Ο Τσίρι θίασος μετά τη «Νύχτα Των Παλιάτσων» περιοδεύει με την αρχαιότερη σωζόμενη τραγωδία, το αντιπολεμικό αριστούργημα του Αισχύλου «Πέρσες». Η φθινοπωρινή περιοδεία των ”Περσών” ξεκινά από τη Χαλκίδα: Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη στις 21.00 στο Θέατρο Π.Κωτσόπουλου (Μέσα Παναγίτσα) Σουβάλα.
Oι Τσιριτσάντσουλες δεν είναι μια ομάδα. Είναι φιλοσοφία ζωής. Είναι τρόπος επιβίωσης, δημιουργίας, επικοινωνίας ή ακόμα και φυγής. Είναι τρόπος αντίστασης και καταγγελίας. Mε άλλα λόγια είναι ένας αυτοοργανωμένος χωροχρόνος, στον οποίο συναντιόμαστε διάφοροι περιφερόμενοι καλλιτέχνες, τρελοί ή φρόνιμοι.
Παίζουν:
Ηλίας Φαχίδης, Ντίνα Μαυρίδου, Κώστας Σκύλος, Μαρίνος Μουζάκης
Συντελεστές:
Μετάφραση: Λέλια Παντελόγλου
Σκηνοθεσία – μουσική: Μαρίνος Μουζάκης
Σκηνικά – κοστούμια – μάσκες – φιγούρες: Μαρία Μαρκοπούλου, Χριστίνα Χριστοδούλου
Οργάνωση παραγωγής: Ηρώ Κατσιφλώρου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ντίνα Μαυρίδου
Κατασκευές: Κώστας Βαλατσός
Υπόθεση:
Ο Ξέρξης, βασιλιάς της Περσίας, έχει εκστρατεύσει για να κατακτήσει την Ελλάδα, με έναν πολυάριθμο στρατό απ’ όλη την επικράτεια της Περσικής Αυτοκρατορίας. Στα Σούσα οι γέροντες Πέρσες περιμένουν νέα από την εκστρατεία εδώ και καιρό και η ανησυχία τους κορυφώνεται όταν η Άτοσσα, μητέρα του Ξέρξη και βασίλισσα, βλέπει ένα άσχημο όνειρο αλλά και έναν κακό οιωνό. Πραγματικά, τα νέα που καταφθάνουν λίγο αργότερα, περιγράφουν την τρομερή καταστροφή που υπέστη το ναυτικό των Περσών στην ναυμαχία της Σαλαμίνας και την άτακτη φυγή όλου του στρατού των Περσών. Τα δεινά του πολέμου που προκαλεί η ανθρώπινη αλαζονεία πέφτουν πάνω στην αυτοκρατορία και όλη η χώρα βυθίζεται στο πένθος…
Για την παράσταση:
Οι Πέρσες του Αισχύλου, το αντιπολεμικό αυτό αριστούργημα του κλασικού ποιητή, αποτελεί την αρχαιότερη τραγωδία που σώζεται ολόκληρη. Η δραματουργική δομή της είναι σε «πρώιμο» στάδιο, σχεδόν «πρωτόγονη» και άρα πιο κοντά στη Διονυσιακή παράδοση πάνω στην οποία βασίστηκε το θεατρικό αυτό είδος. Από αυτήν ακριβώς την πρώιμη μορφή δραματουργίας ξεπηδά και η δύναμη, η ζωντάνια και η θεατρική συνθήκη που δίνει στο θίασό μας την ευκαιρία να ασχοληθεί για πρώτη φορά με μια τραγωδία.
Το έργο γράφτηκε κατά παραγγελία 7 χρόνια μετά την νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών (472 π.Χ.), για τους εορτασμούς της επετείου της ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Ο Αισχύλος αντί να υπερτονίσει την ηρωική διάσταση της ελληνικής νίκης, παρουσιάζει την τραγωδία των Περσών και χωρίς να αναφέρει ούτε ένα όνομα ελληνικό, ξεδιπλώνει το βάθος του πόνου και της καταστροφής που ένας πόλεμος προκαλεί στους λαούς, δίνοντας στο έργο έναν πιο οικουμενικό και διαχρονικό λόγο πάνω σε θέματα όπως η αλαζονεία, η ύβρις και η τυφλή παράνοια της εξουσίας, αλλά κυρίως η τιμωρία που η μοίρα επιφυλάσσει σε τέτοιου είδους «παραπτώματα».
Το έργο διαδραματίζεται στα Σούσα, την πρωτεύουσα της περσικής αυτοκρατορίας κατά την εποχή του Αισχύλου, γεγονός που δίνει έναν σκηνικά ασυνήθιστο, εξωτικό χαρακτήρα σε αυτήν την τραγωδία. Άλλο ένα στοιχείο που προκαλεί έκπληξη είναι η σκηνή της νεκρανάστασης του Δαρείου (αφού τέτοιου είδους καρναβαλικές και μυστικιστικές σκηνές δεν τις συναντάμε σε άλλα κατοπινά έργα της κλασικής περιόδου), αλλά και η είσοδος στη σκηνή του εξευτελισμένου, κουρελή και σχεδόν μισότρελου μονάρχη Ξέρξη, μετά τη συντριβή του στην Αθήνα.
Όλα αυτά τα στοιχεία όπως και ο ποιητικός – φιλοσοφικός αντιπολεμικός λόγος του Αισχύλου, είναι που μας δίνουν την πρώτη ύλη για να δώσουμε στους «Πέρσες» τον χαρακτήρα που η τραγωδία είχε από τη γέννησή της. Ένα λαϊκό θέατρο ποιότητας, που αφορούσε όλη την κοινωνία (ή σχεδόν όλη!!!) και αποτελούσε μέσο για την πνευματική άσκηση και αφορμή για τον κοινωνικό διάλογο, βασικά συστατικά για μια ποιοτική δημοκρατία, οπαδός και αγωνιστής της οποίας υπήρξε ο Αισχύλος…
Κάναμε δική μας μετάφραση με τη σκέψη να εξυπηρετήσουμε αυτήν τη σκηνοθετική προσέγγιση, μέσα από έναν λόγο απλό, στην καθομιλουμένη δημοτική, που θα αναδεικνύει όμως όλες τις εικόνες αλλά και θα εκθέτει με τρόπο κατανοητό τις φιλοσοφικές αναζητήσεις που θέτει ο ποιητής με αυτό το έργο.
Η μουσική είναι ζωντανή και γράφτηκε πάνω στις φόρμες τις βαθιάς ανατολής όπου και ξετυλίγεται η σκηνική δράση. Τη συνθέσαμε με γνώμονα την ανάδειξη των νοημάτων του κειμένου, σκαλίζοντας ρυθμούς και μελωδίες με καταγωγές «αρχέγονες».
Άλλα εργαλεία μας για την κατασκευή αυτής της παράστασης είναι τα ίδια πάντα εργαλεία που σου προσφέρει το παγκόσμιο λαϊκό θέατρο όπως η μάσκα, η φιγούρα του θεάτρου σκιών, ο χορός και το τραγούδι…