Τον τελευταίο καιρό με αλλεπάλληλες φωτιές-εμπρησμούς, οι επίδοξοι διεκδικητές και καταπατητές του υγροτόπου προσπαθούν να δημιουργήσουν το έδαφος για να εισβάλουν περισσότερο μέσα στον πυρήνα του υδροβιοτόπου. Επιπλέον και αμέσως μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές του Δεκεμβρίου ένα καμένο κομμάτι έχει ήδη μπαζωθεί από κάποιους διεκδικητές, ενώ εντός της ζώνης Α’ του υδροβιότοπου βρίσκεται εγκατεστημένη μπουλντόζα η οποία προχωρά σε εργασίες διαμόρφωσης. 
Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε προστατευόμενη περιοχή με προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 642/Δ/9-10-1989) και διεθνείς συνθήκες (Ramsar – Βέρνης) που έχει υπογράψει το ελληνικό κράτος. Αυτά τα εξόφθαλμα εγκληματικά γεγονότα όμως δεν αρκούν να κινητοποιήσουν τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (εκτός της πυροσβεστικής), την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και τους Δήμους Χαλκιδέων ή Μεσσαπίων – Διρφύων στους οποίους ανήκει διοικητικά ο υδροβιότοπος.

Απαιτούμε από το Δασαρχείο και το τμήμα περιβάλλοντος της περιφέρειας να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα ούτως ώστε να προστατευθεί η καμμένη περιοχή και να φύγουν τα μπάζα.

Να συνεργαστούν οι δύο εμπλεκόμενοι Δήμοι ούτως ώστε να περιφραχτεί και να αναδειχθεί η Α’ ζώνη ή και πυρήνας του υγροτόπου.

Να αποκλιμακωθεί η ένταση της ρύπανσης από τα λύματα του Βιολογικού της Ν. Αρτάκης καθώς και από τα αγροτοκτηνοτροφικά απόβλητα τα οποία καταλήγουν στα υπόγεια νερά. Με τα νερά αυτά ποτίζονται τα φυτά. Το νερό αυτό το πίνουν τα ζώα με τα οποία θρεφόμαστε και εμείς οι ίδιοι.
Οι υγρότοποι, όπως και οι κάθε μορφής φυσικοί πόροι που έχουμε στον τόπο μας, υποστηρίζουν την αναγκαία συνθήκη της επιβίωσης μας, περισσότερο δε και σε περίοδο κρίσης. Αν καταπατηθεί και καταστραφεί ο υδροβιότοπος, θα μειωθούν τα υπόγεια νερά και θα αυξηθεί η ρύπανση της περιοχής. Αυτό θα έχει σημαντική επίπτωση στις υπάρχουσες αγροτικές δραστηριότητες και στην οικονομία της ευρύτερης περιοχής.
Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την προστασία του.

ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΥΓΡΟΤΟΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΟΒΡΕΧΤΗ

 Επικοινωνία – kolobrextissos@gmail.com

Σήμερα υπάρχει ένα σύνολο συστημάτων σε συνέργεια, μερικές φορές σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, με στόχο την κατάκτηση ηγεμονιών συνδεδεμένων με συγκεκριμένες καταστάσεις. Δεν υπάρχει πια μια υπερκείμενη ταξική δομή, ικανή να ασκεί την κυριαρχία επί παντός επιστητού, που αποφασίζει την οικονομική πολιτική και επιβάλλει τις επιλογές της. Αντιθέτως ηγεμονικό είναι ένα είδος χρηματοοικονομικής ολιγαρχίας, η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία ταξική δομή, όπως θεωρείτο η αστική τάξη, αλλά με ένα ρευστό μάγμα, ανώνυμο και χωρίς δομή, το οποίο συνεχώς κινείται ανάμεσα στις χρηματοοικονομικές διακυμάνσεις  υπερβαίνοντας τη συγκεκριμένη φύση του χρήματος ως χαρτονομίσματος και η οποία χωρίς να ελέγχει άμεσα, επιβάλλεται επηρεάζοντας, εκβιάζοντας και εξαναγκάζοντας.

Ολόκληρη η παραδοσιακή μυθολογία και η αφήγηση του επαναστατικού-εξεγερσιακού φαντασιακού δεν είναι πλέον δυνατή ούτε αποτελεί ρεαλιστική πρόταση κυρίως για δύο λόγους. Κατ’ αρχήν επειδή θέτει ως προνομιακό στοιχείο τη μιλιταριστική αντιπαράθεση, η οποία γίνεται αντιληπτή και βιώνεται ως πραγματικη πολεμική σύγκρουση, όταν ο πόλεμος σε όλα και για όλα αποτελεί ευνοϊκό έδαφος για την κυριαρχία, η οποία τον δημιούργησε, τον γνωρίζει τέλεια και τον ανανεώνει συνεχώς. Κατά δεύτερο επειδή δεν υπάρχει πια κανένα ‘’Χειμερινό Ανάκτορο’’ προς κατάκτηση, κανένας κεντρικός τόπος ελέγχου ή κάθετο κέντρο από το οποίο προέρχεται κάθε εξουσία κι από το οποίο εξαρτάται κάθε καταπιεστική αρχή. Υπάρχει αντιθέτως μια διαπλοκή εξουσιών, πολλοί τόποι ελέγχου με μεγάλη ικανότητα επιρροής και επιβολής, η οποία δεν μπορεί να αναχθεί σε μια αυταρχική ‘’κρατία’’ στην οποία υπάγονται τα πάντα και από την οποία εξαρτώνται τα πάντα.

Επιβάλλεται λοιπόν μια αλλαγή προοπτικής. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, πέρα από το να πειραματιζόμαστε εις βάθος, ότι είναι δυνατόν να χτυπήσουμε την υπάρχουσα ρευστότητα της κυριαρχίας αποσυρόμενοι από την επιρροή της, ακυρώνοντας τα αποτελέσματά της με την αποφασιστική και ασυμβίβαστη δημιουργία μιας ‘’κοινωνίας μέσα στην κοινωνία’’ η οποία θα ανατρέψει το υπάρχον αυτοδιαχειριζόμενη τον εαυτό της όλο και περισσότερο.

Andrea Papi

Απόσπασμα από το άρθρο του Αντρέα Πάπι  Να αλλάξουμε τον κόσμο (χωρίς να πάρουμε την εξουσία) στο περιοδικό A rivista anarchica

 Μετάφραση: Ν. Χριστόπουλος

Πηγή: http://www.arivista.org/?nr=383&pag=7.htm

 

Για τους εργαζόμενους που χάνουν τις δουλειές τους, που πετιούνται στο δρόμο, χωρίς αποζημίωση, χωρίς φροντίδα, χωρίς μέλλον.

Για τα εκατομμύρια των νέων ανέργων που συνωστίζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ για ένα επίδομα πείνας.

Για τους χιλιάδες που εγκαταλείπουν τη χώρα για να ψάξουν ένα αβέβαιο μέλλον στο εξωτερικό.

Για τους χιλιάδες δολοφονημένους μετανάστες στα αφιλόξενα νερά του Αιγαίου.

Για τους χιλιάδες φυλακισμένους μετανάστες στα κολαστήρια που οι πολιτισμένοι εξουσιαστές, ‘Έλληνες και Ευρωπαίοι ονομάζουν hotspot και εμείς σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Για τους δεκάδες δολοφονημένους ντόπιους και μετανάστες από την κρατική ή παρακρατική τρομοκρατία, από δολοφόνους με στολή αλλά και δολοφόνους χωρίς στολή μα με τον μαίανδρο της Χρυσής Αυγής.

Για τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που ξεσπάνε, έξω και ενάντια στον υποταγμένο εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Για τον αγωνιστές στο δάσος των Σκουριών που δίνουν αγώνα για όλους μας ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και τον καρκινογόνο αμίαντο.

Για τον αγώνα στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, που ζωγραφίζει ένα μέλλον διαφορετικό με εργασία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση.

Για τους αγώνες στον επισιτισμό, ενάντια στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα της νέας γενιάς εργαζομένων, από το Rolling Burger μέχρι τον φούρνο του Λάμπρου, που αντιστέκονται στη βία των αφεντικών.

Για τους αγώνες ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ενάντια στις “λευκές νύχτες” και τις “μαύρες μέρες” που μας ετοιμάζουν.

Για τους αγωνιστές που αντιστέκονται στο ξεπούλημα του νερού, της ΕΛΒΟ, του λιμανιού από την σκοπιά των κοινωνικών αναγκών ενάντια στον συντεχνιασμό και τα μικροπολιτικά συμφέροντα.

Για τις καταλήψεις στέγης και αλληλεγγύης στους μετανάστες που όρθωσαν το ανάστημα τους ενάντια στα συμφέροντα κράτους και εκκλησίας, και το πλήρωσαν με δικαστήρια και καταδίκες.

Για τους αγωνιστές που δεν βολεύτηκαν στο “άνοιγμα” της ΕΡΤ και αντιστέκονται στον φασιστικό και εθνικιστικό “μονόδρομο” των ΜΜΕ.

Για τις εκατοντάδες άδικες καταδίκες, αγωνιστών, εργαζομένων και ανέργων από το καλό/λαδωμένο δικαστικό σύστημα.

Για τους νόμους και τα μνημόνια που πέρασαν αλλά και τους νόμους και τα μνημόνια που ετοιμάζουν, με απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία.

Για όλους αυτούς τους λόγους θα είμαστε ξανά στους δρόμους!

Για να οικοδομήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, εθνικό και υπερεθνικό.

Για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, με ανεξαρτησία από τους επίσημους φορείς της υποταγής, με αυτό/οργάνωση  και εργατικό έλεγχο, με μαχητικές απεργίες και αγώνες μέχρι τη νίκη.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΧΑΣΕΙ

Για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά και για άλλους πολλούς που έρχονται στο άμεσο μέλλον το σωματείο εργαζομένων στην ΒΙΟ.ΜΕ. καλεί τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους που δεν βλέπουν και δεν τοποθετούν τον εαυτό τους δίπλα στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία που τρέφει το υπάρχον σύστημα τόσα χρόνια τώρα .

Καλεί κάθε αγωνιστή που δεν χωράει μέσα στο ασφυκτικό καθεστώς των εξουσιαστών της εργασίας , καλεί τέλος όλη την πληττόμενη κοινωνία που δεν βλέπει να αλλάζει τίποτα με την αλλαγή της  εξουσίας  , σε ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία από την καμάρα την πέμπτη 08/11/2016 και ώρα 10:30. Και αντίστοιχα στην Αθήνα στο μουσείο στην ίδια ημερομηνία στις 11:00 να φωνάξουμε όλοι μαζί ενάντια στον αντεργατικό νόμο και στην γραφειοκρατία του συνδικαλισμού που τον στηρίζει .

Δεν τους έχουμε ανάγκη να σωθούμε, δεν μας έχουν ανάγκη να καταστραφούν .

Σωματείο εργατοϋπαλλήλων ΒΙΟ.ΜΕ.

http://biom-metal.blogspot.gr/