοικειοποίησης της καθημερινής ζωής, με όρους ελευθερίας – ισότητας – αλληλεγγύης –  χαριστικότητας – απελευθέρωσης της δημιουργικότητας.

Είναι η θράκα που καίει κάτω από τη στάχτη της κοινωνικής ερημοποίησης που μας επιβάλλουν.

Είναι κοινωνικά αναχώματα απέναντι στο φασισμό και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Είναι πειράματα που προσπαθούν στο παρόν  να ιχνηλατήσουν την προοπτική μιας ριζικά διαφορετικής κοινωνίας, αυτόνομης και αντιιεραρχικής, βασισμένης στην αλληλοβοήθεια και τη συλλογική αυτοδιεύθυνση της κοινωνικής ζωής, με όρους ισότητας και σεβασμού των διαφορετικοτήτων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΟΥΛΑΛΟΥΜ (ελευθεριακή πολιτική συλλογικότητα)

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ…ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ

images (2)

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα επιχείρηση εκκένωσης 3 καταλήψεων από την αστυνομία. Αυτές ήταν το στέκι ΤΕΙ Πατρών, το «Μαραγκοπούλειο» και το Παράρτημα του Πανεπιστημίου, το οποίο αποτελεί ιστορική κατάληψη καθώς υπήρξε και κέντρο αγώνα ενάντια στη Χούντα του 67. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης συνελήφθησαν 5 άτομα που βρίσκονταν στην κατάληψη «Μαραγκοπούλειο» αλλά και προσήχθησαν αλληλέγγυοι που προσπάθησαν να προσεγγίσουν το σημείο.

Η επίθεση του κράτους στις καταλήψεις στην Πάτρα δεν είναι σίγουρα τυχαία, καθώς στην πόλη υπάρχει δυναμική αντιφασιστική παρουσία και αρκετές δομές αντίστασης στο υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα. Θεωρούμε όμως αναγκαίο να τονίσουμε πως η επίθεση αυτή δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολική επίθεση στην κοινωνία, αντίθετα εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο καταστολής των κοινωνικών αγώνων. Περιπτώσεις όπως οι εισβολές σε άλλους κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους (Βίλλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά, Λέλας Καραγιάννη, Δέλτα, στέκι ΑΣΟΕΕ κ.α.),οι σχεδιασμένες επιθέσεις σε μετανάστες με βασανισμούς, δολοφονίες και απελάσεις , η άγρια καταστολή στον αναρχικό χώρο που αποτελεί ένα από τα πιο μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας με παράνομες φυλακίσεις, βασανισμούς και συλλήψεις, οι επιστρατεύσεις στους εργαζομένους του μετρό, στους ναυτεργάτες και στους καθηγητές, το κλείσιμο της ΕΡΤ αλλά και το τσάκισμα κάθε μορφής αντίστασης που αποκλίνει από τον κρατικό έλεγχο επιβεβαιώνουν το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» που εφαρμόζει το κράτος και το κεφάλαιο καθημερινά μέσω της αστυνομίας, των ΜΜΕ και διάφορων άλλων μηχανισμών. Αυτό το δόγμα έχει σαν σκοπό την επιβολή της «κανονικότητας» και του προτύπου του «φιλήσυχου πολίτη», ο οποίος θα υπακούει πιστά στις επιταγές των αφεντικών και θα συναινεί στην υποτίμηση της εργασίας του και κατ’ επέκταση της ίδιας της ζωής του.

Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως οι κυρίαρχοι, δεν περιορίζονται μονάχα στην εκκένωση των καταλήψεων, εντούτοις διαδίδοντας πλήθος κατηγοριών π.χ. «εστίες ανομίας» και «μονάδες παραμονής περιθωριακών ατόμων» μέσω των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης προσπαθούν να δυσφημίσουν και να διαστρεβλώσουν τη σημασία των καταλήψεων με σκοπό να ενταθεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός και κοινωνικά κομμάτια να στραφούν ενάντια σε αυτές. Από την πλευρά μας δεν έχουμε παρά να υπερασπιστούμε τον πραγματικό ρόλο των δομών του ελευθεριακού/αναρχικού κινήματος και να απαντήσουμε στη ρητορική του κράτους. Αρχικά είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι καταλήψεις είναι μέρος της κοινωνίας και να σημειώσουμε πως για μας δεν είναι «τα ντουβάρια τους», αλλά οι σχέσεις και οι συντροφικοί δεσμοί που αναπτύσσονται. Οι καταλήψεις είναι πεδίο αλληλεγγυης και αλληλοβοήθειας, συλλογικοποίησης, οριζόντιας οργάνωσης, κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης και εναντίωσης σε ανταγωνιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις. Οι αγωνιστές που δραστηριοποιούνται σε καταλήψεις δεν έπαψαν ποτέ μέσα από συνελεύσεις να λαμβάνουν μέρος σε κοινωνικούς/ταξικούς/αντιφασιστικούς αγώνες, να διοργανώνουν δημιουργικές δραστηριότητες όπως συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, προβολές ,συλλογικές κουζίνες, συναυλίες κ.α. Τέλος , ιστορικά οι καταλήψεις πραγματοποιούνταν και για το ζωτικό ζήτημα της στέγασης.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν τον κοινωνικό και αγωνιστικό χαρακτήρα των καταλήψεων. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η έμπρακτη αλληλεγγύη όχι μόνο κομματιών που στεγάζονται στις καταλήψεις αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Θεωρούμε επίσης επιτακτικό ζήτημα την σταθερή οργάνωση αυτών των δομών μεταξύ τους, για την αποτελεσματικότερη υπεράσπιση τους, για την ενδυνάμωση τους και για ένα πιο ουσιαστικό άνοιγμα στην κοινωνία. Ακόμα να τονίσουμε πως οι καταλήψεις δεν είναι ουτοπικές νησίδες ελευθερίας, αντίθετα αποτελούν κέντρα αγώνα και εστίες ρήξης με τους εξουσιαστές και το κεφάλαιο στο σήμερα και προετοιμάζουν το έδαφος για το μετασχηματισμό της κοινωνίας μέσα από την κοινωνική επανάσταση.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

senza classi
ελευθεριακή συλλογικότητα

Ανανδημοσίευση από: http://senzaclassi.squat.gr/2013/08/06/%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B8/

Περίπτωση Κώστα Σακκά: μια υποσημείωση στα περιθώρια της ιστορίας

ypo

 

Η περίπτωση Σακκά είναι μια ακόμα ηθική μπλόφα του μηχανισμού καταστολής. Μια βουβή υπόθεση χρόνων μνημονίου και κοινωνικού αυτοματισμού. Ο Σακκάς είναι καταχωνιασμένος εδώ και τριάντα μήνες σ’ ένα μπουντρούμι και περιμένει να δικαστεί. Περιμένει έστω μια στημένη δίκη στην οποία θα μπορέσει να αρθρώσει το λόγο του και να παρουσιάσει τις απόψεις του. Περιμένει να βρει το δίκιο του ή να μάθει πως το δίκιο που περιμένει, εδώ, βαφτίζεται άδικο και πληρώνεται ακριβά. Ο Σακκάς οδηγήθηκε εσχάτως στην απεργία πείνας και στο ψυχορράγημα γιατί δεν είχε άλλη επιλογή. Γιατί πρέπει να ακουστεί και να διαλαλήσει τα τρία χρόνια του εγκλεισμού του χωρίς δίκη, αλλά και την πρόθεσή του να υπερασπιστεί τις όποιες επιλογές του, μπροστά στον κρατικό Ιαβέρη που τον χρησιμοποιεί ως πιόνι στην κοινωνική σκακιέρα των συγκρούσεων. Ο Σακκάς δήλωσε και δηλώνει αναρχικός. Πολέμιος του Κράτους και της τάξης που διαχειρίζεται κομβικά τις ζωές μας. Την εργασία, την υγεία, την εκπαίδευση, το δημόσιο χώρο, τον πολιτισμό. Ο Σακκάς αντιπροσωπεύει για τους κρατούντες την πάλλουσα νεανική ορμή που δεν δέχεται την εκμετάλλευση και δεν συμβιβάζεται με το υποκατάστατο ζωής που πλασάρει ο σπαρακτικά ανθρωποφαγικός ιμπεριαλισμός. Έχει το δέρμα, τα χείλη και τα μάτια των νεολαίων που πατικώνει ο ανταγωνισμός και ο κερδοσκοπικός οίστρος του κεφαλαίου. Έχει την καύλα να αλλάξει τον κόσμο, όχι από παραξενιά και υπερβάλλον ακτιβισμό, αλλά ως χρέος στον εαυτό του, στους συντρόφους του, αλλά και στους αδύναμους που περιφέρονται δίπλα του και δίπλα μας σα σκιές, παραδομένοι στα χέρια του ευσπλαχνικού παπαδαριού και των μη κυβερνητικών του οργανισμών. Ο Σακκάς είναι η εύκολη λεία αφού δεν κρύφτηκε στο Σύριζα αμολώντας επαναστατικές πορδές μέσα στο κοινοβουλευτικό σελοφάν. Ο Σακκάς είναι προορισμένος απ’ το σύστημα να λειτουργεί εκφοβιστικά για όσους σκέφτονται σαν κι αυτόν. Να ντροπιάζεται και να εξευτελίζεται απ’ τα καθεστωτικά μέσα που χορδίζουν τις μικροαστικές αυταπάτες και λοιδορούν κάθε ζωτική ικμάδα. Το αλυσσόδεμα της ζωής του Σακκά και ο εγκλεισμός του είναι το αλυσσόδεμα χιλιάδων υπάρξεων στο κατάρτι της ανάπτυξης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι το προανάκρουσμα της βίαιης καταστολής κάθε επαναστατικής πράξης, που έχει στο κέντρο της την ανατροπή της οικονομίας της αγοράς και την ανάδειξη του ιστορικού ρόλου της τάξης που υφίσταται σήμερα την πιο βάρβαρη εκμετάλλευση. Ο Σακκάς δεν σπούδασε στο Γέιλ οικονομικά και ξεπάστρεμα λαών. Δεν λογαριάζει με λογιστικό μολύβι τις ανθρώπινες ανάγκες, πετώντας όσους περισσεύουν απ’ την ανθρωποφαγική ανάπτυξη στον καιάδα του κοινωνικού περιθωρίου. Ο Σακκάς δεν υπήρξε πορτιέρης κάποιας αστικής ιδεολογίας, ούτε γορίλας της Χρυσαυγής με επιτελικό ρόλο εκκαθάρισης ανθρώπινων υπάρξεων που ο πολιτικός ορθός αμοραλισμός βάφτισε λαθραίες. Ο Σακκάς δεν βούλιαξε στην κόκα χορεύοντας τράνς στη Μύκονο η στο Κωσταλέξη της μικροαστικής ενδοχώρας, αλλά, κάθε φορά που έβλεπε στα παράλια της Εύβοιας πνιγμένα γυναικόπαιδα που ξέβραζαν τα δουλεμπορικά, έβγαζε και μια κραυγή, έριχνε και μια χριστοπαναγία, έγραφε κι ένα σύνθημα, αφύπνιζε συνειδήσεις. Ο Σακκάς δεν είναι ούτε ήρωας, ούτε οσιομάρτυρας. Είναι ένας αιχμάλωτος που του αρνούνται τη δίκη. Είναι ένας πολιτικός κρατούμενος στα κελιά που χτίστηκαν με δημοκρατικά φράγκα. Είναι ένα παιδί που θέλει να ζήσει, να φάει, να ερωτευτεί και να κοιμηθεί χωρίς το δεσμοφύλακα στο προσκεφάλι του και χωρίς τη μπότα του πονηρού γραφειοκράτη και του στρατηγού της καταστολής, που τον πατάει στο λαιμό, στερώντας του τον αέρα της ελευθερίας και το νεράκι μιας δροσερής πηγής.

Αναδημοσίευση από: http://dromos.wordpress.com/2013/07/08/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%AF%CF%89%CF%83/

 

Η μιζέρια πέθανε. Ζήτω η μιζέρια;

Γιατί το μαύρο αυτό ήταν ο βαθύτερος και ουσιαστικότερος συμβολισμός μιας ολόκληρης εποχής, αυτής που διανύουμε, στην οποία βουλιάζουμε σταδιακά, χωρίς αποτελεσματικές αντιστάσεις και χωρίς δεδομένη προσδοκία εξόδου και ανατροπής … όπου οι εξεγέρσεις φαντάζουν οι μόνες λύσεις αλλά ανέφικτες, μεταφερμένες σε ένα αόριστο μέλλον που δεν πιστεύουν πολλοί, όπου η ανατροπή θεωρείται η αυταπάτη και η ουτοπία των οραματιστών και η μικρή οθόνη η μόνη απτή πραγματικότητα.

 οπισθόφυλλο της εφημερίδας των απεργών στα ΜΜΕ

Ζούμε μέρες παράξενες, νύχτες δύσκολες. Ας τις κάνουμε εμείς δημιουργικές. Ζούμε πλέον σε μια χώρα όπου, παράλληλα με τον οικονομικό πόλεμο που πραγματοποιείται, αναστέλλονται και τα τελευταία θεμέλια δημοκρατικότητας και ελευθεριών που είχαν κατακτηθεί στο παρελθόν. Έχουμε την ευκαιρία για να μιλήσουμε ανοιχτά, να αναδείξουμε το γενικότερο πολιτικό πρόβλημα, να καθορίσουμε εμείς την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης.

Το ξαφνικό μαύρο στις οθόνες της τηλεόρασης παγώνει το αίμα. Η επιβαλλόμενη σιωπή φωνάζει υπέρ μιας νέας κανονικότητας. Όποιος δεν καταλαβαίνει το σημερινό πολιτικό διακύβευμα είναι άξιος της μοίρας του. Σήμερα επαναπαύεται σιωπηλός και αδρανής, αύριο θα θέλει αλλά δε θα μπορεί πλέον να μιλήσει. Ποιος ή ποια από εμάς θα κάνει πως δε βλέπει το σκοτάδι που έρχεται; Ποιος ή ποια από εμάς θα μείνει ήσυχος με την ακροδεξιά κυβέρνηση που μας κυβερνά; Ποιος ή ποια από εμάς θα συμβιβαστεί με τον αυταρχικό και ολιγαρχικό τρόπο άσκησης της εξουσίας; Ποιος ή ποια από εμάς θα παραδοθεί στην απάθεια, την ανευθυνότητα, την απελπισία ή τον μηδενισμό;

Βγήκαμε στο δρόμο, γεμίσαμε το ραδιομέγαρο και τα υπόλοιπα κτήρια της ΕΡΤ, προσφέροντας την αλληλεγγύη μας. Αλληλεγγύη όχι απλά στους εργαζομένους της ΕΡΤ, αλλά και στους κάθε λογής απολυμένους, στους απλήρωτους, στους επιστρατευμένους απεργούς και στους διωκόμενους. Έχουμε πια όλους τους λόγους του κόσμου να είμαστε μαζί στο δρόμο. Ο αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ είναι αγώνας όλων μας. Είναι, όμως, αγώνας όχι για να επιστρέψουμε απλά στην πρότερη κατάσταση αλλά για να σταματήσουμε την γενικότερη επίθεση που δεχόμαστε από τους κάθε λογής κυρίαρχους, για να ξεκινήσουμε κάτι νέο, κάτι δημιουργικό, κάτι επαναστατικό. Χωρίς σωτήρες-προστάτες, αλλά και χωρίς αυταπάτες. Είναι μια μάχη για να πετύχουμε επιτέλους μια νίκη, για να σταθούμε στα πόδια μας, να ξαναβρούμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια.

Η υπεράσπιση της κατάληψης της ΕΡΤ είναι το πρώτο ζητούμενο ως διαφύλαξη ενός κέντρου αγώνα. Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί. Ό,τι φτιάξαμε μέχρι τώρα αποτελεί ήττα σοβαρή και ρήγμα για το καθεστώς των σαμαροειδών και επομένως θα έρθει η απάντηση και θα είναι σκληρή. Θα πρέπει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουμε αύριο-μεθαύριο την καταστολή. Θα πρέπει να φτιάξουμε και νέα κέντρα αγώνα, θα πρέπει να προχωρήσουμε σε νέες καταλήψεις, να διαδώσουμε τον αγώνα μας παντού. Να μιλήσουμε στους γείτονές μας, στους συμπολίτες μας, να συγκρουστούμε με τους αντιδραστικούς και τους βολεμένους. Να τους προλάβουμε, να τους μπλοκάρουμε εμείς πρώτα.

Στη συγκυρία αυτή, μετράει το εδώ και τώρα. Όχι το βλέποντας και κάνοντας, αλλά το κάνοντας και βλέποντας. Ερχόμαστε από καναπέδες, απεργίες, φόβους, κινήματα, παθητικότητα, εξεγέρσεις, αμηχανία. Δε σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, αλλά νιώθουμε το ίδιο πράγμα: ότι μόνο με τη δική μας δράση θα μπορέσουμε να ανοίξουμε νέους δρόμους, να ανακτήσουμε τον έλεγχο των πραγμάτων. Ας μπολιάσουμε τον κοινό θυμό και την αγανάκτηση με τη φαντασία μας και την ισότιμη δράση. Ας συμφωνήσουμε κι ας διαφωνήσουμε, αλλά να παλέψουμε μαζί. Σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε να κουραστούμε, ούτε να απογοητευτούμε, ούτε να υποχωρήσουμε. Να μη διαχειριστούμε τη μιζέρια μας, να πάμε παρακάτω.

Αλληλέγγοι/ες από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ

Κείμενο που μοιράστηκε αυτές τις μέρες στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ.

Αναδημοσίευση από:http://eagainst.com/articles/%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%AD%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%B6%CE%AE%CF%84%CF%89-%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%B1/

ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΡΑΝΤΟΥΜΑΝ – ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2013

Στις 6/4/2013, στη φυλακή Χαλκίδας όπου είμαι κρατούμενος, με αφορμή την ανεύρεση ενός κινητού τηλεφώνου, βρέθηκα υπό καθεστώς έρευνας, περικυκλωμένος στο κελί μου από 18 ! ανθρωποφύλακες – μάλιστα οι μισοί από αυτούς παριστάνανε του ασφαλίτες με σκοπό να με τρομοκρατήσουν παρουσιάζοντας σε μένα το σενάριο πως έχει κινητοποιηθεί ακόμη και η ασφάλεια της Χαλκίδας για τον τυπικό έλεγχό μου !, ενώ ήταν πλήρως αναγνωρίσιμοι από μένα ως υπάλληλοι της φυλακής,- και εν συνεχεία οδηγήθηκα σε καθεστώς απομόνωσης – και χωρίς αντίστοιχη απόφαση του Συμβουλίου της Φυλακής – μέχρι και τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό. Η απόφαση του Συμβουλίου που έκρινε πως τέλεσα πειθαρχικό παράπτωμα, επέβαλε τη μεταγωγή μου σε άλλη φυλακή παρ΄όλο αυτό όμως, συνεχίζω να βρίσκομαι στο πειθαρχείο της φυλακής και δε μου επιτρέπεται να επιστρέψω στο κελί μου μέχρι τη μεταφορά μου. Σε ένδειξη αλληλεγγύης για τη διακριτική μεταχείρησή μου, συγκελίτης μου που διαμαρτυρήθηκε για την ειδική αυτή συμπεριφορά απέναντί μου, υπέστη και ο ίδιος τις ίδιες πειθαρχικές κυρώσεις και βρίσκεται μαζί μου στο κελί περιορισμού.

Ο γνωστός απο παλαιότερες περιπτώσεις βασανιστής – παλιό ρόπαλο – αρχιφύλακας της φυλακής Χαλκίδας εν ονόματι Τάσος Ξύδης, έχει λειτουργήσει καταλυτικά στη συνολική διωξή μου επικαλούμενος την κινηματική δράση μου στη φυλακή, την επικοινωνία μου με τον έξω κόσμο και την επιλογή μου να μην υποτάσσομαι σε κανέναν από δαύτους. Είναι δυστηχώς πραγματικότητα πως η κεντρική επιδιωξή τους, είναι να επιβάλλουν την προσωπική τους εξουσία στο σύνολο των κρατουμένων, φτιάχνοντας τους κανόνες και τους ρόλους του καθενός.

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω διότι είναι σημαντικό να περιγράψω ό,τι μου συνέβη, όχι γιατί επιδιώκω την θυματοποιησή μου και να αναδείξω κάποια διαφορετικότητα αλλά γιατί τέτοιου είδους κινήσεις εκτελούνται στο πλαίσιο της νέας ακόμη πιο ακραίας και φασιστικής πολιτικής που έρχεται να επιβληθεί στις φυλακές καθιστώντας τους κρατούμενους και πόσο μάλλον τους αντιστεκόμενους, πειράματα του νεου ολοκληρωτισμού και των αντανακλαστικών της κοινωνίας, προκειμένου να εξαπλώσουν τις τακτικές αυτές και εκτός των τοιχών. Οι εκαμίτες φαινεται πως απολαμβάνουν ήδη την ασυλία, ξετρυπώνουνε σε όλες τις φυλακές και εμφανίζονται ως νέου τύπου σούπερ ανθρωποφύλακες!, βασανίζουν καθημερινα φυλακισμένους και εισέρχονται στα κελιά τους με προσχηματικές δικαιολογίες, παιζοντας και αυτοί το ρόλο τους σαν πιστά σκυλιά των αφεντικών τους, οι ψευδέστατες δικαιολογίες περι αποδράσεων και ανασφάλειας είναι μια ακόμα αφορμή στα βρώμικα σχέδια τους και στην καθολική εξαπλωσή τους.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Ηλίας Καραντουμάν,

κρατούμενος εν αναμονή μεταγωγής

Φυλακή Χαλκίδας

Η Ελεύθερη διακίνηση των ιδεών ΔΕΝ περιορίζεται

Δευτέρα 15 Απρίλη καλείται συγκέντρωση-παρέμβαση στην κεντρική πλατεία της πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου στις 9.00.

Από το μεσημέρι 11 Απρίλη, η πρυτανική αρχή του Πολυτεχνείου, αντικαθιστώντας επάξια την αστυνομία και τους δικαστές και κατ’ εντολή του υπουργού δημόσιας τάξης Δένδια, διέκοψε την παροχή internet για τα δύο αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αντιπληροφόρησης και έκφρασης. Πρόκειται για μια καταστολή και λογοκρισία που μόνο απολυταρχικά καθεστώτα έχουν μέχρι σήμερα καταφύγει (Συρία, Ιράν και Βόρεια Κορέα).

Όλοι όσοι διαχειριζόμαστε, δημοσιεύουμε ή χρησιμοποιούμε τα παραπάνω μέσα αλλά και όσοι αισθανόμαστε αλληλέγγυοι στο δικαίωμα στην αδιαμεσολάβητη έκφραση ήρθε η ώρα να οργανωθούμε και να δράσουμε προκειμένου να υπερασπιστούμε τα αυτονόητα.

Η συνέλευση αλληλεγγύης του Σαββάτου, καλεί την εβδομάδα 15 έως 21 Απρίλη σε πανελλαδικές και διεθνείς δράσεις αλληλεγγύης για τα δύο εγχειρήματα αντιπληροφόρησης. Διεκδικούμε το δικαίωμα να εκπέμπουμε ελεύθερα μέσα από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Στην πόλη της Αθήνας, για την Δευτέρα 15 Απρίλη καλείται συγκέντρωση-παρέμβαση στην κεντρική πλατεία της πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου στις 9.00.

Διαδώστε το μήνυμα, μεταφράστε, πράξτε.
indymedia.squat.gr

 

Χρυσαυγιτοποίηση του ελληνικού καπιταλισμού – Η μόνη διέξοδος για τις ελίτ

Αναδημοσίευση από: https://freenet2004.wordpress.com/

Το τελευταίο διάστημα το ελληνικό κράτος επισημοποιεί την πολιτική στροφή του προς τη φασίζουσα δεξιά. Η στροφή αυτή συνοδεύεται από κλιμάκωση του αυταρχισμού, διεύρυνση της κρατικής καταστολής και σκλήρυνση του τρόπου αντιμετώπισης εργατικών διεκδικήσεων. Η στρατηγική στροφή των εγχώριων κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελίτ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Αποτελούσε εκτίμηση πολλών χώρων ότι μέτρα γενικευμένης εξαθλίωσης και φτωχοποίησης του πληθυσμού με πολιτικές διεύρυνσης της ανεργίας στο 30% και βίαιης αναίρεσης ή υφαρπαγής όλων των εργατικών,κοινωνικών κεκτημένων θα μπορούσαν να σταθούν μονάχα με πολιτικές στρατιωτικού τύπου πυγμής και προσπάθεια πειθάρχησης της κοινωνίας.

Η στροφή αυτή στρατηγικής του ελληνικού καπιταλισμού φάνηκε καθαρά από το ξεδιάντροπο προμοτάρισμα της νεοναζιστικής συμμορίας που οδήγησε τελικά και στο εκλογικό ξεπέταγμά της. Η διαδικασία εκφασισμού ωστόσο παρέμεινε βαθύτερα κρυμμένη και λειτουργούσε υπόγεια για πολλά χρόνια. Οι λογικές “κοινωνικού αυτοματισμού” που προπαγάνδιζε πριν πολλά χρόνια ο πολιτικά ξοφλημένος Ρέππας ως υπουργός προπαγάνδας, αποτύπωνε  τη μετεξέλιξη της γραμμής του κυρίαρχου καπιταλισμού από το “κατανάλωνε και μη ερεύνα” και την αποθέωση του ατομικού συμφέροντος στην γραμμή του κοινωνικού κανιβαλισμού “ο καθένας μόνος του και όλοι εναντίον όλων“. Όσο η φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης μπορούσε να ταΐσει τις μικροαστικές ψευδαισθήσεις και υποσχόταν ένα μίνιμουμ κοινωνικό συμβόλαιο που προϋπέθετε ένα μικρό ποσοστό δυστυχίας ως παράγωγο του συστήματος, τόσο οι εκφασισμένες μάζες αφομοιώνονταν από τα κυρίαρχα κόμματα εξουσίας. Με την κατάρρευση του όποιου κοινωνικού συμβολαίου της μεταπολίτευσης και την βίαιη άρνηση των ψευδαισθήσεων, το καθεστώς αναδιπλώθηκε αργά και στρατηγικά στη γραμμή της εκφασισμένης εκδοχής του καπιταλιστικού κράτους που φροντίζει  ξεδιάντροπα μόνο τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ που το συναποτελούν.

Αποτέλεσμα; Η διόγκωση της εξαθλίωσης, η εκρηκτική άνοδος της ανεργίας, η ισοπέδωση δομών κοινωνικής πρόνοιας. Ήταν ώρα πλέον να απελευθερωθεί και το θηρίο αφού το σκηνικό είχε ήδη στηθεί. Η πολιτική δαιμονοποίησης του μετανάστη αποτελούσε για χρόνια όχι μόνο εργαλειακό μέσο καθήλωσης των εισοδημάτων της εργατικής τάξης αλλά και οδό εκτόνωσης της οργής από τη σύγκρουση που έντεχνα καλλιεργήθηκε στα υπόγεια της κοινωνίας. Οι νεοναζιστικές και φασιστικές ομάδες βρήκαν γόνιμο έδαφος για την κυριαρχία τους σε περιοχές σύμβολα της δύναμής τους καλύπτοντας τις υπόγειες διαδρομές της σύνδεσης κράτους και φασιστών στο εμπόριο γυναικών, τα ναρκωτικά και την προστασία μαγαζιών.

Ο δρόμος είχε πλέον στρωθεί. Ο φασισμός ως κοινωνικό φαινόμενο άρχισε να διαμορφώνει ρεύμα που χρησιμοποιείται άλλοτε δημοσκοπικά, δοκιμάζοντας πολιτικές αυταρχισμού για τον έλεγχο και “επαναπατρισμό” ψηφοφόρων και άλλοτε ως μέσο πίεσης αναρχικών-αντιεξουσιαστικών δομών και αριστερών ομάδων για το τσάκισμα στο κοινωνικό πεδίο. Μόνο που η ιστορία πολλές φορές περιμένει στη γωνία και τα κατάλληλα πρόσωπα τα οποία δεν άργησαν να αναδειχθούν. Η ακροδεξιά ομάδα στα υπόγεια της ΝΔ κατόρθωσε να κυριαρχήσει έναντι της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς με πρωτεργάτη το Σαμαρά και συνδιαμορφωτές άτομα που διακηρύσσουν ανοικτά το εθνικιστικό παρελθόν τους και τις φιλοφασιστικές αντιλήψεις τους. Η επιλογή της ηγεσίας της ΝΔ να χρησιμοποιήσει τουςΒορίδη-Γεωργιάδη ως εισηγητές του τρίτου και πλέον αντιδραστικού μνημονίου με μέτρα ύψους 19δις € και πλήθος ρυθμίσεων σε εργασιακά και φορολογικά, αποτελεί την ισχυρή ένδειξη ότι η τρικομματική συμπαιγνία των νεοφιλελεύθερων μορφωμάτων που αγγίζει το τόξο από την ακροδεξιά μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία, έχει εισέλθει στη γραμμή επιβολής και κυριαρχίας ενός μοντέλου καπιταλισμού των χαμηλών μισθών και ανύπαρκτων δικαιωμάτων με το μαστίγιο. Το καρότο πλέον δεν υφίσταται.

Η πολιτική αυτή του αυταρχισμού της φασίζουσας δεξιάς δεν κρύβεται ούτε από στελέχη της κυβέρνησης, ούτε από τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ και δημοσιογράφους. Η επιστράτευση των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ και οι μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ σε παράσταση διαμαρτυρίας στον υπουργό Βρούτση για τις άθλιες δηλώσεις του ότι οι συντάξεις των εργαζομένων είναι αποτέλεσμα ρουσφετολογικών διαδικασιών, αποτελούν την σαφή απόδειξη ότι η κρατική καταστολή δεν αφορά μόνο τα πιο εξεγερσιακά κομμάτια της κοινωνίας αλλά στοχεύει και τις εργασιακές διεκδικήσεις. Ήδη οι παπαγάλοι των ΜΜΕ μιλάνε για το ανεξέλεγκτο των απεργιών…

Η επίθεση φασιστών και αστυνομίας στο Μπερντέ και τη Βίλα Ζωγράφου

Στα πλαίσια αυτά, τις φασιστικές επιθέσεις σε στέκια και καταλήψεις  ακολούθησαν οι εισβολές του κράτους στη Βίλα Αμαλίας, την κατάληψη Σκαραμαγκά, η εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, οι εμπρηστικές επιθέσεις σε καταλήψεις σε όλη τη χώρα και η πλέον πρόσφατη περικύκλωση και τρομοκράτηση της κατάληψης Βίλας Ζωγράφου. Ειδικά για το τελευταίο περιστατικό που συνέβη στις 2 Φεβρουαρίου 2013, μετά τη λήξη της πορείας νεοναζί και φιλοφασιστικών ομάδων για την επέτειο των Ιμίων, ομάδα από μηχανάκια με νεοναζί επιτέθηκαν αρχικά στο στέκι Μπερντές στα Ιλίσια και έπειτα στην κατάληψη Βίλας Ζωγράφου.

Στη Βίλα Ζωγράφου οι φασίστες έπεσαν πάνω σε “επιτροπή υποδοχής” που τους περιποιήθηκε δεόντως. Οι φασίστες εγκατέλειψαν πίσω τους τα μηχανάκια τους και λίγο μετά σε μια τρομερή χρονική σύμπτωση διμοιρίες ΜΑΤ και Δέλτα με ασφαλίτες περικύκλωσαν το πάρκο μέσα στο οποίο βρίσκεται η Βίλα. Η απάντηση των αλληλέγγυων ήταν άμεση. Περίπου 500-600 άτομα αλληλέγγυοι προσέτρεξαν στην κατάληψη και στάθηκαν απέναντι στις διμοιρίες. Τελικά η αστυνομία αποχώρησε αφού μάζεψαν τα μηχανάκια των φασιστών. Το στοιχείο που έχει τη σημασία του είναι πέρα από τη χρονική σύμπτωση της διαδοχικής επίθεσης φασιστών και αστυνομίας, η πληροφορία ότι για κάποιο διάστημα νοσηλεύτηκε στο στρατιωτικό νοσοκομείο 401 ένας από τους φασίστες που φρόντισε η υποδοχή που είχε οργανωθεί από τη Βίλα Ζωγράφου…Φυσικά ο τραυματίας φασίστας ήταν λογικά μπάτσος ή τελοσπάντων ένστολος…

Τα βασανιστήρια ως επικύρωση του εκφασισμού

Από το Σάββατο ωστόσο παρακολουθούμε και ένα ακόμα επεισόδιο της εκφασισμένης εκδοχής του κράτους. Ύστερα από τα γεγονότα στην Κοζάνη, πέφτουν στα χέρια της αστυνομίας 4 αναρχικοί που πιθανόν συμμετείχαν στη ληστεία της τράπεζας στο Βελβεντό. Αμέσως δίνονται στη δημοσιότητα φωτογραφίες τους για να ανακινήσουν τα ανακλαστικά της εκφασισμένης μάζας και να συμμετέχει πρόθυμα στο παιχνίδι της ρουφιανιάς. Οι φωτογραφίες φέρουν ξεκάθαρα στοιχεία ρετουσαρίσματος με χοντροκομμένο τρόπο για να καλυφθούν τα σημάδια από τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί οι συλληφθέντες αναρχικοί. Το κράτος ξέρουμε καλά ότι ποτέ δε σταμάτησε να διεξάγει βασανιστήρια σε αυτούς που θεωρούσε εχθρούς του, ωστόσο είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που δεν έχει ενοχές να τις κρύψει ή που τελοσπάντων δεν ανησυχεί για το ξεσκέπασμα με πειστήρια που παρέχει το ίδιο. Σε προηγούμενη περίπτωση του βασανισμού των 15 αντιφασιστών από δελτάδες και μπάτσους στη ΓΑΔΑ, η είδηση αναπαράχθηκε μόνο από ξένα ΜΜΕ  (Guardian) και έφτασε στην Ελλάδα με τον υπουργό των νεοναζί βασανιστών μπάτσων να απειλεί τότε με μηνύσεις (ακόμα δεν τις έκανε…).

Είναι πλέον σαφές ότι ζούμε μια χρυσαυγιτοποίηση της πολιτικής της κυβέρνησης με επιλογή της γραμμής αυταρχισμού και κρατικής τρομοκρατίας ως τη μόνη διέξοδο του συστήματος απέναντι στις εργατικές και κοινωνικές διεκδικήσεις.

2Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

 Αναδημοσίευση από: http://pat61.squat.gr/2013/01/7582/

Θέλουμε τα πάντα για όλους και τα θέλουμε τώρα… κι αυτό δεν αποτελεί αίτημα, αλλά το σημείο συνάντησης ολόκληρης της τάξης των καταπιεσμένων, το ιστορικό μας ραντεβού.

2Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

(Αναφορικά με την εκκένωση της επανακατάληψης της Villa Amalias και της Κατάληψης Σκαραμαγκά στις 09/01/12)

Περίεργα παιχνίδια παίζονται τις τελευταίες μέρες στις πλάτες μας. Το λεγόμενο σκάνδαλο της «Λίστας Λαγκάρντ» δεν είναι τίποτα μπροστά στη ρεμούλα και τη διαφθορά που κυριαρχεί διαχρονικά στους κύκλους αστών, καναλάρχων, πολιτικών και τραπεζιτών. Και η απόφασή της πολιτικής εξουσίας να πατάξει την «ανομία» και να «εφαρμόσει-το-νόμο» μας ακούγεται όχι μονάχα υποκριτική, αλλά κυρίως πολύ-πολύ επικίνδυνη… ο σύγχρονος Ολοκληρωτισμός είναι εδώ.

Την ώρα που η πολιτική εξουσία διαπραγματεύεται το νέο τρόπο που θα μας αφαιμάξει φέρνοντας στη Βουλή ακόμη ένα φορο-ληστρικό νόμο, υπό τη δαμόκλεια σπάθη της «εθνικής χρεοκοπίας» μας εγκαλεί σε συμμόρφωση και στρατιωτική υποταγή. Ε όχι λοιπόν!

«Εδώ είναι το σπίτι μας»

Στις 9/01/13 στις 8 το πρωί, 92 σύντροφοι και συντρόφισσες αποφάσισαν να επανακαταλάβουν το κτίριο της Villas Amalias που είχε εκκενωθεί στις 20/12/12 απελευθερώνοντάς το για 2 ώρες, ενώ λίγο αργότερα πραγματοποιείται συμβολική κατάληψη στα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ από άλλη ομάδα συντρόφων. Το αποτέλεσμα και των δύο κινήσεων ήταν η σύλληψη των 92 επανακαταληψιών με τη συμβολή των πάνοπλων ειδικών δυνάμεων της ΕΚΑΜ (αυτής που σε λίγο καιρό θα μας καταστέλλει «ειρηνικά» στις διαδηλώσεις) και την προσαγωγή των 56 καταληψιών της ΔΗΜΑΡ.

Λίγες ώρες αργότερα, κι ενώ αλληλέγγυοι/ες συγκεντρώνονται στη ΓΑΔΑ και στο Πολυτεχνείο, η κατάληψή μας Πατησιών 61 & Σκαραμαγκά περικυκλώνεται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και στη συνέχεια, στις 3 το μεσημέρι, πραγματοποιείται εκδικητική έφοδος των μπάτσων στο κτίριο με αποτέλεσμα τη σύλληψη 7 συντρόφων/ισσων. Οι κατηγορίες που τους αποδίδονται τελικά είναι πλημμελημματικού χαρακτήρα:

  • διατάραξη κοινής ειρήνης για το αδίκημα της κατάληψης
  • νόμος περί οπλοκατοχής (2 κουζινομάχαιρα και μία σφεντόνα)
  • νόμος περί βεγγαλικών (μία πασχαλιάτικη “γουρούνα” που μας είχαν πετάξει κάγκουρες δελτάδες και δεν είχε σκάσει)

Την επόμενη μέρα μαθαίνουμε πως ο πρόεδρος του ΝΑΤ, Χρήστος Φωτίου, κατέθεσε την ημέρα της εκκένωσης μήνυση στη Αστυνομική Ασφάλεια Πειραιά δίνοντας το πράσινο φως για την επέμβαση. Τα «ειδησιογραφικά συνεργεία» της ΕΛ.ΑΣ καταγράφουν αποσπασματικές εικόνες από το εσωτερικό (άδεια μπουκάλια μπύρας και πυροσβεστήρες) και τις παραδίδουν ως βορά στα αρπακτικά των ειδήσεων των 8. Ο λάσπη τους δεν περιγράφεται! Η απάντησή μας είναι άμεση με τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών από το εσωτερικό της κατάληψης,απαντώντας στα ψέμματα και τη κατασυκοφάντηση.

 

Το έδαφος, φυσικά, είχε προετοιμαστεί από τα ΜΜΕ όλες τις προηγούμενες μέρες. Η αστυνομική εισβολή στη Βίλα Αμαλίας και την ΑΣΟΕΕ, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της σχολής και στον  ρ/δ σταθμό 98 FMσυνοδεύτηκε από ένα τεράστιο κύμα συκοφαντίας και απονοηματοδότησης της λειτουργίας των χώρων και των προταγμάτων που πρεσβεύουν. Η συκοφάντηση δεν είναι τωρινή συνθήκη. Ωστόσο είναι εμφανής η κρατική επιλογή: το πλήγμα στον κόσμο της αυτοοργάνωσης να είναι συντριπτικό.

Στο πλαίσιο αυτό, η κατάληψη της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά είχε βρεθεί μέσα σε λίγες μόνο ημέρες στα χείλη δεκάδων εντολοδόχων δημοσιογράφων και αναλυτών εκπροσώπων της αστικής τάξης. Ενδεικτικό είναι το δημοσίευμα της ESPRESSO (29/12) που παρουσίαζε την εικόνα ενός εγκαταλελειμμένου κτηρίου και το τηλεοπτικό ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ με φόντο τις κραυγές περί την αξιοποίηση των δημόσιων κτηρίων, τι κι αν κάθονται και σαπίζουν γύρω στα 2000 κτήρια του δημοσίου.

 

Αλλά ας δούμε αυτήν την περιβόητη «αξιοποίηση του ακινήτου»

Το κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά καταλείφθηκε στις 19/03/09 από συντρόφους και συντρόφισσες του  αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο χώρος παρέμενε εγκαταλελειμμένος από το 1999 για λόγους στατικότητας μετά το σεισμό της ίδιας χρονιάς, ενώ μέχρι τότε – κατά περιόδους – νοικιαζόταν από το ΝΑΤ το ισόγειο και άλλος ένας όροφος. Ακόμα και την «περίοδο της ανάπτυξης» δεν είχε γίνει καμία εξολοκλήρου συντήρηση και ανακατασκευή λόγω των υπέρογκων απαιτήσεων και των αυστηρών θεσμικών προϋποθέσεων (διατηρητέο κτίσμα) και για μία δεκαετία το κτίριο – στην κυριολεξία – ρήμαζε.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το ΝΑΤ [6565/23-11-10] η αντικειμενική αξία αγοραπωλησίας του το 2007 ήταν η μισή της εμπορικής (μίσθωση σε ιδιώτη). Επίσης σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, η τεχνική εταιρία ΒΙΠΕΤΒΑ στην μελέτη της αναφέρει πως:

«το κτίριο δεν αξιοποιείται ως έχει και απαιτούνται σημαντικές επεμβάσεις στους εσωτερικούς χώρους ορόφων του ισογείου καθώς και των εξωτερικών όψεων. […] Ως προωθητέα λύση προτείνεται, να παραμείνει το ακίνητο στην ιδιοκτησία του ΝΑΤ και να αυτοχρηματοδοτηθεί η ανακαίνιση».

Επίσης «για τον πιθανό Ανάδοχο η απόδοση είναι οριακή εκτός αν καταστεί τεχνικά δυνατή και θεσμικά επιτρεπτή η επέμβαση στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις. […] Σε κάθε περίπτωση τα περιθώρια κέρδους είναι στενά (εφόσον μάλιστα συνυπολογιστεί και το ρίσκο της πιθανής μειωμένης εκμετάλλευσης σε κάποιες χρονικές περιόδους λόγω συνθηκών αγοράς)

Τέλος «το ΝΑΤ δεν διαθέτει τις δομές για να εκμεταλλευτεί το κτίριο κατά τον καλύτερο τρόπο και θα αναλάβει έτσι σοβαρό ρίσκο.

Με το πρόσχημα της διάσωσης του ΝΑΤ, ο πρόεδρος Χρήστος Φωτίου επικαλείται την «αξιοποίησή» των ακινήτων. Όνειρα θερινή νυκτός, φυσικά, για ένα ταμείο το οποίο βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης. Η πραγματικότητα είναι ότι υπό τις ισχυρές πιέσεις της τρόικας επιχειρείται η παραχώρηση των ακινήτων του ΝΑΤ στο ΤΑΙΠΕΔ ώστε να πουληθούν αργότερα σε τιμές ξεφτίλας. Οι δήθεν συνδικαλιστικές κορώνες του ΔΣ του ΝΑΤ που εναντιώνονται σε αυτό και τα περί ύπαρξης «αυτοτελούς υπηρεσίας του ΝΑΤ για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας» δεν είναι τίποτα άλλο παρά δείγμα ανταγωνισμών για το ποιος θα «φάει τα φιλέτα». Τέλος, όσον αφορά το κατειλημμένο κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, όλα αυτά ουσιαστικά αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε ο Φωτίου να κλείσει το μάτι στον Καμίνη  (βλ. αναπτυξιακό πλάνο «Αθήνα 2014»), στα κατασταλτικά σχέδια του Δένδια και τα ρατσιστικά του Μιχαλολιάκου.

Τι πραγματικά παίζεται πίσω από τις πλάτες μας;

Πέρα του προφανούς, όταν λέμε «πίσω από τις πλάτες μας» εννοούμε επίσης «κάτω από την Πατησίων». Ας εξηγήσουμε.

Αρχικά, θα σταθούμε σε μία απλή παρατήρηση που δυστυχώς μετά την 1η εκκένωση της Villa Amalias δεν έχει επισημανθεί ικανοποιητικά. Από τις 20/12/12, μέρα που το κράτος αποφάσισε ανοιχτά να κηρύξει τον πόλεμο με τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο και τις καταλήψεις, στο site της Χρυσής Αυγής δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά! Τόσες μέρες κινηματικού αναβρασμού (έφοδος των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, στον αυτοοργανωμένο Ρ/Σ 98 FM, καθημερινές κινηματικές παρεμβάσεις κλπ.) και ούτε μία σπέκουλα από τους χρυσαυγίτες για την κυβέρνηση που «δεν-κάνει-καλά-τη-δουλειά-της», ούτε ένα σχόλιο για τους «άπλυτους» και τους «αναρχοσυριζαίους». Τίποτα! Εκτιμήσεις κάνουμε, δεν είμαστε μάντεις, αλλά το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Η προσπάθεια επίθεσης του κράτους στον α/α χώρο είναι άλλη μία πράξη συνεργασίας μεταξύ κυβέρνησης-Καμίνη-Χρυσής Αυγής. Και ο στόχος όπως πάντα είναι διπλός: οικονομικός και ιδεολογικός.

Ας δούμε το πρώτο σκέλος.

Οι αστυνομικές επιχειρήσεις σε Villa Amalias, ΑΣΟΕΕ, Σκαραμαγκά έχουν ως κοινό γεωγραφικό τόπο τον άξονα της λεωφ. Πατησίων. Ήδη, την ίδια μέρα της εκκένωσης της Σκαραμαγκά (09/01/13) ο Δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης και ο Περιφερειάρχης Αττικής Γ. Σγουρός υπέγραψαν την έναρξη υλοποίησης του Αναπτυξιακού Προγράμματος για την Αθήναύψους 35.5 εκατομμυρίων ευρώ! Και όπως είναι λογικό κάθε επενδυτής χρειάζεται την ασφάλειά του από τα «φρικιά» και τους αντιφασίστες. Φυσικά, για να ωραιοποιηθεί το πρόγραμμα χρειάζεται λίγη «πρασινάδα»… βιοκλιματικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί, αναπλάσεις πλατειών, αποχετευτικό δίκτυο είναι μερικά από τα έργα που επικαλείται η δημαρχάρα για να μας πείσει για το «αγαθόν» των προθέσεών του. Να θυμηθούμε το «αγαθό» παρελθόν του αριστεριτζή νεοφιλελεύθερου Καμίνη;

Σχεδόν ένα χρόνο πίσω, ο Καμίνης, την πιο κρύα νύχτα του περσινού χειμώνα (01/02/12) έστειλε τα ΜΑΤ στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών για να εκκενώσουν με ξύλο τους αστέγους που προσπάθησαν να μπουν μέσα ώστε να γλιτώσουν από το πολικό ψύχος. Η ναζιστικής έμπνευσης απόφαση του Καμίνη να αναλάβει ένας κατασταλτικός μηχανισμός ώστε να δώσει λύση σ’ ένα κοινωνικό πρόβλημα όπως αυτό των αστέγων, δεν ήταν η μοναδική. Το ίδιο συνέβη με τις οροθετικές ιερόδουλες, το ίδιο συνέβη με τα αστυνομικά πογκρόμ σε πιάτσες τοξικοεξαρτημένων. Η εκλεκτική συγγένεια του Καμίνη με τη Χρυσή Αυγή εντοπίζεται σ’ ένα ακόμη παράδειγμα άξιο της ανθρωπιάς τους: στις 29/11/12, ο Δήμαρχος μάς ανακοινώνει πως ξηλώνει τα παγκάκια στην πλ. Κλαύθμωνος ώστε να μην κοιμούνται οι άστεγοι και «για να μπορεί το κέντρο της Αθήνας να θυμίζει ευρωπαϊκή πρωτεύουσα». Τι να σχολιάσουμε… Και το Βερολίνο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης [1] το 1936, ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ήταν!

 

Ανάπτυξη δε θέλετε; Φάτε ναζισμό!

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο δεύτερο σκέλος, το ιδεολογικό.

Ο Καμίνης πέραν από τις καταλήψεις, μισεί θανάσιμα κάτι ακόμη: τις διαδηλώσεις. Οι πρωτοβουλίες του για αναθεώρηση των συνταγματικών άρθρων περί των δημοσίων συναθροίσεων δίνουν και παίρνουν, κάτι που φυσικά δε θα μπορούσε να αφήνει δυσαρεστημένους τους χρυσαυγίτες. Απώτερος στόχος της «κρυφής» συνεργασίας κυβέρνησης-Καμίνη-Χρυσής Αυγής είναι η εμπέδωση του «κοινού εχθρού»: των αγωνιζόμενων, των αντιστεκόμενων, όσων δεν θέλουν να σκύψουν το κεφάλι τους. Η VillaAmalias, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ, ο αυτο-οργανωμένος Ρ/Σ 98 FM, η συνέλευση και οι κοινοί αγώνες μεταναστών μικροπωλητών/αλληλέγγυων στην ΑΣΟΕΕ και η κατάληψη Σκαραμαγκά αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Οι εστίες αντίστασης αποτελούν αγκάθια κάθε εξουσίας και πρέπει πάση θυσία να χωνευτεί καλά στην κοινή συνείδηση ότι το να μη στέκεσαι σούζα στις στρατιωτικές προσταγές κράτους και αφεντικών είναι «παράνομο», «άνομο» άρα έγκλημα.

Η ιδεολογική και πρακτική σύμπλευση κράτους, δημοτικής αρχής και ΧΑ όπου ο ένας αλληλοσυμπληρώνει τον άλλο πλέον «βγάζει μάτι»: από τη μία οι νεοναζί πιέζουν το πολιτικό φάσμα προς την εμπέδωση της ατζέντας τους και από την άλλη μετατοπίζεται συνεχώς η κεντρική πολιτική γραμμή προς ακροδεξιές θέσεις και πρακτικές ενσωματώνοντας/νομιμοποιώντας τους νεοναζί. Σε γενικές γραμμές το πολιτικό σύστημα ζέχνει εθνικισμό, ρατσισμό, ομοφοβία, συνωμοσιολογία, νεοφιλελευθερισμό, ολοκληρωτισμό. Ο ναζισμός έχει έρθει για να μείνει;

Τέλος, όσον αφορά τις καταλήψεις, η εκτίμηση των πραγμάτων λέει το εξής απλό: αυτό που πλέον έχει ξεκινήσει επίσημα ως δουλειά της αστυνομίας, θα συνεχιστεί ως «νυχτοκάματο» των φασιστών χρυσαυγιτών.

Αντιγράφουμε από παλιότερο κείμενό μας αναφορικά με το κέντρο της Αθήνας και τα ρατσιστικά πογκρόμ στο 6ο Διαμέρισμα Αθήνας:

[…] Το ζήτημα δεν είναι η λύση κάποιου προβλήματος, αλλά η κατασκευή μίας νέας χωροθέτησης, η κατασκευή νέων ειδικών ζωνών όπου οι πληθυσμοί (ασχέτως αλλοδαπής ή ημεδαπής καταγωγής) θα επιβιώνουν περιθωροποιημένοι υπό ένα καθεστώς πλήρους κοινωνικής εξαίρεσης. Οι μετανάστες είναι η αρχή και ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση: δίχως χαρτιά, δίχως εργασιακά δικαιώματα, σε απόλυτη εργασιακή επισφάλεια, τρομοκρατία στο δρόμο, στη γειτονιά, στο σπίτι… Οι ζωές τους συγκροτούνται στη βάση ενός «ορίου» που ξεπερνά τα συνήθη «κοινωνικά περιθώρια». Οι ζωές τους βρίσκονται στην «κόψη του ξυραφιού»· μεταφορικά και κυριολεκτικά!

Είναι οι μοντέρνες φυλακές που μας έχουν ετοιμάσει για τις γειτονιές μας. Είναι οι «μικρές» χούντες με συγκεκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό, είναι τα άτυπα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στο κέντρο της Αθήνας με ανθρωποφύλακες τους χρυσαυγίτες. Και σε αυτές τις ζώνες, ο «ξένος» δε θα είναι μονάχα ο εθνοτικά διαφορετικός, ο μετανάστης ή ο πρόσφυγας. Θα είναι επίσης ο άστεγος, η τοξικοεξαρτημένη, η εκδιδόμενη, ο άνεργος, η κομμουνίστρια, ο αναρχικός, ο ομοφιλόφιλος, η λεσβία… Όποιος δε θα είναι με το μέρος του τραμπούκου Παναγιώταρου και τη δολοφονική συμμορία του, θα βαφτίζεται «αλβανική κωλοτρυπίδα» και θα οδηγείται στο Άουσβιτζ. Όποιος δε θα χωράει στο νέο εθνικό «εμείς», όποιος δε θα ταυτίζει το συμφέρον του με το εθνικό συμφέρον του λευκού-έλληνα-άντρα θα «εξοστρακίζεται» και θα εκτίθεται άμεσα στον κίνδυνο του  θανάτου. Όπως τότε.

Οι μέρες των ταραχών έχουν ήδη φτάσει! Σκοπός Κράτους και Χρυσής Αυγής (ως συστημικής εμπροσθοφυλακής) είναι να εγκληματοποιήσουν τους κοινωνικούς αγώνες προβληματικοποιώντας τις καταλήψειςδημοσίων ή ιδιωτικών κτιρίων. Γιατί κατάληψη δεν είναι μονάχα η VillaAmalias και η Σκαραμαγκά. Κατάληψη κάνει η ΠΟΕ-ΟΤΑ, κατάληψη κάνουν οι ασφαλισμένοι του ΝΑΤ. Κατάληψη κάνουν οι μαθητές, οι φοιτητές, οι συνελεύσεις γειτονιάς. Κατάληψη ήταν και το Πολυτεχνείο του 1973. Κατάληψη έκαναν οι εργάτες γης των ισπανικών κολλεκτίβων του μεσοπολέμου, κατάληψη θα κάνουν οι εργάτες που θα απαλλοτριώσουν το εργαστάσιο από τα αφεντικά.

Στοχοποιούν τις καταλήψεις γιατί…

η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα. Είναι το περιεχόμενό του. Είναι η απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Και οι οριζόντιες-αντιιεραρχικές συνελεύσεις τους δεν είναι απλά μέσο λήψης αποφάσεων. Είναι το περιεχόμενο της αυτοοργάνωσης. Είναι οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, όσα δεν ελέχθησαν και περιμένουν να ειπωθούν.

 

Οι (άδολοι) υπερασπιστές της Δημοκρατίας

Σαμαράς, Δένδιας, Βορίδης, Γεωργιάδης, Μιχαλολιάκος… Θα δυσκολευόμασταν πάρα πολύ αν έπρεπε να αποφασίσουμε ποιος από όλους αυτούς είναι στις μέρες μας ο καλύτερος υπερασπιστής της δημοκρατίας. Οι ομιλίες τους «ματώνουν» τα μυαλά μας: «Κατάληψη; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» τσιρίζει ο Άδωνις. «Απεργία; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» γκαρίζει ο Σαμαράς. «Αντισυγκέντρωση; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» ξεσπαθώνει και η κουράδα ο Μιχαλολιάκος… «VillaAmalias; Θα αποδοθεί στο δημόσιο για να αξιοποιηθεί. Αυτό είναι το δημοκρατικό!» διατρανώνει ο Καμίνης (ποιο δημόσιο, αυτό που ξεπουλάνε κοψοχρονιά;).

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που υπερασπίζονται σήμερα τη Δημοκρατία, στην ουσία υπερασπίζονται ένα αυταρχικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Η σημερινή τρικομματική ακροδεξιά κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις του ’50-’60. Και το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα; Η συγκυβέρνηση έχοντας ως πολιτική «πλάτη» στα δεξιά την (άλλοτε εκτός φάσματος) ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, μπορεί να κινείται άνετα σε ένα ευρύ πεδίο – από κεντροδεξιά έως τέρμα-ακροδεξιά – και να εμφανίζεται παρόλα αυτά ως «κέντρο». Η μετατόπιση του πολιτικού άξονα της χώρας προς τον ολοκληρωτισμό φαίνεται σα να είναι «απόφαση κεντρική»… και «λύση τελική».

 

… και οι υπονομευτές της

Το ανταγωνιστικό κίνημα τα τελευταία 3 χρόνια, δυστυχώς, δίνει μάχες οπισθοχώρησης. Τα αφεντικά συνεχώς κερδίζουν χώρο και ταυτόχρονα μας περιγελούν εγκαλώντας μας για διάφορα πράγματα: «μαζί τα φάγαμε», είσαστε τεμπέληδες, είσαστε άνομοι, είσαστε ανεύθυνοι. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι πρώτα στους εαυτούς μας και μετά σε αυτούς: δε θα δεχτούμε καμία υπόδειξη από το κράτος, τα αφεντικά και τους φασίστες.

Δεν κάνουμε διάλογο μαζί τους.

Δεν είμαστε αντιπολίτευση, ούτε κάνουμε αντιπολίτευση.

Ως πότε δηλαδή θα ανεχόμαστε τα διλήμματα που θέτει η πολιτική εξουσία υπό τη καθοδήγηση του κεφαλαίου;

Ως πότε θα ανεχόμαστε να νιώθουμε υπόλογοι για την δυσλειτουργία του κεφαλαίου;

Δεν θα κάτσουμε να βρούμε καμία λύση για το πώς θα μας εκμεταλλεύονται τα αφεντικά αποδοτικότερα τα επόμενα τριάντα χρόνια.

Ούτε θα κάνουμε υποδείξεις για το πώς θα διαχειριστούν το χρέος τους.

Ήρθε η ώρα να θέσουμε εμείς τα ερωτήματα και τις απαντήσεις.

Και κυρίως να τους πούμε πως τα θέλουμε όλα και για όλους.

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

 

Η κατάληψη Σκαραμαγκά είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων

Η χρόνια εγκατάλειψη του κτιρίου από το ΝΑΤ και η απόφασή του Φωτίου να θυμηθεί «την ιστορικότητά του»  μετά από 3 1/2 χρόνια κατάληψης αποδεικνύει το μέγεθος τη υποκρισίας. Η κατάληψή του από εμάς έφερε την πραγματική και μοναδική αξιοποίησή του, τόσο σε τεχνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Με τη βοήθεια συντρόφων πολιτικών μηχανικών αναλάβαμε την αποκατάσταση των βλαβών διασφαλίζοντας παρόλα αυτά το μίνιμουμ: οι τεχνικές ανάγκες του να μην υπερβαίνουν τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες και χρήσεις. Η δική μας επένδυση είναι βαθιά πολιτική και δε χρειάζεται να φορά το μανδύα μίας τεχνικής «επιστημονικοφανούς» αρτιότητας. Έτσι με μεράκι, προσοχή και με τα χέρια εκατοντάδων αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων, μετά από αμέτρητες «εργατοώρες» δημιουργικότητας,  ξεκίνησε η λειτουργία του ως αυτοοργανωμένο πολιτικό εγχείρημα και κοινωνικός χώρος. Η μέρα που μπήκαμε στο κτίριο ήταν μία μέρα απελευθέρωσής του. Ήταν η στιγμή που οι επιθυμίες μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας βρήκαν σπίτι να φωλιάσουν. Ήταν η μέρα που το κτίριο στη γωνία της Σκαραμαγκά σταμάτησε να έχει «ιδιοκτήτη» και έγινε κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Η διαχείριση του κτιρίου γίνεται από την οριζόντια και αντιιεραρχική συνέλευση της κατάληψης. Το κόστος των εξόδων καλύπτεται αποκλειστικά από την ελεύθερη συνεισφορά των συντρόφων/ισσών που συμμετέχουν στη συνέλευση και των διάφορων εγχειρημάτων που στεγάζονται. Στους χώρους της κατάληψης παρουσιάζονται πολιτικές εκδηλώσεις, δραστηριοποιούνται πολιτικές ομάδες που πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους, ομάδες αυτομόρφωσης, ομάδα μαθημάτων ελληνικών σε μετανάστες, ομάδα κινηματογραφικών προβολών, στεγαστική κολλεκτίβα ενώ επίσης στεγάζονται υποδομές όπως δανειστική βιβλιοθήκη/αναγνωστήριο, ξυλουργείο, αίθουσα Η/Υ, αίθουσα χορού και πολεμικών τεχνών, εργαστήριο ραπτικής, πίστα αναρρίχησης κα.

Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε όλοι και όλες, τα παραπάνω είναι η δική μας προσφορά στη «δέσμη μέτρων ενάντια στην πτώχευση». Οι κοινότητες αγώνα, κομμάτι των οποίων είναι οι καταλήψεις, αποτελούν τους τρόπους αντίστασης απέναντι στην επιχειρούμενη εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν οι κρατικοί-καπιταλιστικοί σχεδιασμοί. Οι στεγαστικές καταλήψεις, οι αυτο-οργανωμένοι κοινωνικοί χώροι, οι πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα χαριστικά παζάρια, οι συλλογικές κουζίνες και μύριες ακόμα πρακτικές αυτο-οργάνωσης της ζωής είναι ο τρόπος μας να δίνουμε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα.  Η αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, αποτελεί τη μόνη λύση ενάντια στον εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Τα προβλήματα των εργαζομένων δε θα λυθούν μέσα από την παραίτηση ή τον συντεχνιακό ανταγωνισμό. Να σπάσουμε το φόβο και να γκρεμίσουμε όλα αυτά που μας έφεραν σε αυτό το χάλι οργανώνοντας την αντίστασή μας με όπλα την αυτό-οργάνωση και την αλληλεγγύη. Για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Για την κοινωνική επανάσταση.

Σε πείσμα των καιρών θα παραμείνουμε εδώ. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε, να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε. Τα σπίτια μας, η VillaAmalias και η Σκαραμαγκά θα παραμείνουν για πάντα κατάληψη. Θα παραμείνουν οι απελευθερωμένοι χώροι από τους έννομους αστικούς καταναγκασμούς. Από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Διότι αυτοί είμαστε. Είμαστε οι άνομοι, οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές.

 

Η ΒΙΛΛΑ ΚΑΙ Η ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 93 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ VILLAS AMALIAS

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/1 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 12.00

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

11/01/12


[1] Με την ίδρυση των στρατοπέδων συγκέντρωσης το 1933, ο Χίτλερ φυλάκισε μαζικά ανθρώπους που χαρακτηρίζονταν από το καθεστώς ως «ακοινώνητοι» [Asoziale] και αποτελούσαν πρόβλημα για την καθαρότητα της φυλής και αντιπαραγωγικοί για την οικονομική ανάπτυξη του έθνους: άστεγοι, αλκοολικοί, ιερόδουλες, ψυχικά ασθενείς και ανάπηροι, φυγόστρατοι και ειρηνιστές.

Κοινή παρέμβαση μεταναστών / αλληλέγγυων (ΑΣΟΕΕ)

Την Πέμπτη 22/03/12, έξω από την ΑΣΟΕΕ πραγματοποιήθηκε ακόμη μία παρέμβαση-μικροφωνική από περίπου 100 μετανάστες μικροπωλητές και αλληλέγγυους/ες. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιραζόταν σε διερχόμενους το κείμενο που έγραψαν οι μετανάστες απευθυνόμενοι προς την κοινωνία και ανά τακτά διαστήματα μπλοκαριζόταν ο δρόμος μπροστά από το Ίδρυμα με πανό και μοιραζόταν το κείμενο στους επιβάτες των λεωφορείων. Η δράση διήρκησε περίπου 2 ώρες και μετά το τέλος της ακολούθησε κοινή συνέλευση μεταναστών και αλληλέγγυων για τη συνέχιση των δράσεων.

Σχετικά με προηγούμενες δράσεις δείτε εδώ.

Ακολουθεί το κείμενο των μεταναστών:

 

Αρχικά θα θέλαμε να χαιρετήσουμε όλους αυτούς που μας βοηθάνε να ζούμε με ελευθερία στην Ελλάδα. Γιατί ζούμε σε μια πολύ δύσκολη συνθήκη με την αστυνομία από τη μια και τους φασίστες από την άλλη που μας κινάγανε σε κάθε στιγμή. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους φασίστες κάθε φορά που βρισκόμαστε στο δρόμο. Το ίδιο και με την αστυνομία που μας βασανίζει και μας παίρνει τα χρήματα μας, χωρίς κανένα πρόβλημα. Δεν ξέρουμε πια τι να κάνουμε, φοβόμαστε και υποφέρουμε. Όλοι οι μετανάστες είναι πολύ φοβισμένοι με αυτή την κατάσταση.

Ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με έναν επιθετικό ρατσισμό από ένα κομμάτι της κοινωνίας και κυρίως από την αστυνομία. Οι αστυνομικοί εισβάλλουνε στα σπίτια μας και μας παίρνουν τα χρήματα και τα πράγματά μας. οι φασίστες και η αστυνομία κυνηγούν κάθε στιγμή τους μετανάστες. Ειδικά τη νύχτα γυρίζουν στις γειτονιές ψάχνοντας μετανάστες για να τους χτυπήσουν. Τις πιο πολλές φορές με πολιτική ταυτότητα παρουσιάζονται ως αστυνομικοί, ζητάνε τα χαρτιά μας και αφου μας τα σκίσουν αρχίζουν να μας ξυλοκοπούν. Πραγματικά κάθε φορά δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αυτοί που έχουμε απέναντι μας είναι φασίστες ή αστυνομικοί.

Για λόγους οικονομικούς και λόγους πολέμου αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε τις χώρες μας για να έρθουμε να ζήσουμε στην Ευρώπη, πιο συγκεκριμένα στην Ελλάδα, για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, ειρήνη και ελευθερία. Οι δραστηριότητές μας είναι απλά και μόνο το μικρεμπόριο περιπλανώμενοι στους δρόμους. Αυτή μας η δραστηριοποίηση μας επιτρέπει να πληρώνουμε το νοίκι, το φαγητό μας, κλπ.

Για αυτό και ζητάμε από τη κοινωνία και τις ελληνικές αρχές να μας αφήσουν να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, ελευθερία και σεβασμό. Και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς/ες που μας καταλαβαίνουν και μας στέκονται αλληλέγγυοι/ες.

 ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ