Ο υγροβιότοπος Λιβάδι (Κολοβρέχτης)  βρίσκεται στα σύνορα των δήμων Μεσσαπίων-Διρφύων και Χαλκιδέων και αποτελεί ένα οικοσύστημα μεγάλης φυσικής και οικολογικής αξίας. Έχει κηρυχτεί προστατευόμενη περιοχή με  Προεδρικό Διάταγμα (ΦΕΚ. 642 ΙΔ 19-10-1989) και προστατεύεται από  διεθνείς συνθήκες (Ramsar-Βέρνης) τις οποίες έχει υπογράψει και δεσμεύουν το ελληνικό κράτος. Όμως, στην πραγματικότητα αντί να προστατεύεται, ο υγροβιότοπος υποβαθμίζεται, λεηλατείται και καταστρέφεται συνειδητά:  από τις φωτιές που μπαίνουν στους καλαμιώνες με στόχο την καταπάτηση του χώρου και την επέκταση των γεωργικών καλλιεργειών, από τα βιομηχανικά απόβλητα που ρέουν από γειτονικές επιχειρήσεις, τις απορρίψεις σκουπιδιών και μπάζων, τα αστικά λύματα, τις παράνομες εκχερσώσεις και επιχωματώσεις με στόχο την καταπάτηση, την παράνομη κατασκευή καναλιών απορροής, τα φυτοφάρμακα και τα αγροτοκτηνοτροφικά απόβλητα, το παράνομο κυνήγι και την παράνομη βοσκή ζώων, την κίνηση τροχοφόρων και το παράνομο στρώσιμο δρόμων. Όλα αυτά πάντα με τη συνένοχη παντελή αδιαφορία των υποτιθέμενων υπεύθυνων αρχών.

Διαχρονικά στον υγροβιότοπο ζούσαν ή διαχείμαζαν πολλά πουλιά (ερωδιοί, χαλκόκοτες, γλαρόνια, πρασινοκέφαλες πάπιες, γερακίνες, ασημόγλαροι και καστανοκέφαλοι γλάροι, καλημάνες κ.α) αφού αποτελεί ένα σημαντικό πέρασμα υδρόβιων πτηνών μερικά από τα οποία είναι πολύ σπάνια, όπως οι καλημάνες.  Στο παρελθόν έχουν καταμετρηθεί 49 προστατευόμενα είδη πουλιών ενώ υπάρχουν και δεκάδες άλλα μεταναστευτικά και μη.

Σήμερα, θεωρείται ότι οι ανθρώπινες παρεμβάσεις μειώνουν τραγικά τους πληθυσμούς των πουλιών. Οι καταπατητές συνεχίζουν ανενόχλητοι την καταστροφή με εμπρησμούς και άλλες παρεμβάσεις ενώ οι αρμόδιες υπηρεσίες του Κράτους κάνουν εδώ και δεκαετίες  τα στραβά μάτια.  Η ‘’Ομάδα Πολιτών για τη Διάσωση του Υγροτόπου του Κολοβρέχτη’’ καταγγέλλει:  τον τελευταίο καιρό με αλλεπάλληλες φωτιές-εμπρησμούς, οι επίδοξοι διεκδικητές και καταπατητές του υγροτόπου προσπαθούν να δημιουργήσουν το έδαφος για να εισβάλουν περισσότερο μέσα στον πυρήνα του υδροβιοτόπου. Επιπλέον και αμέσως μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές του Δεκεμβρίου ένα καμένο κομμάτι έχει ήδη μπαζωθεί από κάποιους διεκδικητές, ενώ εντός της ζώνης Α’ του υδροβιότοπου βρίσκεται εγκατεστημένη μπουλντόζα η οποία προχωρά σε εργασίες διαμόρφωσης.΄

   Οι εμπρησμοί όμως δεν είναι κάτι που συμβαίνει τελευταία, είναι η πάγια εγκληματική τακτική των καταπατητών εδώ και πολλά χρόνια, οι οποίοι, με την ανοχή πάντα των αρμόδιων υπηρεσιών, σταδιακά καταστρέφουν τον υγροβιότοπο. Ο προηγούμενος εμπρησμός είχε συμβεί στις 20 Φεβρουαρίου του 2014. ‘’Το θέαμα ήταν ανατριχιαστικό. Λίγο πριν νυχτώσει μια τεράστια φωτιά κατέστρεψε μεγάλο τμήμα του πυρήνα του βιότοπου. Τα πουλιά έφυγαν ή κάηκαν. Οι φωλιές τους, τα βατράχια, οι χελώνες κάηκαν’’.

Επίσης θα πρέπει να θυμίσουμε ότι στο παρελθόν ομάδα δημοτικών συμβούλων του δήμου Μεσσαπίων προσπάθησαν να θέσουν επίσημα θέμα αποξήρανσης και εκμετάλλευσης για οικοπεδοποίηση. Επίσης, ότι ο Δήμος Μεσσαπίων παράνομα έστρωσε δρόμο μέσα στον πυρήνα (Α’ Ζώνη) του υγρότοπου με χώμα από τα μεταλλεία της Λάρκο.

Μετά  από διαμαρτυρίες πολιτών και τοπικών συλλόγων ο συνήγορος του πολίτη παρενέβη δύο φορές με επιστολές (στις 19/6/2008 και  9/10/2008), με αυστηρές συστάσεις προς τη δημόσια  διοίκηση και τους δήμους Μεσσαπίων και Χαλκιδέων για την καταστροφή του Κολοβρέχτη.

Τι έκαναν όμως οι Δήμοι και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Κράτους μέχρι σήμερα;  Απολύτως τίποτα. Άφησαν δηλαδή ανενόχλητους τους καταπατητές  να καταστρέφουν  τον υγροβιότοπο με συνεχείς εκχερσώσεις και επιχωματώσεις, την κατασκευή καναλιών απορροής και εμπρησμούς.  Οι ευθύνες λοιπόν των αρμόδιων αρχών (Δήμοι-Περιφέρεια) για τη σημερινή καταστροφή είναι μεγάλες και είναι ακόμη μια απόδειξη ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα από αυτούς. Μόνο η συλλογική κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση των ίδιων των πολιτών μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Το παράδειγμα της αρχιτεκτονικής αποκατάστασης της Δημοτικής Αγοράς της Χαλκίδας ενάντια στην ισοπεδωτική μανία του δημάρχου το αποδεικνύει περίτρανα. Μια ομάδα πολιτών με επιμονή, δημοκρατική οργάνωση, αγάπη για την τοπική ιστορία και την επιστημονική τεκμηρίωση κατάφερε όχι μόνο  να αποτρέψει το γκρέμισμα αλλά και να αναδείξει τους ιστορικούς και επιστημονικούς όρους της ορθής αποκατάστασης.

Δεν πρέπει λοιπόν να ανεχτούμε άλλο αυτή την κατάσταση, δεν μπορούμε να παραμένουμε αμέτοχοι στην καταστροφή. Η λεηλασία πρέπει να σταματήσει και η ζωή να αποκατασταθεί πλήρως στο οικοσύστημα του Κολοβρέχτη. Είναι το χρέος μας απέναντι στις επόμενες γενιές και τα πλάσματα που ζουν μέσα οικοσύστημα.

 

Πρέπει αμέσως να σταματήσει η καταπάτηση και η καταστροφή του οικοσυστήματος 

Να καθαριστεί απολύτως η περιοχή από σκουπίδια και μπάζα και να περιφραχθεί τουλάχιστον η Α’ Ζώνη (πυρήνας) 

Να σταματήσει η μόλυνση των υδάτων από τα λύματα του βιολογικού καθαρισμού της Ν. Αρτάκης καθώς και από τα αγροτοκτηνοτροφικά απόβλητα 

Το οικολογικό έγκλημα που συντελείτε αφορά όλους τους πολίτες αυτού του τόπου, αν ενώσουμε τις φωνές μας, αν αντισταθούμε οργανωμένα στη λεηλασία της ζωής θα έχουμε θετικά αποτελέσματα.

 

 ΟΥΛΑΛΟΥΜ

ulaloum@gmail.com

Όρια του Πυρήνα του Υγροβιότοπου