(Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε με τον τίτλο 10 Small Changes You Can Make To Help Avoid Another Steubenville από την Soraya Chemaly στο rolereboot.org –βρείτε το αρχικό κείμενο εδώ. Τη μετάφραση την έκανε ο φίλοςOxi Egw και τον ευχαριστούμε πολύ για τον κόπο και τον χρόνο του!)

—-

Δεν πάει άλλο. Ήρθε η ώρα να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βάλουμε ένα τέλος στην κουλτούρα του βιασμού. Ορίστε μερικές προτάσεις.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, καθώς ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν το τι συνέβη το περασμένο καλοκαίρι στο Steubenville του Οχάιο, πολιορκούμαι από μηνύματα και ερωτήσεις σχετικά με τα γεγονότα και με το πώς ήταν δυνατό κάτι τέτοιο να συμβεί.

Πάντοτε ισχυριζόμουν ότι αν θέλουμε να μειώσουμε τη συχνότητα παρόμοιων φαινομένων, θα πρέπει να επικεντρώθουμε σε ένα και μόνο πράγμα: στο πώς 50 παιδιά παρακολουθούσαν αμέτοχα την κακοποίηση και τον βιασμό αυτού του κοριτσιού, τραβώντας μάλιστα φωτογραφίες και κάνοντας αστειάκια. Στο πώς γονείς, προπονητές, διδακτικό προσωπικό, θρησκευτικοί ηγέτες και άλλοι, συμμετείχαν στη διεξαγωγή αυτού του εγκλήματος με το να αναπαράγουν παραδοσιακές αξίες και mainstream ιδέες. Αυτό είναι η κουλτούρα του βιασμού: η μεταχείριση ενός κοριτσιού ως ενός απο-ανθρωποποιημένου αντικειμένου, ως μιας κούκλας για σεξ, ο βιασμός του, η κακοποίηση του, ενόσω ο κόσμος κοιτάει, γελάει, αστειεύεται, τραβάει βίντεο και μετά φεύγει.

Οι πιο συχνές ερωτήσεις είναι Τι μπορούμε να κάνουμε; Πόσο νωρίς μπορούμε να αρχίσουμε να μαθαίνουμε στα παιδιά μας να μην κάνουν και να μην ανέχονται τέτοια πράγματα; Γνωρίζοντας ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν εντρυφήσει στο φεμινισμό, ούτε ενδιαφέρονται για τις λεπτομέρειες των τρόπων με τους οποίους λειτουργεί η σεξουαλική βία, πώς επιβάλλει και διαιωνίζει την ανισότητα των φύλων, προσπάθησα να σκεφτώ και να μοιραστώ ορισμένες καθημερινές συνήθειες που μπορεί να αλλάξει όποιος και όποια ενδιαφέρεται ειλικρινώς, έτσι ώστε να καταπολεμηθεί αυτή η κουλτούρα:

1. Αν χρησιμοποιείς την έκφραση “έλα μωρέ, αγοράκια είναι”, σκέψου τον λόγο που το λες, και το τι σημαίνει. Και μετά ΣΤΑΜΑΤΑ. Ναι, τα αγόρια και τα κορίτσια είναι διαφορετικά, το πιάσαμε. Αλλά οποιαδήποτε δύο αγόρια είναι τόσο διαφορετικά το ένα απ’ το άλλο, όσο είναι και τα “αγόρια” από τα “κορίτσια.” Αυτή η έκφραση αποκαλύπτει ένα πλήθος πεποιθήσεων που σχετίζονται με την ουσιοκρατία του φύλου, του δυαδισμού, και των στερεοτύπων, πεποιθήσεων που βρίσκονται στη ρίζα κάθε ιεραρχίας βασισμένης στο φύλο, που καλλιεργούν ύπουλα τη βία και που υποβιβάζουν τα κορίτσια και τις γυναίκες στο αναπαραγωγικό τους δυναμικό. Χρησιμοποιείται συχνά για να δικαιολογήσει συμπεριφορές που είναι αγενείς, αλαζονικές και προνομιούχες στο πεδίο του φύλου.

2. Να κατανοήσεις και να μην υποτιμάς τα αποτελέσματα των στερεοτύπων και των μηνυμάτων των ΜΜΕ. Τα στερεότυπα είναι καταστροφικά, βλαβερά, και η εσωτερίκευση των στερεοτύπων είναι υπαρκτή. Να εξετάζεις τις ιδέες που αναπαράγεις, και ιδιαίτερα το τι αγοράζεις σε παιδιά (μουσική, ταινίες, βιβλία, παιχνίδια). Επίσης, οι λέξεις φυσικά και παίζουν ρόλο: όταν αποκαλείς τα κορίτσια “πριγκήπισσες” και τα αγόρια “παλικάρια,” για παράδειγμα, πόσα πράγματα αναπαράγεις, έστω χαϊδευτικά, που σχετίζονται με στερεότυπα για το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, και ακόμα περισσότερα; Συγκεκριμένα, αν τα παιδιά σου είναι αγόρια, θα πρέπει να μελετήσεις σε βάθος το πώς κατασκευάζεται η αρρενωπότητα στις ΗΠΑ, και να σκεφτείς πολύ το τι επιθυμείς για τα παιδιά σου. Όποτε είναι δυνατόν, να αποδομείς τα μηνύματα των προϊόντων που καταναλώνουν τα παιδιά σου και να τους μιλάς ανοιχτά για το σεξισμό, το ρατσισμό και τη βία – είναι φαινόμενα αναπόφευκτα. Είναι σα τον αέρα που αναπνέουμε. Το ξέρω ότι πολλές απ’ τις ταινίες, τις σειρές και τα βιντεοπαιχνίδια που παίζουν τα παιδιά είναι πολύ διασκεδαστικά. Αν πρόκειται λοιπόν να καταναλώνουν τέτοια προϊόντα – επίσης αναπόφευκτο – δίδαξέ τα τρόπους να κατανοούν το τι καταναλώνουν.

3. Να αντιμάχεσαι την εξουσία, και ιδίως τις εξουσίες εκείνες των οποίων η πηγή είναι τα συστήματα που βασίζονται σε προκαθορισμένους αντρικούς και γυναικείους ρόλους. Κι αυτά επίσης είναι βασισμένα σε στερεότυπα και εκφράζονται με τρόπο σεξιστικό, είτε με ‘καλές προθέσεις’ είτε συγκαλυμένα. Ναι, εννοώ και τη θρησκεία. Οι θρησκευτικές οργανώσεις προσφέρουν την αίσθηση της κοινότητας, της προστασίας και μιας δομής όπου μπορεί να βασιστεί η ζωή. Ωστόσο, το κόστος είναι πολύ μεγάλο, ιδίως όταν μένουν ανεπεξέργαστες. Υπάρχει λόγος που οι λιγότερο βίαιοι, πιο ελευθεριακοί και πιο χαρούμενοι άνθρωποι εντοπίζονται σε κοσμικά κράτη.

4. Μην καλύπτεις τη σεξουαλική βία, μη τη θεωρείς αστεία, και μην αναπαράγεις μύθους σχετικά με το βιασμό που έχουν καταρριφθεί καιρό τώρα. Τα ανέκδοτα για το βιασμό δεν είναι αστεία, αλλά έχουμε μεγαλώσει γελώντας με αυτά. Και οι κωμικοί λένε αστεία που κάνουν τον κόσμο να γελάει.

5. Μη προσπαθήσεις να αποτρέψεις την κόρη σου απ’το να ‘γίνει ή να ντύνεται σαν πουτάνα’ και μην προτρέπεις το γιό σου να ‘γίνει γαμιάς’. Τα παιδιά κάνουν λάθη, πειραματίζονται με το ρουχισμό τους και φέρονται με τρόπους που πιστεύουν ότι είναι κοινωνικά καθαγιασμένοι και ότι ανταμείβονται. Οπότε αν το πώς ντύνεται η δεκάχρονη κόρη σου σε κάνει να νιώθεις άβολα, το πιθανότερο είναι πως δεν φταίει εκείνη – το μόνο που έκανε ήταν ότι ξύπνησε και είχε μυαλό και μάτια, και είδε ποιός θεωρεί η κοινωνία ότι είναι ο ρόλος των γυναικών, και τι ανταμοίβεται κοινωνικά. Αν δεν ντύνεται έτσι εκείνη, αλλά η κολλητή της, μη την αποκαλέσεις “πουτάνα”, αλλά μίλησε τους ίσως για τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά της κοινωνίας. Παρομοίως, το να νιώθεις περηφάνεια για το γιο σου που “αλωνίζει” ή να τον προτρέπεις να “γαμάει και να δέρνει” είναι εξίσου προβληματικό και αντικατοπτρίζει ένα πλήθος ιδεών σχετικά με το ποιό υποκείμενο πρέπει και έχει το δικαίωμα να είναι σεξουαλικό και επιθετικό, σε αντίθεση με το να είναι σέξυ και παθητικό.

6. Αν έχεις και αγόρια και κορίτσια, βάζε τα να κάνουν δουλειές του σπιτιού – ακριβώς τις ίδιες, ανεξαρτήτως φύλου. Ακούγεται χαζό, αλλά όταν τα παιδιά κάνουν σπιτική δουλειά μαθαίνουν την αξία της, καταλαβαίνουν τι είναι η άμισθη εργασία, η συναίσθηση τους αυξάνεται και μεγαλώνοντας τείνουν να γίνονται πιο ελευθεριακά. Είναι κάτι μικρό αλλά σημαντικό.

7. Δίδαξε τα αγόρια τη συναίσθηση μεταξύ των φύλων. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τα αγόρια και τη συναίσθηση. Αν αυτό δεν είναι ήδη προφανές απο το τι συνέβη στο Steubenville, δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει προφανέστερο. Όλη η mainstream κουλτούρα είναι κατασκευασμένη έτσι ώστε α) να αφαιρεί απ’ τα αγόρια την ικανότητα να καταλαβαίνουν το τι σημαίνει να είσαι κορίτσι, και β) να τους λέει πως το να είσαι κορίτσι είναι κακό. Τα κορίτσια από την άλλη θα πρέπει να αναπτύξουν την συναίσθηση τους σε σχέση με τα αγόρια και τους άντρες με χίλιους δυό τρόπους. Αν είσαι γυναίκα, είναι μια ικανότητα άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιβίωσή σου.

8. Μίλα ανοιχτά για τα σώματα, τη συναίνεση, τα δικαιώματα και την αυτονομία. Η μικρή επανάσταση για τη συναίνεση πρέπει να μετατραπεί σε ΜΕΓΑΛΗ επανάσταση για τη συναίνεση. Μπορείς να το κάνεις αυτό με πολλούς τρόπους καθημερινά, ακόμα και προτού κάνεις κουβέντα για το σεξ στα παιδιά σου. Όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή να μιλήσετε για το σεξ, η θεμελιώδης έννοια της συναίνεσης σχετικά με τα σώματα και τις επιθυμίες των άλλων ανθρώπων θα είναι πλέον δεδομένη. Καθώς τα παιδιά σου μεγαλώνουν, αν θες πραγματικά να αντιπαλέψεις τις πεποιθήσεις που οδήγησαν στην περίπτωση του Steubenville, φρόντισε το σχολείο που θα τα στείλεις να προσφέρει πλήρη σεξουαλική εκπαίδευση στους μαθητές και τις μαθήτριες του.

9. Μη δίνεις το ελεύθερο στο σχολείο να μεταδίδει προκαταλήψεις λόγω “παράδοσης” ή “ευγένειας”. Τα σχολεία είναι πολύ αποτελεσματικά στο να υπονομεύουν τις πεποιθήσεις σου σχετικά με τους ρόλους των φύλων, την ισότητα και τις ιεραρχίες, αν δεν τους ασκήσεις κριτική. Ακόμα και αν το σχολείο δεν αλλάξει, τα παιδιά σου θα σε δούν να μάχεσαι ενάντια σε ιδέες που τα μειώνουν και τα υπονομεύουν.

10. Διάλεξε τα αθλήματα των παιδιών σου προσεκτικά. Η κουλτούρα των σπορ στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολύ σημαντική. Το εθνικό μας σπορ, το football, αποθεώνει την ωμή δύναμη, την σωματική κυριαρχία, τη βία, και περιθωριοποιεί κυριολεκτικά τις γυναίκες (και πόσο μάλλον ΛΟΑΤ άτομα). Το αν θα μπορούσε να υπάρχει με άλλους όρους αποτελεί θέμα μιας τελείως διαφορετικής κουβέντας. Στο μεταξύ, υπάρχουν και άλλα αθλήματα. Αυτό που λέω δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές, αλλά τι διάολο, είμαι αντι-ρατσίστρια, ενάντια στην αποικιοκρατία, τον καπιταλισμό, άθεη φεμινίστρια και ο σκοπός μου είναι το τέλος της σεξουαλικής βίας, σε πόσο χειρότερη θέση θα μπορούσα να είμαι;

Όπως και ο βιασμός, έτσι και πολλά ζητήματα σε αυτή τη λίστα παραδοσιακά περιθωριοποιούνται ως “γυναικεία ζητήματα”. Έτσι, σαν τελική συμβουλή, αν νομίζεις ότι ορισμένα θέματα είναι αποκλειστικά “γυναικεία ζητήματα,” ξανασκέψου το. Υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα – ίσως η τεχνολογία πίσω από τα ταμπόν – που είναι αποκλειστικά γυναικεία. Πέρα απ’ αυτό, και ιδίως όταν μιλάμε για το Κύριο Ζήτημα, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που ΔΕΝ είναι “γυναικείο ζήτημα”, συμπεριλαμβανομένης της οικονομίας, του πολέμου και του μιλιταρισμού, της κρατικής ασφάλειας, του φαινομένου του θερμοκηπίου, της άρνησης της επιστήμης και της αυθαιρεσία της εξουσίας σε κάθε της έκφανση. Η λίστα είναι κυριολεκτικά ατέλειωτη. Πολλά ζητήματα που παραδοσιακά χαρακτηρίζονταν “γυναικεία” – ζητήματα αναπαραγωγής, σεξουαλικής βίας, οικιακής βίας, παρενόχλησης σε δημόσιους χώρους κ.λπ. – μπορούν να ανατραπούν και να γίνουν κατανοητά ως “προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, στα οποία εμπλέκονται άντρες με εξουσία, η οποία μένει στο απυρόβλητο”.

Γενικά θα σε συμβούλευα να μη παραμένεις αδρανής σε μια ουδέτερη θέση. Δεν υπάρχει ουδέτερη θέση. Η ακινησία σε αυτό το περιβάλλον είναι χειρότερη απ’ το να τρέχεις προς τα πίσω. Χρειάζεται χρόνος και ενέργεια για να αλλάξει ο πολιτισμός. Μερικές φορές είναι εξουθενωτικό και αποκαρδιωτικό. Αλλά υπάρχει μια παθιασμένη κοινότητα που ολοένα και εξαπλώνεται και κάνει αυτή τη δουλειά με ενθουσιασμό, έχοντας σύμμαχό της την τεχνολογία. Είναι πολύ εύκολο να τη βρείς και μεγαλώνει μέρα με τη μέρα.

Όπως είπε με υπέροχο τρόπο η Laurie Penny την Τρίτη: Αυτή εδώ είναι η στιγμή. Αυτή είναι η δοκιμασία μας. Προτού πληγωθεί ακόμα μια γυναίκα, προτού περισσότεροι νεαροί βιαστές μπορούν να ισχυριστούν, με δάκρυα στα μάτια, ότι “δεν ήξεραν”, η ευθύνη ανήκει σε όλους και όλες μας – στους άντρες και τα αγόρια και όλους αυτούς και αυτές που τους αγαπάνε – να υψώσουμε το ανάστημα μας και να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας.

Αναδημοσίευση από Καμένα Σουτιέν: http://kamenasoutien.com/2013/03/27/small-changes-you-can-make-at-home/