Τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα επιχείρηση εκκένωσης 3 καταλήψεων από την αστυνομία. Αυτές ήταν το στέκι ΤΕΙ Πατρών, το «Μαραγκοπούλειο» και το Παράρτημα του Πανεπιστημίου, το οποίο αποτελεί ιστορική κατάληψη καθώς υπήρξε και κέντρο αγώνα ενάντια στη Χούντα του 67. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης συνελήφθησαν 5 άτομα που βρίσκονταν στην κατάληψη «Μαραγκοπούλειο» αλλά και προσήχθησαν αλληλέγγυοι που προσπάθησαν να προσεγγίσουν το σημείο.
Η επίθεση του κράτους στις καταλήψεις στην Πάτρα δεν είναι σίγουρα τυχαία, καθώς στην πόλη υπάρχει δυναμική αντιφασιστική παρουσία και αρκετές δομές αντίστασης στο υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα. Θεωρούμε όμως αναγκαίο να τονίσουμε πως η επίθεση αυτή δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολική επίθεση στην κοινωνία, αντίθετα εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο καταστολής των κοινωνικών αγώνων. Περιπτώσεις όπως οι εισβολές σε άλλους κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους (Βίλλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά, Λέλας Καραγιάννη, Δέλτα, στέκι ΑΣΟΕΕ κ.α.),οι σχεδιασμένες επιθέσεις σε μετανάστες με βασανισμούς, δολοφονίες και απελάσεις , η άγρια καταστολή στον αναρχικό χώρο που αποτελεί ένα από τα πιο μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας με παράνομες φυλακίσεις, βασανισμούς και συλλήψεις, οι επιστρατεύσεις στους εργαζομένους του μετρό, στους ναυτεργάτες και στους καθηγητές, το κλείσιμο της ΕΡΤ αλλά και το τσάκισμα κάθε μορφής αντίστασης που αποκλίνει από τον κρατικό έλεγχο επιβεβαιώνουν το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» που εφαρμόζει το κράτος και το κεφάλαιο καθημερινά μέσω της αστυνομίας, των ΜΜΕ και διάφορων άλλων μηχανισμών. Αυτό το δόγμα έχει σαν σκοπό την επιβολή της «κανονικότητας» και του προτύπου του «φιλήσυχου πολίτη», ο οποίος θα υπακούει πιστά στις επιταγές των αφεντικών και θα συναινεί στην υποτίμηση της εργασίας του και κατ’ επέκταση της ίδιας της ζωής του.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως οι κυρίαρχοι, δεν περιορίζονται μονάχα στην εκκένωση των καταλήψεων, εντούτοις διαδίδοντας πλήθος κατηγοριών π.χ. «εστίες ανομίας» και «μονάδες παραμονής περιθωριακών ατόμων» μέσω των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης προσπαθούν να δυσφημίσουν και να διαστρεβλώσουν τη σημασία των καταλήψεων με σκοπό να ενταθεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός και κοινωνικά κομμάτια να στραφούν ενάντια σε αυτές. Από την πλευρά μας δεν έχουμε παρά να υπερασπιστούμε τον πραγματικό ρόλο των δομών του ελευθεριακού/αναρχικού κινήματος και να απαντήσουμε στη ρητορική του κράτους. Αρχικά είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι καταλήψεις είναι μέρος της κοινωνίας και να σημειώσουμε πως για μας δεν είναι «τα ντουβάρια τους», αλλά οι σχέσεις και οι συντροφικοί δεσμοί που αναπτύσσονται. Οι καταλήψεις είναι πεδίο αλληλεγγυης και αλληλοβοήθειας, συλλογικοποίησης, οριζόντιας οργάνωσης, κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης και εναντίωσης σε ανταγωνιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις. Οι αγωνιστές που δραστηριοποιούνται σε καταλήψεις δεν έπαψαν ποτέ μέσα από συνελεύσεις να λαμβάνουν μέρος σε κοινωνικούς/ταξικούς/αντιφασιστικούς αγώνες, να διοργανώνουν δημιουργικές δραστηριότητες όπως συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, προβολές ,συλλογικές κουζίνες, συναυλίες κ.α. Τέλος , ιστορικά οι καταλήψεις πραγματοποιούνταν και για το ζωτικό ζήτημα της στέγασης.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν τον κοινωνικό και αγωνιστικό χαρακτήρα των καταλήψεων. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η έμπρακτη αλληλεγγύη όχι μόνο κομματιών που στεγάζονται στις καταλήψεις αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Θεωρούμε επίσης επιτακτικό ζήτημα την σταθερή οργάνωση αυτών των δομών μεταξύ τους, για την αποτελεσματικότερη υπεράσπιση τους, για την ενδυνάμωση τους και για ένα πιο ουσιαστικό άνοιγμα στην κοινωνία. Ακόμα να τονίσουμε πως οι καταλήψεις δεν είναι ουτοπικές νησίδες ελευθερίας, αντίθετα αποτελούν κέντρα αγώνα και εστίες ρήξης με τους εξουσιαστές και το κεφάλαιο στο σήμερα και προετοιμάζουν το έδαφος για το μετασχηματισμό της κοινωνίας μέσα από την κοινωνική επανάσταση.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
senza classi
ελευθεριακή συλλογικότητα