ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ … ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Σήμερα, Παρασκευή 5/12, ο Νίκος Ρωμανός διανύει την 25η μέρα απεργίας πείνας. Αυτό ήδη συνεπάγεται μόνιμες βλάβες στη υγεία του καθώς και τον κίνδυνο αιφνίδιου θανάτου από στιγμή σε στιγμή. Ο Νίκος Ρωμανός διεκδικεί το αυτονόητο βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή του, δηλαδή το δικαίωμα πρόσβασης στην εκπαίδευση. Ένα κίνημα αλληλεγγύης έχει ξεδιπλωθεί σε πανελλαδικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο και παράλληλα εντός των φυλακών,πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας σε ένδειξη συμπαράστασης.
Στις 6/12/2008 ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας δολοφονεί τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στο κέντρο της Αθήνας. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε στα χέρια του φίλου του Νίκου Ρωμανού. Μετά από έξι χρόνια το κράτος προετοιμάζει την δολοφονία του Νίκου Ρωμανού.
Εκείνη την περίοδο είχαν φανεί τα πρώτα δείγματα της πολύπλευρης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που βιώνουμε σήμερα. Σε αντίθεση με τότε, που ξέσπασε μια αυθόρμητη γενικευμένη εξέγερση με αφορμή την δολοφονία ενός παιδιού, σήμερα ο κόσμος κλείνει τα μάτια του μπροστά στην πραγματικότητα περιμένοντας τον επόμενο σωτήρα να λύσει τα προβλήματα του.
Με πρωτογενές πλεόνασμα δυστυχίας, με παγκόσμιο ρεκόρ ανεργίας και με πρωτοφανείς ρυθμούς κοινωνικής λεηλασίας-φτωχοποίησης έχουμε φτάσει στο σημείο οι καθημερινές αυτοκτονίες ανθρώπων που δεν μπορούν να αντέξουν άλλο να είναι ψιλά γράμματα στις ειδήσεις.
Ο εργαζόμενος που δεν ξέρει αν αύριο θα απολυθεί, η νοικοκυρά που μετράει τα κέρματα για να φροντίσει την καθημερινή διαβίωση, ο συνταξιούχος που κάθε μήνα παίρνει όλο και μικρότερη σύνταξη πείνας, ο μαθητής και ο φοιτητής που ζει σε ένα σχολείο φυλακή και ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα μπορούν να σπουδάζουν μόνο οι πλούσιοι είμαστε αυτοί που βιώνουμε την μεγαλύτερη τρομοκρατία και βία από αυτούς που διαφεντεύουν τις ζωές μας.
Στην κοινωνία μας, το πρόσφατο χρονικό διάστημα, το κλείσιμο και των τελευταίων εργοστασίων (ΤΣΙΜΕΝΤΑ, ΝΕΟΣΕΤ, ΣΕΛΜΑΝ, ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ ΤΣΑΟΥΣΟΓΛΟΥ και πολλά άλλα) λειτουργεί αλυσιδωτά σε όλη την τοπική οικονομία οδηγώντας στην εξαθλίωση χιλιάδων οικογενειών.
Η λεηλασία του περιβάλλοντος, με τον καρκίνο που πίνουμε από τις βρύσες μας (εξασθενές χρώμιο), την τοξική λάσπη που ρίχνεται εδώ και δεκαετίες στον Ευβοϊκό, με τον σχεδιασμό μονάδας καύσης αποβλήτων (RDF) στο Αλιβέρι, είναι μη αναστρέψιμη.
Στην πόλη που ζούμε ένα σύμπλεγμα εξουσίας (τοπικών φορέων, Μ.Μ.Ε. και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων) σχεδιάζει για εμάς χωρίς εμάς την καθημερινότητά μας. Το ζήτημα της παλαιάς αγοράς με τον πρόσφατο τραμπουκισμό από εγκάθετους της δημοτικής αρχής όσων αντιστέκονται στα δικά τους σχέδια ανάπλασης δείχνουν ότι κάποιοι είναι αδίστακτοι και θεωρούν την πόλη τσιφλίκι τους. Το ζήτημα με την αξιοποίηση του παλιού εργοστασίου ΔΑΡΙΓΚ με μια κτηματομεσιτική κομπίνα για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, υποβαθμίζει τη ζωή κάθε κατοίκου της πόλης.
Ο Νίκος Ρωμανός δίνει έναν αγώνα μέχρι τέλους προτάσσοντας το σώμα του ως μέσο διεκδίκησης. Παράλληλα με τον Ρωμανό διεξήχθη ένας αγώνας από τον Ηρακλή Κωστάρη (πολιτικός κρατούμενος) με απεργία πείνας για τη διακοπή εκπαιδευτικών αδειών που έπαιρνε τα τελευταία 2,5 χρόνια απρόσκοπτα λίγο πριν την ολοκλήρωση των σπουδών του. Η δημοκρατία των ‘σωτήρων’ εκδικείται όσους αντιστέκονται. Η δημιουργία λευκών κελιών (φυλακές τύπου Γ) και η θέσπιση ειδικών συνθηκών κράτησης για τους πολιτικούς κρατούμενους είναι ένα μήνυμα για την υπόλοιπη κοινωνία ότι όποιος σηκώνει κεφάλι θα κόβεται και ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι ο επόμενος.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5/12 18:00 ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ – ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 6/12 12:00 ΠΟΡΕΙΑ – ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Πρωτοβουλία δράσης