Δέκα μέρες παραμονής στο βουνό Κάκαβος μπορεί να μην είναι αρκετές για να αντιληφθεί κανείς την πολλαπλότητα της ομορφιάς του αρχέγονου αυτού δάσους, είναι όμως αρκετές να δει κανείς με τα μάτια του αυτό που καθημερινά χάνεται και δεν είναι άλλο από την ίδια την έννοια της ζωής.
Κατά τη διάρκεια του δεκαημέρου αγώνα στις Σκουριές η λεηλασία της φύσης ήταν παραπάνω από αισθητή, δίπλα από τις σκηνές στις οποίες έμεναν οι ντόπιοι και οι αλληλέγγυοι, λίγα μέτρα μακριά από τον «μαγικότοπο» που έπαιζαν παιδιά, κάτω από τους δρυς, τις οξιές και τις καρυδιές, μπουλντόζες της εταιρείας έτρωγαν στην κυριολεξία το δάσος ρίχνοντας τόνους πίσσας προκειμένου ο άλλοτε δασικός δρόμος να μετατραπεί σε μία περιφερειακή οδό, σε έναν υπερσύγχρονο δρόμο προκειμένου τα φορτηγά της εταιρείας να έχουν γρήγορη πρόσβαση στο εργοστάσιο εμπλουτισμού, μια βαριά χημική βιομηχανία η οποία κατασκευάζεται με γοργούς ρυθμούς.
Το ανοιχτό όρυγμα στο οποίο θα ξεκινήσουν οι εξορύξεις χρυσού είναι ήδη ορατό και την θέση των αιωνόβιων δέντρων έχει πάρει ένα ανασκαμμένο τοπίο. Παράλληλα στα ρέματα Καρατζάς και Λιοτσάνικο από τα οποία τροφοδοτούνταν με νερό η περιοχή φτιάχνονται φράγματα (θα ανέρχονται σε ύψος 150 μέτρων) προκειμένου να δημιουργηθούν λίμνες τοξικών αποβλήτων «προετοιμάζοντας» με τραγικό τρόπο τα ατυχήματα που θα συμβούν στο μέλλον όπως αυτό που συνέβη σε αντίστοιχο μεταλλείο στον Καναδά (εξαιτίας του ατυχήματος που συνέβη στις αρχές του Αυγούστου σε φράγμα λίμνης τελμάτων στην περιοχή Καριμπού του Καναδά χύθηκαν στο περιβάλλον 4,5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα αποβλήτων με αποτέλεσμα λίμνες και ποτάμια της περιοχής να υποστούν σοβαρή μόλυνση). Με λίγα λόγια στην περιοχή των Σκουριών βρίσκεται σε εξέλιξη ένα οικολογικό Άουσβιτς, μια πραγματικότητα τις συνέπειες της οποίας ήδη βιώνουν οι κάτοικοι της περιοχής. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι το υδατικό υποσύστημα «Σκουριές-Μαύρες Πέτρες» έχει υποστεί, σύμφωνα και με την Διεύθυνση Υδάτων, ρύπανση από μεταλλευτικές δραστηριότητες και το νερό πλέον είναι ακατάλληλο προς πόση λόγω συγκεντρώσεων αρσενικού και μολύβδου.
Κατά τη διάρκεια όμως του δεκαημέρου αγώνα στις Σκουριές έγινε δυνατό κάτι που μέχρι σήμερα φαινόταν ακατόρθωτο για τους κατοίκους που αγωνίζονται εδώ και χρόνια ενάντια στις εξορύξεις χρυσού. Μετά από την καταστροφή του φυλακίου των κατοίκων το 2012 από τραμπούκους της εταιρείας, μετά από τις δεκάδες πορείες που αντιμετωπίστηκαν με καταστολή στο βουνό, μετά από τις συλλήψεις και τις διώξεις αγωνιστών, τις προφυλακίσεις και τις πάσης φύσεως καταπατήσεις των δικαιωμάτων τους, οι κάτοικοι της ΒΑ Χαλκιδικής επέστρεψαν ξανά στο βουνό.
Για πρώτη φορά το βουνό γέμισε από μικρούς και μεγάλους αλληλέγγυους στον αγώνα, για πρώτη φορά το δάσος έγινε για λίγες μέρες το σπίτι όλων και το κάθε δένδρο σημείο αντίστασης στον οδοστρωτήρα της «ανάπτυξης» των χρυσοθηρών.
Άνθρωποι απ`όλα τα μέρη του κόσμου, την Γερμανία, την Αυστρία την Γαλλία, την Βουλγαρία την Ιταλία κ.α, το κίνημα ενάντια στην υπερταχεία στην Ιταλία (TAV) αλλά και αυτό ενάντια στην κατασκευή του αεροδρομίου στην Νάντη συναντήθηκαν με εκπροσώπους και μέλη οικολογικών κινημάτων που δραστηριοποιούνται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Οι συζητήσεις και η ανταλλαγή των εμπειριών του κάθε αγώνα αποκτούσε κάθε φορά ακόμη μεγαλύτερη σημασία στον χώρο αυτό καθώς για όλους «οι Σκουριές» συμπυκνώνουν όλες τις εκφάνσεις ενός πειράματος που βρίσκεται σε εξέλιξη και πρέπει να σταματήσει άμεσα.
Ο αγώνας των κατοίκων της Ολυμπιάδας και της Στρατονίκης στην Χαλκιδική είκοσι χρόνια πριν ενάντια στην αποικιοκρατικού τύπου χρυσοφόρα επένδυση που είχε νικηφόρο αποτέλεσμα μέχρι και αυτόν που δίνεται από τα σημερινά κινήματα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις των δημοσίων αγαθών (νερού, γης, αιγιαλών) και τις φυλακές υψίστης ασφαλείας δημιούργησαν ένα πλούσιο καμβά ενημέρωσης χαράσσοντας παράλληλα έναν πολύ σημαντικό δρόμο συνειδητοποίησης σε μια από τις τελευταίες ευκαιρίες επανοικειοποίησης του δημόσιου χώρου (του βουνού) και κλιμάκωσης του αγώνα στην περιοχή. Το κίνημα ενάντια στο χρυσό αναμένεται να δώσει δυναμικό παρόν στις κινητοποιήσεις της ΔΕΘ την ερχόμενη εβδομάδα ενώ οι προετοιμασίες για την μεγάλη συναυλία στις 26 Σεπτεμβρίου στην Ιερισσό έχουν ήδη ξεκινήσει. Όπως έγινε κατανοητό το δεκαήμερο αυτό στις Σκουριές «το περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε από τους προγόνους το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας» και για αυτό τον λόγο η καθημερινή υπεράσπισή του αποτελεί μονόδρομο τόσο για τους κατοίκους της περιοχής όσο και για όλους αυτούς που δεν θα ανεχτούν η Βόρεια Ελλάδα να γίνει ένα απέραντο Eldorado.
Σταυρούλα Πουλημένη
Αναδημοσίευση από Επιτροπή Αγώνα Μεγάλης Παναγιάς: http://epitropiagonapanagias.blogspot.gr/2014/09/blog-post_2.html