Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο φύλλο 23 (Οκτώβρης 2013) της πανελλαδικής εφημερίδας δρόμου Άπατρις.
“Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα Με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία Ελληνας μ’ ό,τι συνάδει αυτό -όχι μια σημαία, μελανοχίτωνας γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη-” (Παύλος Φύσσας – a.k.a. Killah P – “Ζόρια”)
Οι στίχοι που ξεκινούν αυτό το κείμενο έχουν γραφτεί και τραγουδηθεί από τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα, γνωστό στη μουσική κοινότητα του Hip-Hop σαν Killah-P, που στα 34 του χρόνια δολοφονήθηκε από τάγμα εφόδου της ναζιστικής Χρυσής Αυγής την Τρίτη 17 Σεπτέμβρη 2013 στην Αμφιάλη. Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στη μνήμη του.
Μην περιμένετε να διαβάσετε κάποιου είδους αγιογραφία, ούτε ένα ακόμα κείμενο που θα καταδικάζει ή θα αποκαλύπτει στους μέχρι πρότινος “αδαείς” ψηφοφόρους της, τη ναζιστική συμμορία της Χ.Α. και πόσο ναζιστική είναι. Αν υποθέσουμε ότι για τους πολλούς νεοέλληνες με την κοντή μνήμη, η Χρυσή Αυγή είναι ένα “νέο παιδί” που γεννήθηκε από την οικονομική επίθεση-κρίση που βιώνουμε σαν “άξιο τέκνο της οργής” που λέει και το τραγούδι .Θα πρέπει να γνωρίσουμε και τους γονείς της όπως και τ’ αδέλφια της, γιατί η ναζιστική συμμορία ούτε ορφανή είναι και αγνώστου πατρός, ούτε φυσικά παιδί αλλά, ιδεολογικά ένας απέθαντος γέρος που γεννήθηκε στο μακρινό 1920 στο Μόναχο. Έκτοτε, εκεί που όλοι τον είχαν για νεκρό κάνοντάς του την κηδεία, αυτός ξαναγεννιόταν ή επανεμφανιζόταν από το σκοτάδι όποτε κινδύνευε η εξουσία των λίγων σαν το τελευταίο τους δυνατό χαρτί στη τελική παρτίδα “όλα ή τίποτα”.
Στη χώρα που κάποιοι βάφτισαν «Ελλάδα» οι φασισμός και οι ναζιστικές ιδέες-γιατί περί αυτού πρόκειται- έχει γεννηθεί, πεθάνει και ξαναγεννηθεί κάτω από διάφορα πατριωτικά και εθνικόφρονα ονόματα όποτε οι λίγοι ισχυροί στο χρήμα και την πολιτική εξουσία τον χρειαζόταν να σταθεί δίπλα τους ως κέρβερος σωματοφύλακας, μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας της εξουσίας και των προνομίων τους. Ένας άλλος Δόκτωρ Φάουστ, πάντα νέος με “υψηλές” ιδέες, άσπιλος και φρέσκος.
Η Δεξιά του Κυρίου όποτε έμενε έγκυος γεννούσε πάντα φίδια
Η άρχουσα τάξη, οικονομική και πολιτική, από τη δημιουργία της αστικής δημοκρατίας στον πλανήτη, εκτός από το να μυρίζει συντήρηση (όπως τα παλιά παλτά των ηλικιωμένων που μυρίζουν ναφθαλίνη) περπατούσε μόνιμα στη δεξιά πλευρά. Όποτε πιεζόταν από τ’ αριστερά πήγαινε ακόμη πιο δεξιά μέχρι το άκρο της πλευράς της. Εκεί είχε προνοήσει να “σπιτώσει” τον πιο πιστό της φύλακα. Το νόθο της παιδί-τέρας, για το οποίο ντρεπόταν και ποτέ δε μιλούσε γι’ αυτό ανοικτά αλλά αγαπημένο της στην πραγματικότητα και χρήσιμο σε καταστάσεις κινδύνου. Πιανόταν απ’ αυτό και μετά το έλυνε διατάζοντάς το ψιθυριστά να επιτεθεί και να ξεσκίσει τον εχθρό της λαό.
Η Χρυσή Αυγή σήμερα, δεν είναι τίποτ’ άλλο από το κουασιμόδειο τέκνο της ελληνικής δεξιάς συντηρητικής παράταξης που κυβερνά αυτή τη χώρα από δημιουργίας του Ελληνικού κράτους. Τέκνο, του οποίου τη χρησιμότητα αναγνώρισαν κι αυτοί που κυβέρνησαν με τη σειρά τους στο όνομα του “τρίτου σοσιαλιστικού δρόμου”.
“Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία”
(ύμνος της ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του ‘80)
Στην Ελλάδα του 2013, η κυβέρνηση της Ν.Δ.(και της τσόντας του ΠΑΣΟΚ ) υπό τη πρωθυπουργία του Αντώνη Σαμαρά αποτελείται στον βαθύ της πυρήνα και στο στενό κύκλο συμβούλων του πρωθυπουργού, από άτομα τα οποία στο παρελθόν υπηρέτησαν με αυταπάρνηση το φασισμό, τον ύμνησαν με λόγια και πράξεις και παρόλο που σήμερα φόρεσαν τα γαλάζια κοστούμια της “Δημοκρατίας” και της υποτιθέμενης “κεντροδεξιάς παράταξης”, ποτέ δεν έβγαλαν (συνεχίζοντας να τα φορούν από μέσα) τα μελανά πουκάμισα του φασισμού.
Οι Έλληνες φασίστες, ( συμπαθούντες, ψηφοφόροι και οπαδοί σήμερα της Χρυσής Αυγής), ανέκαθεν έβρισκαν καταφύγιο ή και ανατράφηκαν για δεκαετίες μέσα στη σφιχτή αγκαλιά των πιο συντηρητικών δυνάμεων του τόπου: της Αστυνομίας, του Στρατού, της Εκκλησίας, του μετεμφυλιακού εθνικόφρονος κράτους, των κομμάτων εξουσίας της δεξιάς. Το συγκεκριμένο κατακάθι “ανθρώπων”, αποτελούσε ένα ισχυρό και βαθιά ριζωμένο ρεύμα στην ελληνική κοινωνία, που συνδέεται με συγκεκριμένες κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα, το οποίο κατά καιρούς αυτονομούνταν από το αστικό πολιτικό σκηνικό (π.χ. στη χούντα) αλλά πάντα διατηρούσε ταυτόχρονα αναλλοίωτες τις σχέσεις του με το κράτος, τη μεγαλοαστική οικονομική τάξη και το κεφάλαιο και που συνεχίζει τη μακρά παράδοση της ελληνικής άκρας δεξιάς, έχοντας πάρει σαφή θέση υπέρ των τελευταίων σήμερα. Ένας από τους λόγους της μακράς παραμονής της δικτατορίας στη χώρα μας ήταν και η αποδοχή της από αυτό το κομμάτι. Δεν πρόκειται για παραπλανημένους ούτε για αφελείς. Είναι απόλυτα συνειδητοί οπαδοί του φασισμού και της πολιτικής του. Μετά την πτώση της χούντας, λόγω του ότι το κλίμα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας δεν τους άφηνε περιθώρια, οι διαφόρων αποχρώσεων φασίστες ουσιαστικά κρύφτηκαν και λούφαξαν αμίλητοι κυρίως μέσα στη Ν.Δ. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Ένα από τα γνωστότερα στελέχη της μεταπολιτευτικής ακροδεξιάς, που αρθρογραφούσε επί χρόνια στη βοθροφυλάδα “Χρυσή Αυγή”, ο Θόδωρος Καραμπέτσος, είχε προβεί σε μια σημαντική αποκάλυψη. Είχε περιγράψει ένα δείπνο του πριν πολλά χρόνια στη Ρώμη με τον Τζόρτζιο Αλμιράντε, ηγέτη του νεοφασιστικού ιταλικού MSI, όπου ο πολιτικός μέντορας των νεοφασιστών είχε υποδείξει στους Έλληνες οπαδούς του εθνικισμού να προσχωρήσουν “στο μεγάλο κόμμα” (δηλαδή τη Ν.Δ.) διότι ακόμα τότε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης δεν υπήρχε “εθνικισμός βάθους”, και να δημιουργήσουν ένα “κύτταρο” που θα διαχώριζε τη θέση του την κατάλληλη στιγμή. Και η στιγμή βρέθηκε όπως γνωρίζουμε, και το “κύτταρο” ονομάζεται “Χρυσή Αυγή”
Οι “δημοκράτες” που κρατούν αναμμένη τη φασιστική δάδα
Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το 1982 το “σοσιαλιστικό” ΠΑΣΟΚ φέρνει στη βουλή το νόμο για την αναγνώριση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ σαν αντιστασιακής οργάνωσης εναντίον του ναζισμού, όπως και την αναγνώριση της εθνικής αντίστασης χάριν της εθνικής συμφιλίωσης και το επίσημο τέλος του εθνικόφρονος κράτους του εμφυλίου. Αρχηγός της Ν.Δ ήταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο οποίος πήρε τους βουλευτές του και αποχώρησε από τη συζήτηση στη Βουλή πριν τη ψηφοφορία.
Την ίδια εποχή συνεχίζονταν με την ανοικτή στήριξη της Ν.Δ. (και παρουσία των βουλευτών της) τα μνημόσυνα στου Μακρυγιάννη, στο Μελιγαλά, στη Στιμάγκα, στο Φενεό κ.λπ., και οι λεγόμενες “γιορτές μίσους” στο Γράμμο-Βίτσι, έδιναν και έπαιρναν. Λίγο αργότερα η Ν.Δ. σταματά να συμμετέχει επίσημα στις γιορτές μίσους, οι βουλευτές τις όμως όχι – με προεξέχοντα ποιόν; μα το σημερινό πρωθυπουργό Α. Σαμαρά, νεαρό βουλευτή Μεσσηνίας τότε, ο οποίος προσκαλεί τους ψηφοφόρους του, στο “μνημόσυνο των σφαγιασθέντων υπό τους εαμοκομουνιστάς” στο Μελιγαλά.
Στην ηγεσία της νεολαίας της Ν.Δ. (ΟΝΝΕΔ) το 1982-83, υπαρχηγός ήταν ο Μάνος Μανωλάκος, σκληρός ακροδεξιός, χουντικός και βασιλικός, ενώ αρχηγός ήταν ο Βασίλης Μιχαλολιάκος σημερινός δήμαρχος Πειραιά με τη Ν.Δ. και πρώτος εξάδελφος του Νίκου Μιχαλολιάκου αρχηγού της Χρυσής Αυγής.
Αυτοί, μαζί με τους Γιώργο Βουλγαράκη (βουλευτή και πρώην “νόμιμο και ηθικό” υπουργό) και Βαγγέλη Μεϊμαράκη (σημερινό πρόεδρο της βουλής) ήταν και οι ιδρυτές των παρακρατικών ταγμάτων εφόδου της Ν.Δ. “Κένταυρων” και “Ρέηντζερς” τα οποία αποτελούνταν τόσο από νεολαίους τους κόμματος όσο και από λούμπεν στοιχεία του κοινού ποινικού δικαίου. Μέλη τους με αρχηγούς τους Γιάννη Καλαμπόκα (δημοτικό σύμβουλο της Ν.Δ στην Πάτρα και πρόεδρο της τοπικής ΟΝΝΕΔ τότε) και Αλέκο Μαραγκό (λούμπεν κλεφτρόνι και ρουφιάνος της αστυνομίας), δολοφόνησαν το 1991 τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα. Στη δίκη τους είχαν για συνηγόρους υπεράσπισης τρία κορυφαία ονόματα του τότε νομικού κόσμου, όλους προερχόμενους από το χώρο της Ν.Δ. : τους Απόστολο Ανδρεουλάκο, Κώστα Κωνσταντινίδη, Επαμεινώντα Ζαφειρόπουλο αλλά και τον Μιχάλη Αρβανίτη, πολιτευτή της Ν.Δ. και σήμερα βουλευτή της Χρυσής Αυγής.
Στα συνέδρια της ΟΝΝΕΔ τη δεκαετία του 1980, ακούγονταν χίτικα τραγούδια και γερμανικά ναζιστικά εμβατήρια, ενώ κάποιοι χαιρετούσαν φασιστικά και φορούσαν στολές που έμοιαζαν με αυτές της χιτλερικής νεολαίας. Ένας από αυτούς ήταν και ο σημερινός πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛΛ. Πάνος Καμμένος, όπως απεικονιζόταν σε φωτογραφίες της εποχής.
Συστατικό στοιχείο συγκρότησης της Δεξιάς στο χώρο της νεολαίας κατά τη μεταπολίτευση υπήρξε η κατάρριψη του “μύθου του Πολυτεχνείου”. Μόλις ισχυροποιήθηκε πολιτικά η ΟΝΝΕΔ, επιχείρησε τον πλήρη διαχωρισμό της από τις άλλες νεολαίες. Στον εορτασμό της δεκάτης επετείου (1983) τέθηκε θέμα αποχώρησης της οργάνωσης, κάτω από την πίεση του τότε γραμματέα της μαθητικής ΜΑΚΙ Νίκου Χατζηνικολάου (ο γνωστός σημερινός δημοσιογράφος και γιος υπουργού της Ν.Δ. στην κυβέρνηση Μητσοτάκη), με το επιχείρημα ότι: “οι μαθητές που ψήφισαν Δεξιά κατά τις πρόσφατες εκλογές για τις μαθητικές κοινότητες και τα δεκαπενταμελή συμβούλια, δεν θέλουν ούτε ν” ακούσουν για Πολυτεχνείο” (συνέντευξη στο περιοδικό «Συναγερμός», 4/11/83).
Ο «Συναγερμός» ήταν έντυπο του εθνικιστικού και φιλοχουντικού κόμματος ΕΝΕΚ, μέλος του οποίου ήταν και ο Νίκος Δένδιας (καλά διαβάσατε: ο σημερινός υπουργός δημοσίας τάξης και προστασίας της Χρυσής Αυγής), «ο κολλητός του Βορίδη στην ΕΝΕΚ», σύμφωνα με τον Καμμένο, (που είναι παλιός στη ΝΔ και έχει… «κάρτες» για όλους).
Ο Καμμένος γράφει, στις 16 Μαρτίου 2012 στο twitter: «Ο Δένδιας… Ο δικηγόρος των Ρότσιλντ που σαν δικηγόρος δεν έκοψε ποτέ γραμμάτιο, ο κολλητός του Βορίδη στην ΕΝΕΚ, τολμά να μιλά για άκρα, λες και αναφέρεται στη (Μασονική) στοά του…να τον χαίρεσαι Αντωνάκη». Ο ίδιος Δένδιας που μας παρουσιάζεται σήμερα σαν κυνηγός των χρυσαυγιτών, αυτός που διασκεύασε τον “Ξένιο Δία” αντί να προστατεύει, στο να μαζεύει τους μετανάστες από τους δρόμους και να τους μαντρώνει στα νέα ναζιστικού τύπου στρατόπεδα συγκέντρωσης, Ο υπουργός που καλύπτει τους μπάτσους του, βασανιστές αντιφασιστών και θα έκανε μήνυση στη Βρετανική Guardian για δυσφήμιση της χώρας λόγω του ρεπορτάζ της για την υπόθεση. Αυτός που κάνει πως δεν γνωρίζει για την διείσδυση της Χ.Α. στα σώματα ασφαλείας. Ο υπουργός δημοσίας τάξης που κρατούσε τους 32 φακέλους με εγκλήματα της Χρυσής Αυγής που έχουν γίνει τα δύο τελευταία χρόνια στο συρτάρι του και τους πήγε στην εισαγγελέα μόνο όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας.
Τα παλιά καλά φιλαράκια της μεγάλης εθνικόφρονος παρέας
Από το μακρινό 1998, που ο τότε βουλευτής της Ν.Δ. Γ. Καρατζαφέρης καλούσε μέσα από το κανάλι του “ΤΗΛΕΑΣΤΥ” τους χρυσαυγίτες και λοιπούς φασιστές να κυβερνήσουν όλοι μαζί (τάζοντάς τους μάλιστα και υπουργεία), έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Ο Καρατζαφέρης, που δεν άντεχε και τόσο το “κέντρο” της Καραμανλικής Ν.Δ., έφτιαξε λίγο αργότερα το φασιστικό τηλεκόμμα του ΛΑ.Ο.Σ., το οποίο στελέχωσαν ουκ ολίγα ακροδεξιά “μπουμπούκια”. Τα περισσότερα, μετά τη μη εκλογή του ΛΑΟΣ στη βουλή (λόγω συμμετοχής του στη μνημονιακή συγκυβέρνηση Παπαδήμου), πήραν μεταγραφή στη “δημοκρατική” Ν.Δ. καταλαμβάνοντας κυβερνητικές θέσεις. Πρώτος των πρώτων ο Μάκης Βορίδης, γνωστός και ως “τσεκουράτος”: «Μεγάλη προβοκάτσια, με στόχο τη γενίκευση των επεισοδίων και τη δημιουργία χαώδους κατάστασης, επιχείρησε να κάνει χθες το βράδυ ομάδα φασιστών της ΕΠΕΝ. Φορώντας μαύρα κράνη και κρατώντας ασπίδες, οι φασίστες επιτέθηκαν στις 10.45 το βράδυ, στη διασταύρωση των οδών Ακαδημίας και Εμ. Μπενάκη εναντίον διαδηλωτών, που διαμαρτύρονταν για την αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία. Ανάμεσα στους φασίστες διακρίναμε τον γνωστό Μάκη Bορίδη», (Τα Νέα»,13/5/1985).
Σήμερα ο Μάκης έχει αφήσει το τσεκούρι και φορώντας το κοστούμι του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. (και σοβαρός υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματος) ξεκαθαρίζει και αναρωτιέται μία μέρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα: “Δεν υιοθετώ τη θεωρία του συνταγματικού τόξου, αν και κόμματα όπως το ΚΚΕ δεν ανήκουν τελικώς σ’ αυτό” (Βήμα 99,5 18/9/13).
Άλλο “λαμπρό” ακροδεξιό μπουμπούκι που από τηλεπλασιέ εθνικιστικών και ναζιστικών βιβλίων κατέληξε από το ΛΑΟΣ στη ΝΔ, αναλαμβάνοντας μάλιστα και το θώκο του υπουργού Υγείας (για να την καταντήσει βαριά ασθενή), είναι ο γνωστός και σαν…”Μπουμπούκος” Άδωνις Γεωργιάδης. Το παρεάκι από το ΛΑΟΣ στη ΝΔ ακολούθησε και ο γιος του θεωρητικού του ναζισμού στην Ελλάδα Κώστα Πλεύρη, Θανάσης, ο οποίος δεν κατάφερε μεν να εκλεγεί βουλευτής αλλά ανταμείφθηκε πριν ένα μήνα με τη θέση του αντιπροέδρου του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων με μισθό 3.185 ευρώ το μήνα. Ο Θ. Πλέυρης είναι κι αυτός δικηγόρος στο επάγγελμα, όποτε είναι σίγουρο ότι γνωρίζει άριστα από… φάρμακα και χημεία.
Γενικότερα οι νεοδημοκράτες ποτέ δεν ήταν αχάριστοι με τους ακροδεξιούς “συναγωνιστές” τους. Άλλο ένα παράδειγμα είναι και ο φίλος του Μανώλη Κεφαλογιάννη (βουλευτή Ηρακλείου και πρώην υπουργού της ΝΔ) Ηλίας Φιλιππακόπουλος, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος διορισμένος από τη χούντα των “ενωμένων φοιτητικών συλλόγων” που η ίδια είχε δημιουργήσει.
Ο Φιλιππακόπουλος είχε στείλει πληθώρα επιστολών στις αρχές του 1970 προς τον Παπαδόπουλο, μέσω των οποίων τον συγχαίρει για την «Εθνοσωτήριο Επανάσταση». Ακόμα κι όταν η Ελλάδα εκδιώκεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης λόγω του αντιδημοκρατικού της Πολιτεύματος, ο Φιλιππακόπουλος συγχαίρει το Δικτάτορα για τη σύγκρουσή του με τους Ευρωπαίους «βαρβάρους». Το 2002 προσλαμβάνεται στο πολιτικό γραφείο του Κεφαλογιάννη. Έκτοτε και μέχρι τον Απρίλιο του 2012, πληρώνεται αδιάκοπα από το Λογιστήριο της Βουλής. Επίσης, είναι συνταξιούχος τοπογράφος μηχανικός του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Ο Κεφαλογιάννης, σε επιστολές του, αναφέρει τον Φιλιππακόπουλο ως διευθυντή του πολιτικού του γραφείου, χωρίς ποτέ να έχει υπάρξει επίσημη πρόσληψη μ’ αυτή την ιδιότητα. Αν είχε συμβεί αυτό, ο Η. Φιλιππακόπουλος θα έπρεπε να σταματήσει να λαμβάνει τη σύνταξή του από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Αντιθέτως, προσλαμβάνεται ως «επιστημονικός συνεργάτης» του βουλευτή. Έτσι, κρατάει και τη σύνταξη. Το 2004, όταν ο Μανώλης Κεφαλογιάννης ήταν υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, ο Η. Φιλιππακόπουλος προσελήφθη με μισθό 17.700 ευρώ το εξάμηνο ως «Τεχνικός Σύμβουλος» στον ΟΛΠ. Αυτό μεταφράζεται σε 35.400 ευρώ το χρόνο, χωρίς τα δώρα, που τότε ήταν άλλοι 2 μισθοί.
Η κεντροδεξιά με την ακροδεξιά πολιτική, ή αλλιώς «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»…
Είναι γνωστό ότι με την ανάληψη της εξουσίας από τον Σαμαρά και τη ΝΔ (με ολίγον ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ μέχρι πρόσφατα), η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει πλήρως τη ρατσιστική ακροδεξιά ατζέντα της ΧΑ. (σήμερα δε θυμάται κανείς στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, όταν ο Σαμαράς ήταν υπουργός εξωτερικών, τη χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής από τα “κρυφά” κονδύλια του ΥΠΕΞ. Η υπόθεση είχε “θαφτεί” γρήγορα).
Τη νομιμοποίηση της ακροδεξιάς ατζέντας την εισήγαγε πρώτος ο σημερινός πρωθυπουργός και τα στελέχη της ΝΔ με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα πογκρόμ κατά των μεταναστών, τις δηλώσεις του πρωθυπουργού περί αποδοχής των παιδιών των μεταναστών στους παιδικούς σταθμούς, τη μη παραχώρηση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών γεννημένα στην Ελλάδα κλπ. Θεματολογία που αποτελεί πυρήνα της ναζιστικής προπαγάνδας της Χρυσής Αυγής. Ο Σαμαράς είναι γνωστός από την ΠΟΛΑΝ ακόμη για τις ακροδεξιές του απόψεις, και κυρίως για την επιλογή συμβούλων που στο παρελθόν είχαν αποτελέσει ιδεολογικούς καθοδηγητές της ακροδεξιάς. Ο Τάκης Μπαλτάκος, γ.γ. του υπουργικού συμβουλίου και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, ο Φαήλος Κρανιδιώτης, επίσης στενός φίλος και σύμβουλός του που ζητούσε ν’ ανοίξουν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες πολύ πριν ανοίξει η Αμυγδαλέζα, και που σε «αναλύσεις» του υποστήριζε πως όσα συμβαίνουν στον πλανήτη είναι αποτέλεσμα εβραϊκής συνωμοσίας που επίσης υποστηρίζει ότι : “Οι εκατόμβες των μαχαιρωμένων αλλοδαπών από τη Χ.Α. υπάρχουν στην ευφάνταστη και βλακώδη προπαγάνδα της «προοδευτικιάς» δημοσιογραφίας και στις παρεμβάσεις της Κλάραμπελ και λοιπών φωταδιστών κοινοβουλευτικών του ΣΥΡΙΖΑ / ΕΚΜ / Βίλα Αμαλία” (εφ. Δημοκρατία 30/12/12 ). Ακόμα, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης και ο Σάββας Χατζηπαρασκευάς, (εκδότης της φιλοχουντικής εφημερίδας «Στόχος»).
Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως είναι η περίπτωση του Τ. Μπαλτάκου. Πρόκειται για έναν “λόγιο”. Δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος του προσωπικού μηχανισμού του Σαμαρά. Ενδιαφέρεται για την αρχαία Ιστορία και ειδικά για τη Σπάρτη. Στα δύο βιβλία που έχει γράψει ο Μπαλτάκος κεντρικό ρόλο παίζει η «Κρυπτεία», την οποία θαυμάζει. Τα βιβλία του έτυχαν ενθουσιώδους κριτικής από την επίσημη ιστοσελίδα της ΧΑ
Η Κρυπτεία είναι η σπαρτιάτικη μύηση των νέων με τη δολοφονία των Ειλώτων στη Λακωνική ύπαιθρο και την τρομοκράτησή τους ώστε να μην εξεγείρονται ενάντια στους δυνάστες τους. Η Κρυπτεία όμως είναι σήμερα η αγαπημένη μέθοδος εξόντωσης των αντιπάλων και για κάποιους άλλους: ο Ηλίας Κασιδιάρης ήταν παραπάνω από σαφής, μιλώντας τον Ιούλιο του 2008 μπροστά σε μερικές δεκάδες εθνικιστικών αποβλήτων στις Θερμοπύλες: «Εν πλήρει ευταξία η παράταξις αυτή (σ.σ. Η Χρυσή Αυγή) αναδεικνύει τον προορισμό του κινήματος. Συνεχίζουμε το μοναχικό μας δρόμο, υπομένοντας τις διώξεις, τις συκοφαντίες. Και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης, βαδίζοντας στα χνάρια της αρχαίας Κρυπτείας, που έπληττε αθόρυβα μέσα στο απόλυτο σκότος και τη σιωπή τους εσωτερικούς εχθρούς της πόλεως».
Οι «εσωτερικοί εχθροί της πόλεως» κατά τους φασίστες είναι γνωστοί. Πρόκειται για τους μετανάστες, τους Εβραίους, τους αναρχικούς, τους αριστερούς, τους ομοφυλόφιλους, τους Ρομά, κ.ο.κ. Τέλος, κρατάμε ειδική αναφορά στη Χριστίνα Σιδέρη, τομεάρχη νομαρχιακής της ΝΔ.. Πριν τρία χρόνια προσάγεται στη ΓΑΔΑ, μαζί με άλλους 28 φασίστες από την περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα λόγω επίθεσης σε μετανάστες. Η Σιδέρη είχε ζητήσει, μεταξύ άλλων, να συλληφθούν και οι γονείς του Αλέξη Γρηγορόπουλου το 2008 για “παραμέληση ανηλίκου”.
Ενδεικτικά της πολιτικής νοοτροπίας και του επιπέδου της ,είναι όσα γράφει συχνά πυκνά στο blog της, αλλά και στη σελίδα της στο Facebook. Για τους μετανάστες: “…σου λέω πως ασθένειες όπως η χολέρα, η φυματίωση, η ψωρίαση και η λύσσα έχουν επανέλθει και μαστίζουν τη χώρα μας”. Για τους αγωνιστές: “Νεοταξικοί ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, άπλυτοι αναρχικοί ρατσιστές κατά των Ελλήνων δεν θα σας περάσει! Cassus Belli!” Για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, που δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι από τα αφεντικά της: “ για πες μου ένα λόγο που θα πρέπει να ασχοληθούμε με συνδικαλίστρια, και μάλιστα αλλοδαπή, που τη βόλεψε περίφημα;”. Ενώ τη μέρα της διαδήλωσης στο Κερατσίνι για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ξανακτυπά παροτρύνοντας την αστυνομία: “ τι συλλήψεις και πράσινα άλογα, δεν έχουμε χρήματα για τέτοιες πολυτέλειες. Σακατέψτε στο ξύλο τα αναρχοκομμούνια. Ξύλο μέχρι λιποθυμίας, αυτή την αντιμετώπιση και μόνο αξίζουν”.
Τα δύο άκρα ως στάχτη στα μάτια
Η ανάληψη της κυβέρνησης από τη ΝΔ εγκαινιάζει και τη «θεωρία των δύο άκρων», όπου αριστερά και ακροδεξιά ταυτίζονται με μια σημαντική διαφορά που κρύβει εκλεκτικές συγγένειες και προνομιακές συμμαχίες. Η Χρυσή Αυγή παρουσιάζεται ως εν δυνάμει κυβερνητικός εταίρος (και μάλιστα από στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού), στον αντίποδα μάλιστα της προοπτικής της κυβέρνησης της Αριστεράς. Από τις αρχές του καλοκαιριού το σενάριο αυτό μπαίνει στο δημόσιο λόγο ως υπαρκτό ενδεχόμενο, εκφρασμένο από τα πλέον επίσημα χείλη. Τέλη Ιουνίου ο Π. Μπαλτάκος, σε συζητήσεις του με δημοσιογράφους αναφέρει: “απευκταίο αλλά όχι απίθανο ενδεχόμενο η ΝΔ να υποχρεωθεί να κυβερνήσει μετά τις επόμενες εκλογές με τη συνεργασία της Χρυσής Αυγής”. Ακολουθούν δηλώσεις στελεχών της Ν.Δ. στο ίδιο μήκος κύματος, ενώ στο χορό μπαίνουν και οι πρόθυμοι παπαγάλοι – εκφραστές της επίσημης κυβερνητικής γραμμής. Ο “δημοσιογράφος” του ΣΚΑΙ Μπάμπης Παπαδημητρίου, μόλις την περασμένη εβδομάδα με αφορμή την ενδεχόμενη συνεργασία ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, αναρωτιέται “αν θα πρέπει να σκεφτούμε το ενδεχόμενο μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή να υποστηρίξει μια συντηρητική συμμαχία.”. Δύο μέρες μετά, με άρθρο του στην Καθημερινή,σπεύδει να αθωώσει και ιδεολογικά τη Χρυσή Αυγή, τονίζοντας πως: “ο εθνικισμός, στο φινάλε, δεν είναι ντροπή”.
Τη σκυτάλη από τον Μπάμπη Παπαδημητρίου παίρνει ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού και βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ, Χρύσανθος Λαζαρίδης: «η ένταση που καλλιεργείται από τον ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτεί την ένταση που δημιουργεί η Χρυσή Αυγή και οδηγεί στη βία και σε νεκρούς. Όσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιμένει να μην καταδικάζει γεγονότα κατάλυσης της νομιμότητας και του Συντάγματος, όπως π.χ. στις Σκουριές, παραμένει εκτός συνταγματικού τόξου. Αν δεν σταματήσει αυτή η ένταση, να πάνε φυλακή αυτοί που πρέπει και οι άλλοι να φρονιμέψουν, θα έχουμε κι άλλους νεκρούς» (Μέγκα 18/9/13).
Τσακίστε τους φασίστες (από όπου και αν προέρχονται)
Μετά από όλα αυτά, αμφιβάλλει κανείς ότι αυτός ο μηχανισμός θα επιχειρήσει στη συνέχεια να απαγορεύσει κόμματα της Αριστεράς, αναρχικές συλλογικότητες, ακόμη και τις ίδιες τις ιδέες στην πιο διεστραμμένη εφαρμογή της «θεωρίας των δυο άκρων», που έστησαν τόσο μεθοδικά τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης; κάλλιστα εδώ ο αναγνώστης θα μπορούσε να ρωτήσει: “μα δεν υπάρχουν άκρα;” Η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι ότι βεβαίως και υπάρχουν άκρα! Το ένα είναι οι χορτάτοι της “νομιμότητας”, οι αδίστακτοι μικροαστοί – δούλοι της ανάθεσης και οι φασίστες του “νόμου και της τάξης”που απαιτούν από το άλλο “άκρο” να πεθάνουν ήσυχα οι πεινασμένοι, οι νεόπτωχοι, οι καταφρονεμένοι, οι διαφορετικοί, όσοι αντιστέκονται, χωρίς φασαρία και κυρίως χωρίς να τους λερώσουν τα πατώματά τους. Σε ένα από τα δύο είσαι κι εσύ που διαβάζεις τώρα αυτή την εφημερίδα. Το ζήτημα όμως είναι σε ποιό;
*Για τη συγγραφή της παραπάνω έρευνας χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία που βρέθηκαν στο ίντερνετ καθώς και δημοσιεύσεις της δημοσιογραφικής ομάδας “Ιός”.