Σήμερα υπάρχει ένα σύνολο συστημάτων σε συνέργεια, μερικές φορές σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, με στόχο την κατάκτηση ηγεμονιών συνδεδεμένων με συγκεκριμένες καταστάσεις. Δεν υπάρχει πια μια υπερκείμενη ταξική δομή, ικανή να ασκεί την κυριαρχία επί παντός επιστητού, που αποφασίζει την οικονομική πολιτική και επιβάλλει τις επιλογές της. Αντιθέτως ηγεμονικό είναι ένα είδος χρηματοοικονομικής ολιγαρχίας, η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία ταξική δομή, όπως θεωρείτο η αστική τάξη, αλλά με ένα ρευστό μάγμα, ανώνυμο και χωρίς δομή, το οποίο συνεχώς κινείται ανάμεσα στις χρηματοοικονομικές διακυμάνσεις υπερβαίνοντας τη συγκεκριμένη φύση του χρήματος ως χαρτονομίσματος και η οποία χωρίς να ελέγχει άμεσα, επιβάλλεται επηρεάζοντας, εκβιάζοντας και εξαναγκάζοντας.
Ολόκληρη η παραδοσιακή μυθολογία και η αφήγηση του επαναστατικού-εξεγερσιακού φαντασιακού δεν είναι πλέον δυνατή ούτε αποτελεί ρεαλιστική πρόταση κυρίως για δύο λόγους. Κατ’ αρχήν επειδή θέτει ως προνομιακό στοιχείο τη μιλιταριστική αντιπαράθεση, η οποία γίνεται αντιληπτή και βιώνεται ως πραγματικη πολεμική σύγκρουση, όταν ο πόλεμος σε όλα και για όλα αποτελεί ευνοϊκό έδαφος για την κυριαρχία, η οποία τον δημιούργησε, τον γνωρίζει τέλεια και τον ανανεώνει συνεχώς. Κατά δεύτερο επειδή δεν υπάρχει πια κανένα ‘’Χειμερινό Ανάκτορο’’ προς κατάκτηση, κανένας κεντρικός τόπος ελέγχου ή κάθετο κέντρο από το οποίο προέρχεται κάθε εξουσία κι από το οποίο εξαρτάται κάθε καταπιεστική αρχή. Υπάρχει αντιθέτως μια διαπλοκή εξουσιών, πολλοί τόποι ελέγχου με μεγάλη ικανότητα επιρροής και επιβολής, η οποία δεν μπορεί να αναχθεί σε μια αυταρχική ‘’κρατία’’ στην οποία υπάγονται τα πάντα και από την οποία εξαρτώνται τα πάντα.
Επιβάλλεται λοιπόν μια αλλαγή προοπτικής. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, πέρα από το να πειραματιζόμαστε εις βάθος, ότι είναι δυνατόν να χτυπήσουμε την υπάρχουσα ρευστότητα της κυριαρχίας αποσυρόμενοι από την επιρροή της, ακυρώνοντας τα αποτελέσματά της με την αποφασιστική και ασυμβίβαστη δημιουργία μιας ‘’κοινωνίας μέσα στην κοινωνία’’ η οποία θα ανατρέψει το υπάρχον αυτοδιαχειριζόμενη τον εαυτό της όλο και περισσότερο.
Andrea Papi
Απόσπασμα από το άρθρο του Αντρέα Πάπι Να αλλάξουμε τον κόσμο (χωρίς να πάρουμε την εξουσία) στο περιοδικό A rivista anarchica
Μετάφραση: Ν. Χριστόπουλος
Πηγή: http://www.arivista.org/?nr=383&pag=7.htm