Η δίκη των πέντε Χαλκιδαίων πολιτών που κατηγορούνται για ”προσβολή τουΠροέδρου της Δημοκρατίας” κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην πόλη στηγιορτή των ”Θεοφανείων”,  ξαφνικά, με βούλευμα του Αρείου Πάγουπαραπέμφθηκε σε ομοειδές δικαστήριο της Αθήνας σε ημερομηνία που δεν έχει οριστεί ακόμη.Η δικαιολογία για τη μεταφορά της δίκης, δύο ημέρες πριν τη διεξαγωγή της, είναι ότι συντρέχουν λόγοι σχετικοί με τη δημόσια ασφάλεια και τάξη, καθώς ”υπάρχει κίνδυνος προκλήσεως σοβαρών επεισοδίων και διασαλεύσεως της δημόσιας τάξης και ασφάλειας είτε εντός είτε εκτός του δικαστικού Μεγάρου Χαλκίδας”.

Οι σύγχρονες πολιτικές εξουσίες αφού λεηλάτησαν βίαια την κοινωνία, επικαλούνται υποκριτικά την ειρήνη και την ασφάλεια για να συνεχίσουν ανενόχλητες τον πόλεμοεναντίον όλων μας. Όργανό τους, όπως πάντα, η δουλική λειτουργία του δικαστικού συστήματος. Οι (χωρίς νομικό έρεισμα) ”προληπτικές προσαγωγές” κατά την πρόσφατη επέτειο της 25ης Μαρτίου, οι ΄΄επίλεκτοι πολίτες” που περιβάλλουν πλέον τους πολιτικούς κατά τις παρελάσεις και τώρα ”ο κίνδυνος  διασάλευσης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας” που προκαλείται τάχα από μια κινητοποίηση αλληλεγγύης του λαού της Χαλκίδας δημιουργούν μια νέα γλώσσα που έρχεται να συνοδεύσει τη νέα ποιότητα καταστολής των κινημάτων διαμαρτυρίας.

Με την απόφαση αυτή προστίθεται άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των θεσμικών κινήσεων που διαμορφώνουν ένα ”δίκαιο εκτάκτου ανάγκης” ενάντια στο διογκούμενο κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας. Με την ενεργοποίηση της νομοθετικής διάταξης περί παραπομπής της δίκης στην έδρα άλλου δικαστηρίου εξαιτίας ”σοβαρού κινδύνου διασάλευσης της δημόσιας τάξης” η οποία τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστή από τη δίκη των αδικοχαμένων νεκρών του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ και της δολοφονίας του ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ,

ο Άρειος Πάγος πέτυχε σε ένα πράγμα:

να αντιληφθεί την παραλληλία μεγεθών της κοινωνικής οργής.

Συνέλευση Ελευθεριακών Χαλκίδας

Ουλαλούμ Αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος