Ο Αντιιμπεριαλισμός είναι μια οπτική ανάγνωσης των διαφορών στενά συνυφασμένη με την αποδοχή του έθνους κράτους. Πρόκειται για μια κρατικιστική αντίληψη των συγκρούσεων που αντιλαμβάνεται τον αγώνα ισχύος μεταξύ των εθνικών κρατικών ελίτ ως το κυρίαρχο διακύβευμα, το μόνο που αξιολογεί είναι η διαβάθμιση της ισχύος. Αγνοεί τις κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις και εντάσεις στο εσωτερικό των κυρίαρχων κρατών, αδιαφορεί για τις ταξικές συμμαχίες μεταξύ των εξουσιαστικών και οικονομικών ελίτ των ”αντιμαχόμενων” κρατών αλλά και για τις πραγματικές κοινότητες συμφερόντων μεταξύ των κυριαρχούμενων στα εμπλεκόμενα μέρη αφού κατανοεί κυρίως τις συγκρούσεις με εθνοκρατικούς όρους. Στην πραγματικότητα ο Αντιιμπεριαλισμός βρίσκεται στον αντίποδα του Διεθνισμού, αφού εάν ο Διεθνισμός είναι η συγκρότηση της υπερεθνικής ταξικής συνείδησης, ο Αντιιμπεριαλισμός είναι η  μετατροπή αυτής της συνείδησης σε επιμέρους εθνικούς και κρατικούς ανταγωνισμούς επιβολής και ισχύος.