Για τα γεγονότα στο Βασιλικό Eυβοίας

Το βράδυ της Παρασκευής 25/5 στο Βασιλικό της Εύβοιας η ναζιστική οργάνωση χρυσή αυγή και ακροδεξιά καθάρματα της περιοχής, με την ανοχή της αστυνομίας, επιτέθηκαν σε Πακιστανούς, έσπασαν μαγαζιά μεταναστών και λεηλάτησαν σπίτια τους.


πανό που κρεμάστηκαν μέσα στην πόλη

Το βράδυ της Παρασκευής 25/5 στο Βασιλικό της Εύβοιας η ναζιστική οργάνωση χρυσή αυγή και ακροδεξιά καθάρματα της περιοχής, με την ανοχή της αστυνομίας, επιτέθηκαν σε Πακιστανούς, έσπασαν μαγαζιά μεταναστών και λεηλάτησαν σπίτια τους.

Θεωρούμε επιτακτικό να αντιταχθούμε με θάρρος ενάντια σε κάθε ρατσιστική – εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία που σπέρνουν οι διάφοροι ξενηλάτες. Να μην τους ανεχόμαστε όπου και να τους συναντάμε, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σχολείο. Να μην στρέφουμε το βλέμμα απέναντι στις αποτρόπαιες πράξεις τους, να μην σιωπούμε στα φοβικά κηρύγματα του μίσους τους με το πρόσχημα ότι δε μας αφορούν. Στην προκειμένη περίπτωση η φράση ”η σιωπή είναι συνενοχή” αποκτάει όλο το ανατριχιαστικό της εύρος.Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούλησή μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε…

 

Πορεία-Συγκέντρωση πισω απο τον αγιο Νικόλαο στην Αβαντων
για τα γεγονότα στο Βασιλικό Eυβοίας ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 18:00

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ
ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ – ΕΞΩ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος

η ΕΛ.ΑΣ έχτισε σε επιχείρηση της,μετανάστες εντός κτηρίου

καταγγελία: η ΕΛ.ΑΣ έχτισε σε επιχείρηση της,μετανάστες εντός κτηρίου στα Ιωάννινα

Εδώ και 15 χρόνια τα κτίρια του παλιού νοσοκομείου Χατζηκώστα είχαν εγκαταλειφθεί. Με τον καιρό ένα ένα άρχισε να παίρνει ζωή από αντιεξουσιαστές και μετανάστες, καλύπτοντας έτσι πρωταρχικές ανάγκες της ζωής καθώς και πολιτικές/πολιτιστικές/κοινωνικές ανάγκες. Με πολύ κόπο και συλλογική εργασία τα κτίρια άρχισαν να ανακατασκευάζονται. Αυτή η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως. Παρόλα αυτά, η κοινότητα των ανθρώπων που έχει ανάγκη και χρησιμοποιεί τα κτίρια δημιουργεί σιγά σιγά τις αντιιεραρχικές δομές αυτοοργάνωσης και αυτοδιαχείρισης της ζωής μας, πετώντας στα σκουπίδια τους τεχνητούς ρατσιστικούς διαχωρισμούς και τους θεσμούς διαμεσολάβησης, καταστολής και εξουσίας.

 

Εδώ και πάρα πολύ καιρό έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο ότι η στρατηγική κράτους και κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης θα πέσει στις πλάτες των μεταναστών. Σαν να μην υπήρξαν ποτέ μειώσεις μισθών, αυξήσεις στα βασικά προϊόντα διαβίωσης, περικοπές σε υγεία και παιδεία, κατασχέσεις σπιτιών από τράπεζες, χαράτσια και πρόστιμα, αύξηση των δαπανών για την αστυνομία, το στρατό, τους δικαστές, μια ολόκληρη κοινωνία δονείται προεκλογικά από το ρατσιστικό δηλητήριο και το μίσος για τον Άλλο. Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ανακοίνωνε ο Χρυσοχοΐδης, ο Λοβέρδος ανακάλυπτε το μέγα πρόβλημα στο χώρο της υγείας -τις εξαναγκαστικά εκδιδόμενες γυναίκες, ο Σαμαράς ανακοίνωνε ότι θα ανακαταλάβει τις πόλεις από την υποτιθέμενη κατάληψη τους από τους μετανάστες. Από κοντά και οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής να απαιτούν και να εφαρμόζουν ακόμα πιο σκληρές «λύσεις». Αυτά είναι τα ζητήματα που θα έπρεπε –κατά την εξουσία- να απασχολούν όλους μας: οι μετανάστες, οι μετανάστες, οι μετανάστες.
Την κρατική στρατηγική περί υποτίμησης των ζωών των μεταναστών καλέστηκαν να εφαρμόσουν στα Γιάννινα όλοι οι θεσμοί που μας έχουν στρογγυλοκάτσει στο σβέρκο, οργανώνοντας μια χολυγουντιανή επιχείρηση σκούπα το Σάββατο 26 Μάη 2012 στα κτίρια του παλιού νοσοκομείου Χατζηκώστα. Είχαν προηγηθεί δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο που υποδείκνυαν τους μετανάστες ως τους μοναδικούς υπευθύνους για κάθε δεινό της ζωής μας, με αποκορύφωμα το πρωτοσέλιδο του Πρωινού Λόγου της Δευτέρας 21-05-2012 («Αλλοδαποί «κατέλαβαν» την πόλη μας»). Από κοντά και ο περιφερειάρχης Καχριμάνης που μάλωνε όσους τολμούσαν να αποκαλέσουν τα «Κέντρα Φιλοξενίας Μεταναστών» με το πραγματικό τους όνομα, δηλαδή στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι μόνοι που προς στιγμήν κατάφεραν να πλασάρουν ένα ανθρωπιστικό προσωπείο ήταν ο διοικητής του νοσοκομείου Χατζηκώστα Φώτης Βάββας και ο δήμαρχος Φίλιος, οι οποίοι σε συνάντηση που είχαν στο δημαρχείο στις 30-03-2012 σχετικά με το ζήτημα των κτιρίων του Χατζηκώστα που τελούν υπό κατάληψη, διαβεβαίωναν ότι η λύση θα πρέπει να αναζητηθεί στην αναβάθμιση των υποδομών και παροχών προς τους μετανάστες και όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.Ύπουλοι και πολιτικάντηδες και οι δυο τους, προσπαθούσαν να ρίξουν στάχτη στα μάτια μας ενώ προετοίμαζαν την επέμβαση της αστυνομίας: ο Βάββας στέλνοντας ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα σιδεράδες για να μετράνε τις διαστάσεις των πορτών και των παραθύρων των κατειλημμένων κτιρίων και ο Φίλιος δηλώνοντας σε συζήτηση με πολίτες που διαμαρτύρονταν ενάντια στην επιχείρηση της αστυνομίας, «πώς κάνετε έτσι, αφού τους Έλληνες είχαμε πει να μην τους πειράξουμε».

Image
Στις 7 το πρωί του σαββάτου μια πομπή οχημάτων ετοιμάζεται να περικυκλώσει το campus του παλιού Χατζηκώστα. Εισαγγελέας, ανώτεροι μπάτσοι με κουστούμια, δημοσιογράφοι, μια διμοιρία χακί από Θεσσαλονίκη, μια μπλε από Γρεβενά, μια μπλε και μια ΟΠΚΕ από Γιάννινα, περί τα δέκα ασφαλίτικα, όλοι οι ΔΙΑΣ στο πόδι (κάποιοι ακόμα και με τα προσωπικά τους μηχανάκια), μηχανές με ασφαλίτες, η ομάδα με τα σκυλιά, τρια βανάκια μεταγωγών για μετανάστες, μια μεγάλη κλούβα δικαστικών μεταγωγών, πυροσβεστικό όχημα, συνεργεία λαμαρινάδων και μπογιατζήδων. Ο διοικητής και ο δήμαρχος άφαντοι, ενώ ο περιφερειάρχης μας έκανε την τιμή να περάσει στα κρυφά με το τζιπάκι του… αυτό θα πει παρρησία πολιτικών ανδρών. Μια εμετική κουστωδία που ήρθε να διαταράξει την κοινότητά μας, να συλλάβει συντρόφους και φίλους μας, να καταστρέψει το σπίτι των γειτόνων μας, μπας και ταΐσει –με αυτόν τον τρόπο- το αδηφάγο τηλεορασόπληκτο ρατσιστικό πλήθος.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης (η οποία κράτησε 14 ώρες) σφραγίστηκαν τα σπίτια των γειτόνων μας. Στο διάστημα αυτό η κατάληψη Αντιβίωση ήταν υπό καθεστώς ιδιότυπης ομηρίας από τους μπάτσους. Οι πιο ξεφτιλισμένες φιγούρες της ημέρας ήταν τα μαστόρια των συνεργείων. Πέρα από τα αφεντικά –που κονόμησαν παραδάκι- ανασφάλιστοι εργάτες, χωρίς ίχνος ταξικής συνείδησης –κάποιοι εξ’ αυτών αλβανοί μετανάστες- αμπαρώνανε με λαμαρίνες τα σπίτια άλλων ανθρώπων για να πάρουν 30ευρώ μεροκάματο που θα το δίνανε –πολύ πιθανά- στην τράπεζα για το δικό τους στεγαστικό δάνειο. Εξίσου ξεφτιλισμένοι όλοι οι παράγοντες του ερυθρού σταυρού και του ιατρικού συλλόγου –οργανισμοί που στεγάζονται εντός του campus-, που δεν εμφανίστηκαν ούτε λεπτό. Μάλλον η ευαισθησία τους για τους μετανάστες και τον συνάνθρωπο τελειώνει εκεί που σβήνει η κάμερα του ΣΚΑΙ ή εκεί που σταματάνε οι φιλεύσπλαχνοι πλούσιοι χορηγοί. Από κοντά και ο δημοσιογραφικός συρφετός, έτοιμος να αναπαράγει τις διαρροές της αστυνομίας.
Εδώ και καιρό χτίζεται η προπαγάνδα ότι οι μετανάστες αποτελούν κοινωνικό, υγειονομικό, πολιτικό πρόβλημα. Το μόνο πρόβλημα που αναγνωρίζουμε εμείς είναι ο διάχυτος ρατσισμός που εμποδίζει την ανάπτυξη σχέσεων αλληλεγγύης και ισοτιμίας ανάμεσα σε ανθρώπους. Που χτίζει διαχωρισμούς με βάση τις πολιτιστικές, φυλετικές και θρησκευτικές ταυτότητες.
Κάτι τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό: κατά τη διάρκεια αμπαρώματος των κτιρίων, 6 μετανάστες ενταφιάστηκαν σε ένα από αυτά. Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι το σκυλί της αστυνομίας δεν τους ανακάλυψε κατά τον έλεγχο των κτιρίων. Προφανώς ο αργός τους θάνατος από ασιτία ή δίψα ταιριάζει απόλυτα στα σχέδια που έχει η εξουσία για όλους και όλες που περισσεύουμε. Οι μετανάστες απεγκλωβίστηκαν από εμάς μόλις αποχώρησαν οι μπάτσοι

 

 

για τους απεργους της Ε.ΠΑ.ΝΑ στο ηρακλειο!

Την Παρασκευή 25/5 οι απεργοί στην Ανακύκλωση (ΕΠΑΝΑ ΑΕ) στο Ηράκλειο Κρήτης κλείνουν 57 μέρες απεργίας και αγώνα.

Η εκμετάλλευσή τους είναι εξόφθαλμη καθώς σε ένα τομέα ο οποίος είναι αυτονόητο ότι δικαιούται βαρέα και ανθυγιεινά οι εργαζόμενοι παράτυπα αμοίβονται ως ανεδίκευτοι εργάτες με συνέπειες πέρα απο τον μισθο σε ασφαλιστικές και λοιπές απολαβές…

Η μονομερή μείωση απο 22% μέχρι 35% των μισθών μέσα στον Μάρτιο ήταν η σταγόνα που ξεχείλησε το ποτήρι. Οι απεργοί έλληνες και μετανάστες αποφάσισαν να κατέβουν σε απεργία.

Απο τις 30/3 μέχρι και σήμερα έχουν δεχτεί κάθε είδους επιθέσεις και πιέσεις για να επιστρέψουν στα πόστα τους με μειωμένες αποδοχές.
Η εταιρία ΕΠΑΝΑ ΑΕ (συμφερόντων Μπόμπολα) είναι μια κερδοφόρα εταιρεία η οποία πέρα απο την εκμετάλλευση των ανακυκλώσημων σκουπιδιών λαμβάνει και παχυλή επιχορήγηση.

 

 

to arthro apo edw

http://www.2810.gr/crete/krhtika/mia-akoma-nikh-gia-toys-apergoys-ths-epana

ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ

Το μονομελές εφετείο Ηρακλείου απέρριψε σήμερα το πρωί την προσφυγή της εταιρίας Ε.ΠΑ.ΝΑ ΑΕ όπου ζητούσε να κηρυχθεί παράνομος και καταχρηστικός ο εδώ και 32 ημέρες απεργιακός αγώνας των εργαζομένων προκειμένου να μην εφαρμοστούν οι μειώσεις μισθών και οι απολύσεις.

Ο αταλάντευτος απεργιακός αγώνας των 41 εργατών, το κύμα αλληλεγγύης που εκφράζεται καθημερινά από σωματεία, φορείς, συλλόγους και μεμονωμένους εργαζόμενους έπαιξαν τον καθοριστικότερο ρόλο και σε αυτή την εξέλιξη.

Οι απεργοί της Ανακύκλωσης Ε.ΠΑ.ΝΑ ΑΕ που δείχνουν το δρόμο του αγώνα και τις ρήξης, όχι μόνο στα σχέδια και τις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας αλλά και ενάντια στα νομοθετήματα εκτρώματα της κυβέρνησης του Μαύρου Μετώπου, που δίνει στους εργοδότες τα εφόδια για να εντείνουν ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση, ακόμα πιο δυναμικά συνεχίζουν τον αγώνα τους μέχρι τη νίκη.

Το σωματείο μας, η Ένωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηρακλείου σας καλεί να δώσουμε όλοι το παρών, αύριο Τρίτη και ώρα 10:00πμ στην πλατεία Ελευθερίας, στο συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΠΑΜΕ, για να τιμήσει την ημέρα της Εργατικής Τάξης, την 1η ΜΑΗ, που σήμερα είναι επίκαιρη όσο ποτέ.

Σας καλούμε επίσης την Τετάρτη 2 Μάη και ώρα 20:00 έξω από το εργοστάσιο την Ανακύκλωσης Ε.ΠΑ.ΝΑ στη ΒΙΠΕ, στη θεατρική παράσταση “Larco Project ή η Εργατική Τάξη πάει στο Παράδεισο;” για την ενίσχυση των απεργών.

Η πάλη των εργατών τις Ανακύκλωσης ΕΠΑΝΑ ΑΕ να μην περάσουν οι μειώσεις μισθών και οι απολύσεις, η πάλη ενάντια στους νόμους της κυβέρνησης του Μαύρου Μετώπου που εφαρμόζουν οι εργοδότες με τόσο ζήλο, όχι μόνο στην ΕΠΑΝΑ αλλά σε εκατοντάδες χώρους δουλειάς, δεν είναι υπόθεση μόνο των απεργών στην ανακύκλωση αλλά ολόκληρης της εργατικής τάξης.

Ενισχύστε τον αγώνα των απεργών στην Ανακύκλωση ΕΠΑΝΑ ΑΕ

Οι αναρχικοί μέσα στην κρίση

 

Οι κρίσεις (καπιταλιστικές ή μη) πάντα δημιουργούσαν το κατάλληλο πεδίο γέννησης και εξέλιξης ριζοσπαστικών και επαναστατικών κινημάτων που λόγω της αδυναμίας του εκάστοτε συστήματος να παράσχει ευημερία ή έστω ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, αμφισβητούσαν καθολικά τις κυρίαρχες αξίες διεκδικώντας μια ριζική αναθέσμιση της κοινωνίας ή προτάσσοντας μια διαφορετική θέσμισή της μέσω της διόρθωσης κάποιων πτυχών της. Κάποια από τα κινήματα αυτά εκμηδενίστηκαν από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κάποια ενσωματώθηκαν στο καπιταλιστικό σύστημα (όπως για παράδειγμα τα κινήματα ισότητας των ομοφυλόφιλων, των γυναικών, των μειονοτήτων) αλλάζοντας το σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ενώ κάποια κατάφεραν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για επαναστάσεις όπως το εργατικό κίνημα που μαζί με τα κινήματα των φοιτητών, παρά τον εκφυλισμό που υπέστησαν την δεκαετία του ’90 και έπειτα, κατόρθωσαν όχι μόνο να πυροδοτήσουν σχεδόν σε κάθε γωνιά της γης εξεγέρσεις, αλλά και να κερδίσουν μέρος των ελευθεριών που απολαμβάνουμε σήμερα.

Στην σημερινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση τα ευρέως γνωστά κινήματα που έχουν εκκολαφθεί μέσα από ένα μείγμα διαφορετικών πολιτικών κατευθύνσεων είναι αυτά των αγανακτισμένων του 2011, και των occupy το 2012. Σε αυτά συμμετέχουν κατά καιρούς άνθρωποι που κινούνται πολιτικά από τον αναρχισμό και τον μαρξισμό έως και τον εθνικισμό, (σε μικρό βαθμό), αλλά και πολλοί σοσιαλδημοκράτες και ρεφορμιστές. Είναι ξεκάθαρο, όμως, πως τα προτάγματα του αναρχισμού καθόρισαν το πολιτικό στίγμα των occupiers, περισσότερο, και των αγανακτισμένων πέρσι σε κάποιο όχι αμελητέο βαθμό. Η άμεση δημοκρατία (ως μέσο και σκοπός παράλληλα), η άμεση δράση, η επιλογή της σύγκρουσης, η αυτοοργάνωση και η απαλλοτρίωση δημόσιων χώρων έκαναν τα υπό διαμόρφωση αυτά κινήματα πηγές σύγχρονης επαναστατικής δράσης.

Οι ιδέες και οι πρακτικές αυτές δεν ξεπήδησαν ούτε τυχαία, ούτε επειδή το αναρχικό κίνημα άρχισε ξαφνικά να έχει απήχηση λόγω της πολιτικής του προπαγάνδας. Οι άνθρωποι, οι συμμετέχοντες, κατ’ αρχήν ενστικτωδώς, στράφηκαν προς τις ιδέες αυτές, εξαιτίας των αδιεξόδων στα οποία συνειδητοποίησαν πως βρίσκονται. Άλλωστε τα κινήματα αυτά, (κινήματα των πλατειών, όπως πολλοί τα αποκαλούν) ξεκίνησαν από την Ισπανία, μόλις στις 15 του Μάη 2011, σε μια χώρα όπου η αναρχική παράδοση (οριζόντιες και μη ιεραρχικές δομές συνεργασίας και πρακτικής καθώς και άμεση συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων) έχουν βαθιές ρίζες στην κουλτούρα των ανθρώπων. Σε δεύτερη φάση βέβαια, και μέσα από την κινηματική πρακτική, είτε επρόκειτο απλώς για ανταλλαγή ιδεών είτε για προσπάθεια ενεργητικών παρεμβάσεων, πολλοί άρχισαν να διακρίνουν, περισσότερο ή λιγότερο, συναισθηματικά ή πιο πολιτικά, την άμεση συγγένεια όλων αυτών των προταγμάτων και προτεινόμενων πρακτικών με τον αναρχισμό και με τον πολιτικό τρόπο που οι αναρχικοί ανέλυαν την κοινωνική πραγματικότητα, τους θεσμούς της αλλά και τις λύσεις που πρότειναν για συγκεκριμένα ζητήματα ή για την καθολική οργάνωση μιας κοινωνίας.

Και πάλι όμως: πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτή η τάση που διακρίνουμε σήμερα σε αρκετές χώρες, μια επιθυμία για ανάδειξη ριζοσπαστικών προταγμάτων και ελευθεριακών οραμάτων, είναι δημιούργημα και ενός άλλου παράγοντα, πιο δυσδιάκριτου: Προκειμένου να αναδειχτεί ένα επαναστατικό κίνημα σε μια περίοδο κρίσης δεν αρκεί μόνο οι άνθρωποι να αισθάνονται πως «δεν αντέχουν άλλο», αλλά πρέπει να υπάρχει και μια εγγενής ή έστω υπαρκτή αδυναμία στους εξουσιαστές να επιβληθούν. Οι άνθρωποι πάντοτε υπέφεραν, πάντοτε αδικούνταν. Ολόκληρη η ανθρώπινη ιστορία είναι σε κύριο βαθμό η ιστορία της ανισότητας, της αδικίας, της σκλαβιάς, της δυστυχίας και της ήττας για την συντριπτική πλειοψηφία. Αυτό που αλλάζει τις ισορροπίες δεν είναι λοιπόν μόνο η τάση των μαζών για απελευθέρωση μέσω της αυτόνομης δράσης τους αλλά και η (μερική ή ολική) αδυναμία της καπιταλιστικής εξουσίας να καθυποτάξει τις μάζες αυτές, να επιβάλλει κυριαρχικά τις θέσεις της – συνθήκη που φαίνεται να υπάρχει ή να διαμορφώνεται στις μέρες μας. Παρόλα αυτά, πολλές φορές, η τάση αυτή οδήγησε σε πανωλεθρία αντί να πραγματώσει την κοινωνική μεταστροφή και χειραφέτηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Γαλλική Επανάσταση που κατέληξε σε ποταμούς αίματος λόγω της υιοθέτησης της βίας ως αυτοσκοπού και η γέννηση ολοκληρωτικών κινημάτων κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου (Σταλινισμός, Ναζισμός και Φασισμός) με κύριο χαρακτηριστικό τους την τρομοκρατία και την κατήχηση μέσω μιας θεολογικού τύπου κοσμοθεωρίας που υπόσχεται ένα καλύτερο μέλλον. (Οι μαζικές διαφημίσεις, βέβαια, αποτελούν και αυτές ένα στοιχείο ολοκληρωτισμού. Και σήμερα αυτό που συναντά κανείς στον Δυτικό κόσμο δεν είναι άλλο παρά ο ολοκληρωτισμός της απάθειας και του κυνισμού, η επιφανειακότητα στις πολιτικές συζητήσεις και ο οικονομισμός που με τα αρνητικά του επισκιάζει το όλον.) «Μόνο ο όχλος και η ελίτ έλκονται από τον ολοκληρωτισμό. Οι μάζες θα πρέπει να κερδηθούν με προπαγάνδα», λέει η Χάνα Άρεντ, τονίζοντας τη σημαντικότητα της δημιουργίας κινημάτων που δεν θα έχουν ως αυτοσκοπό τους τη βία, αλλά την αντικατάσταση των ολιγαρχικών καπιταλιστικών θεσμών με πραγματικά δημοκρατικές κομμούνες (ή συμβούλια πολιτών ή συνελεύσεις), που θα διέπονται από τις αξίες της ισότητας και της ισονομίας.

Οι αναρχικές και πραγματικά δημοκρατικές ιδέες και προτάγματα θα τυγχάνουν όλο και ευρύτερης αποδοχής και οι αντιεξουσιαστικές δράσεις θα επεκτείνονται, όσο πληθαίνουν οι συνάνθρωποι μας που σταματούν να ενσαρκώνουν τις καπιταλιστικές αξίες, την απάθεια και τον καταναλωτισμό. Με τη σημερινή κατάρρευση της «ορθολογικότητας» της αντιπροσώπευσης – μέσω της (αυτο)απαξίωσης του πολιτικού προσωπικού – με τον πολιτικό λόγο να έχει βουτηχτεί κυριολεκτικά στην κουλτούρα του οικονομισμού και τον εκδημοκρατισμό της ενημέρωσης μέσω του διαδικτύου και των ανοιχτών κοινωνικών δραστηριοτήτων όπως οι συνελεύσεις, οι εκδηλώσεις σε καταλήψεις κλπ., όλο και περισσότεροι/ες θα ανακαλύψουν ξανά το πραγματικό νόημα της πολιτικής που δεν είναι άλλο από την ενεργό και συνειδητή συμμετοχή στη διαμόρφωση και των αποφάσεων αλλά και ενός άλλου φαντασιακού, μιας διαφορετικής ολιστικής ενατένισης της κοινωνίας και της ζωής, τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό/προσωπικό επίπεδο.

Ο αναρχικός χώρος είναι αυτή τη στιγμή σε μια κρίσιμη διασταύρωση, στη μία πλευρά της οποίας βρίσκεται η συνέχιση της αντικρατικής/αντιεξουσιαστικής δράσης όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα (ή περίπου όπως την ξέρουμε), και στην άλλη το άνοιγμα δυνατοτήτων για αυτοοργάνωση σε ολόκληρη την κοινωνία. Ακούμε πολλούς να δηλώνουν πως «δεν θα πάρουμε τον κόσμο από το χέρι» και φυσικά έχουν δίκιο. Από την άλλη, πέρα από ανοιχτές εκδηλώσεις σε καταλήψεις, στέκια και πανεπιστημιακές σχολές, υπάρχει η δυνατότητα άμεσης δράσης παντού, σε δημόσιους κοινωνικούς χώρους. Είτε οι δράσεις αυτές προτάσσουν και προτείνουν, είτε αμφισβητούν και έρχονται σε σύγκρουση, είτε εκδηλώνονται από λιγότερους αγωνιστές είτε αποτελούν μαζικές κινήσεις, ο αναρχικός χώρος μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει αυτή την δυνατότητα για συνδιαμόρφωση ενός μετακαταναλωτικού, πραγματικά δημοκρατικού φαντασιακού. Θα βοηθήσει εμπλουτίζοντας το κίνημα και θα βοηθηθεί απ’ αυτό ώστε να αποφύγει στο μέλλον αυτιστικές πρακτικές που σε περιόδους τον απομόνωσαν. Ωστόσο, θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να νοηματοδοτήσουμε τις δράσεις μας και να τις κατευθύνουμε εκεί που πραγματικά ριζώνουν οι δημοκρατικές αξίες, εκεί που η πολιτισμική στειρότητα και η βία – είτε πρόκειται για ψυχολογική βία, είτε αφορά στην κρατική καταστολή είτε στην επιβολή ενός μοντέλου όπου οι πολιτικές και οικονομικές ανισότητες αυξάνονται ραγδαία με τεράστιες συνέπειες για την κοινωνία (διάλυση του κοινωνικού ιστού και προνόμια μόνο για τους λίγους) – αυτή η βία θα δώσει τη θέση της στην πραγματική δημοκρατία, εκεί όπου οι πολίτες θα συμμετέχουν όλοι ισότιμα στην λήψη των αποφάσεων που αφορούν τη ζωή τους και τη λειτουργία της κοινωνίας στην οποία ζουν, αλλά, επίσης, θα ενώνουν τη διαφορετικότητά τους, θα συνδιαμορφώνουν και θα δημιουργούν. Ο Αριστοτέλης κάποτε έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό από τη φύση του. Εμείς λέμε ότι ο άνθρωπος γίνεται ζώο πολιτικό μέσω των καταστάσεων που ο ίδιος δημιουργεί. Κοινώς, είναι στο χέρι μας αν θα συνεχίσουμε να ζούμε σαν καταναλωτικά όντα που παθητικά δέχονται τις αποφάσεις των ολίγων, θεωρώντας την καπιταλιστική βαρβαρότητα σαν μια νομοτέλεια που δεν μπορεί να ξεπεραστεί ή αν θα μετατρέψουμε τους εαυτούς μας σε πολιτικά όντα, απαιτώντας άμεση δημοκρατία βασισμένη στις αρχές της ατομικής και συλλογικής αυτονομίας. Στο κάτω κάτω, είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας…

http://wp.me/pyR3u-aIw

 

Προβολή ταινίας σήμερα στο Ουλαλούμ στις 21:00 »This is england»

21/5        1) Τhis is england – Shane Meadows (2006): Μια ιστορία για ένα προβληματικό παιδί που μεγαλώνει στην Αγγλία ,το 1983. Όπως γυρίζει από το σχολειό πηγαίνοντας σπίτι του , μπλέκεται σε ένα τσακωμό με σκινχεντ. Αυτοί τελικά θα γίνουνε οι καλύτεροι του φίλοι. Βασισμένο σε εμπειρίες του Σκηνοθέτη.

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Εκλογές: Το παζάρι της ματαιοδοξίας και των συνειδήσεων
Π. Κροπότκιν

Ψήφος σημαίνει συνενοχή, σημαίνει ”πάρε το μαχαίρι πασά μου να με σφάξεις”

Το εκλογικό καρναβάλι στήθηκε. Τα λόγια, οι υποσχέσεις, οι δήθεν προτάσεις, οι θεατρινισμοί, οι πλειοδοσίες, ίδια όπως και πριν από τη λεγόμενη κρίση. Η κατάσταση που βιώνουμε είναι τραγική γιατί απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας οι λύσεις που διαφημίζονται αποτελούν μέρος του προβλήματος. Τα διάφορα ψευτοδιλήμματα που μας επιβάλλουν – μνημονιακοί/αντιμνημονιακοί, ευρώ/δραχμή, έθνος/ξένοι– ουσιαστικά δεν αμφισβητούν τη δομή του πολιτικού και καπιταλιστικού συστήματος το οποίο ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. Όλοι τους αυτοπαρουσιάζονται σα σωτήρες με έτοιμη τη λύση, κανείς τους όμως δεν τολμάει να αποκαλύψει την απάτη: τον αποκλεισμό των πολιτών από τις αποφάσεις. Το πολιτειακό καθεστώς ενώ αποδείχτηκε σάπιο και αναξιόπιστο δεν αμφισβητείται από τους κομματικούς μηχανισμούς γιατί στην ουσία τροφοδοτούνται από αυτό, από αυτό ζουν.
Το μεγάλο ψέμα και σε αυτές τις εκλογές είναι η λέξη δημοκρατία. Αν δημοκρατία σημαίνει ότι ο λαός αποφασίζει, ότι ο λαός είναι κυρίαρχος, αυτό που βιώνουμε σίγουρα δεν είναι δημοκρατία. Η αλήθεια είναι ότι στις εκλογές δεν αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας αλλά εκχωρούμε την ικανότητα της απόφασης σε κομματικούς μηχανισμούς που αποφασίζουν ανεξάρτητα από εμάς και συνήθως εναντίον μας. Τα λόγια τους συνήθως είναι υποκριτικά γιατί οι δομές που εξυπηρετούν όταν ανεβαίνουν στην εξουσία απαιτούν διαφορετικές πράξεις. Εξάλλου τα κόμματα είναι ιεραρχικοί μηχανισμοί που αναπαράγουν στο εσωτερικό τους τον αποτυχημένο και άδικο τρόπο οργάνωση των κοινωνιών μας. Η κομματοκρατία είναι μία από τις αιτίες της σημερινής παρακμής.
Οι κυρίαρχες εξουσίες με το πρόσχημα των εκλογών προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο δίνοντας δήθεν τη δυνατότητα της επιλογής στον ”κυρίαρχο” λαό να διαλέξει αυτούς που θα τον κυβερνούν. Στην ουσία είναι όλοι τους υποκριτές και λαοπλάνοι γιατί η κατάσταση δεν είναι ζήτημα προσώπων αλλά αφορά το ίδιο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που ρημάζει τις ζωές μας και το οποίο χρειάζεται ριζικό μετασχηματισμό. Έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα δεν είναι υπερβολή να πεις ότι οι καιροί, περισσότερο από ποτέ, απαιτούν μια επανάσταση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Μια ριζική αλλαγή δηλαδή της κοινωνικής οργάνωσης αλλά και των μεταξύ μας σχέσεων που θα βασίζονται και σε ένα νέο ήθος.
Γι’ αυτό κι αυτή τη φορά η συμμετοχή στις εκλογές τους είναι συνενοχή. Δίνει την ψευδαίσθηση δύναμης και συμμετοχής στους υποταγμένους, στην ουσία όμως νομιμοποιεί την αρπαγή της ικανότητάς τους να συναποφασίζουν για την κοινή ζωή. Η συμμετοχή στις εκλογές είναι αυτοεγκλωβισμός, είναι η αυταπάτη της συμμετοχής.
Αυτό που προτείνουμε όμως δεν είναι η αδιαφορία εκείνων που απέχουν από τις εκλογές λόγω ωχαδερφισμού ή απάθειας. Η δική μας εκλογική απεργία είναι μια ενεργητική πράξη γιατί αποτελεί μέρος μιας εναλλακτικής πρότασης γύρω από τα ζητήματα του δημόσιου χώρου, η οποία βασίζεται στην αυτοοργάνωση και την άμεση διαχείριση των δημόσιων αγαθών με στόχο τη δημιουργία πραγματικά αυτόνομων κοινοτήτων. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η μόνη πολιτική δράση που έχει πραγματικά νόημα είναι εκείνη που προωθεί τη συμμετοχή όλων στα κοινά. Η κοινωνική οργάνωση, η παραγωγή και η διανομή του πλούτου, η φροντίδα των πόλεων μέσα στις οποίες ζούμε, η άσκηση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, ο σεβασμός του φυσικού περιβάλλοντος, είναι πολύ σημαντικά πράγματα για να εκχωρούμε την ικανότητα της απόφασης σε μια μειοψηφία δήθεν ειδικών. Πρέπει να βγούμε από την απάθεια και να διεκδικήσουμε τη συμμετοχή μας για ό, τι αφορά τη ζωή μας. Πρέπει να διεκδικήσουμε ένα δημόσιο χώρο στον οποίο θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι ισότιμα, έξω όμως από τις κομματικές ιεραρχίες και τους κρατικούς οργανισμούς. Πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι η δημιουργία αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων μέσα στις πόλεις που ζούμε που θα οικοδομούνται στους αντίποδες της κυρίαρχης πολιτικής προτάσσοντας ένα διαφορετικό τρόπο κοινωνικής οργάνωσης εδώ και τώρα: συνελεύσεις γειτονιάς που προάγουν την αυτοπαραγωγή, αλληλέγγυες ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών, κατασκευή δικτύων αλληλοβοήθειας και κυρίως δημιουργία συλλογικοτήτων βάσης και αγώνα στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας (συνοικιακά συμβούλια, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικά συμβούλια, σωματεία βάσης).

Η δική μας πρόταση απαιτεί την υπεύθυνη συμμετοχή του καθενός, για να οικοδομήσουμε την ελευθερία και την ισότητα μέσα σε πνεύμα αλληλεγγύης. Η πρόταση μας δεν είναι ουτοπική γιατί μπορεί να εφαρμοστεί εδώ και τώρα αρκεί να το θέλουμε. Οι συνελεύσεις των πλατειών του καλοκαιριού του 2011 άνοιξαν ένα ρήγμα και έδειξαν ένα δρόμο πάνω στον οποίο θέλουμε να βαδίσουμε. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τους πολιτικάντηδες της αριστεράς ή της δεξιάς και από το σάπιο πολιτικό σύστημα που εξυπηρετούν. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας με συλλογικό και αυτόνομο τρόπο.

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ
Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος

Η απειλή των νεοναζί

Νοέμβριος 2011,Γερμανία. Δύο αυτοκτονίες και μια έκρηξη σε διαμέρισμα της πόλης του Τσβίκαου φέρνουν στο φως την ακροδεξιά νεοναζιστική οργάνωση National Sozialistischer Untergrund, υπεύθυνη για μια σειρά στυγνές,ανεξιχνίαστες δολοφονίες που έχουν απασχολήσει για περισσότερο από μια δεκαετία τη γερμανική κοινωνία και τις αρχές. Μεταξύ των θυμάτων και ο Έλληνας καταστηματάρχης Θεόδωρος Βουλγαρίδης που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ μέσα στο κατάστημά του στο Μόναχο, τον Ιούνιο του 2005.

Το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» έφτασε στον τόπο του εγκλήματος και μίλησε με το στενό φίλο του θύματος, Χαράλαμπο Δημητριάδη, ο οποίος ήταν μαζί με το θύμα λίγα λεπτά πριν το έγκλημα. Για την συνταρακτική υπόθεση μιλούν επίσης και ο πατέρας Απόστολος, ο υπουργός εσωτερικών της Βαυαρίας και η ευρωβουλευτής Cornelia Ernst ενώ οι διασυνδέσεις των δολοφόνων με το φιλοναζιστικό κόμμα NPD (Εθνικό Κόμμα Γερμανίας) ενισχύουν τις φωνές που ζητούν εκ νέου  να τεθεί εκτός νόμου.

Ο Στέλιος Κούλογλου συναντά τον Τhorsten Heise , ηγετικό στέλεχος του  NPD, στο «κάστρο» του, στο Φρετερόντε της Θουριγγίας, στην αυλή του οποίου βρίσκεται μνημείο των πεσόντων Ες Ες.  Ο Heise  μιλά για τη σχέση του κόμματός του με τον εθνικοσοσιαλισμό, τις επαφές του με ελληνικές οργανώσεις και κόμματα. Αρνείται την οποιαδήποτε ανάμειξη του κόμματος του σε πράξεις βίας, αλλά ένα βίντεο με τους δολοφόνους διηγείται μια διαφορετική ιστορία.

Στην κάμερα της εκπομπής μιλά και ένας από τους πολυσυζητημένους πρώην αρχηγούς της ακροδεξιάς στη Γερμανία, ο Ewald Althans, ο οποίος είχε απασχολήσει τις γερμανικές αρχές κατά τη δεκαετία του ενενήντα μέχρι και τη φυλάκισή του το 1995 για άρνηση του Ολοκαυτώματος. Ο Althans αφηγείται την πορεία του μέσα στην οργάνωση και τους λόγους που τον οδήγησαν στην αποστασιοποίησή του, κυρίως μετά τη δημόσια παραδοχή της ομοφυλοφιλίας του.

Η εκπομπή ταξιδεύει στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου, το οποίο έχει μετατραπεί στα χρόνια μετά την ένωση των δύο Γερμανιών σε ένα από τα προπύργια του ακροδεξιού κινήματος και επισκέπτεται το χωριό Jamel, στο οποίο η πλειοψηφία των κατοίκων είναι νεοναζί. Στο χωριό αναπτύσσει τη δράση του το ζευγάρι Horst και Birgit Lohmeyer, που  παρά τις καθημερινές απειλές τις οποίες δέχονται από τους επιθετικούς γείτονές τους, δεν παύουν να οργανώνουν δραστηριότητες και φεστιβάλ κατά της ακροδεξιάς. Για το ίδιο θέμα μιλά στην κάμερα της εκπομπής και ο δήμαρχος της περιοχής Uwe Wandel.

Στο Βερολίνο ο φακός του Ρεπορτάζ καταγράφει το έργο της 66χρονης Irmela Mensah Schramm, που εδώ και είκοσι χρόνια καθαρίζει του δρόμους της πόλης από τα ίχνη των νεοναζί. Με μόνα της όπλα ασετόν, νερό, σπρέι, μια σπάτουλα και μια φωτογραφική μηχανή, η «σουπερ γιαγιά» έχει αφαιρέσει μέχρι στιγμής πάνω από 80.000 νεοναζί σύμβολα. «Η βρωμιά των ναζί πρέπει να φύγει» όπως λέει και η ίδια.

Κατά την παραμονή του στη Γερμανία το «Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα» κάνει μια σημαντική ανακάλυψη: βρίσκει το κόμμα που ετοιμάζεται να καταλάβει την εξουσία με τον ίδιο «σκοτεινό» τρόπο που το κατάφερε ο Χίτλερ. Ο πρόεδρος του κόμματος, Martin Sonneborn, παραδέχεται ως πρότυπό του τον νεαρό Χίτλερ και προειδοποιεί τους συμπολίτες τους για την κατάλυση της δημοκρατίας.

Τις αιτίες για την άνοδο της ακροδεξιάς και των νεοναζί αναλύει ο γερμανός δημοσιογράφος Burkhard Schoeder και ο εγκληματολόγος Bernd Wagner, ιδρυτής της πρωτοβουλίας Exit Deutschland, μιας οργάνωσης που βοηθά μέλη ακροδεξιών ομάδων να απαγκιστρωθούν από αυτές. Η Exit εξόργισε τους νεοναζί, όταν τον Αύγουστο του 2011 μοίρασε μπλουζάκια με εθνικοσοσιαλιστικό σλόγκαν σε συναυλίες, τα οποία στο πλύσιμο άλλαζαν «ύφος» έδιναν το μήνυμα «αυτό που μπορεί το μπλουζάκι σου το μπορείς κι εσύ», να ξεπλυθούν δηλαδή από τον νεοναζισμό.

Τέλος, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνάντηση με τον Ισπανό  δημοσιογράφο Antonio Salas, ο οποίος επί ένα χρόνο είχε διεισδύσει σε ισπανική νεοναζί οργάνωση, καταγράφοντας με κρυφή κάμερα την βία που εξασκούσαν τα μέλη της σε μαύρους, μετανάστες και μειονότητες της ισπανικής κοινωνίας.  O Salas ζεί στη Μαδρίτη υπό συνθήκες υψίστης ασφαλείας και περιγράφει την εμπειρία του, την οποία έχει αποτυπώσει και στο βιβλίο «Ημερολόγιο ενός σκιν».

Τον Ιούλιο του 2011 ένα πρωτοφανές έγκλημα συγκλονίζει τη διεθνή κοινή γνώμη: Ο νορβηγός Άντερς Μπρέιβικ αποβιβάζεται στο νησί Ουτόγια του Όσλο στη διάρκεια συνάντησης της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος και εκτελεί εν ψυχρώ 77 άτομα. Λίγο νωρίτερα,  ισχυρή έκρηξη βόμβας που είχε τοποθετήσει ο ίδιος σε κυβερνητικά κτίρια του Όσλο προκάλεσε το θάνατο σε εφτά άτομα.  Ένα χρόνο σχεδόν μετά την εγκληματική του πράξη ο Μπρέιβικ παρουσιάζεται στο δικαστήριο αμετανόητος και πιστός στην ίδια ρητορική που πυροδότησε το έγκλημα: πολυπολιτισμικότητα τέλος, θάνατος στους ξένους αλλά και σε εκείνους που τους ανέχονται.

 

ΧΑΛΚΙΔΑ – Η δίκη των πέντε συλληφθέντων μετατίθεται στην Αθήνα

Η δίκη των πέντε Χαλκιδαίων πολιτών που κατηγορούνται για ”προσβολή τουΠροέδρου της Δημοκρατίας” κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην πόλη στηγιορτή των ”Θεοφανείων”,  ξαφνικά, με βούλευμα του Αρείου Πάγουπαραπέμφθηκε σε ομοειδές δικαστήριο της Αθήνας σε ημερομηνία που δεν έχει οριστεί ακόμη.Η δικαιολογία για τη μεταφορά της δίκης, δύο ημέρες πριν τη διεξαγωγή της, είναι ότι συντρέχουν λόγοι σχετικοί με τη δημόσια ασφάλεια και τάξη, καθώς ”υπάρχει κίνδυνος προκλήσεως σοβαρών επεισοδίων και διασαλεύσεως της δημόσιας τάξης και ασφάλειας είτε εντός είτε εκτός του δικαστικού Μεγάρου Χαλκίδας”.

Οι σύγχρονες πολιτικές εξουσίες αφού λεηλάτησαν βίαια την κοινωνία, επικαλούνται υποκριτικά την ειρήνη και την ασφάλεια για να συνεχίσουν ανενόχλητες τον πόλεμοεναντίον όλων μας. Όργανό τους, όπως πάντα, η δουλική λειτουργία του δικαστικού συστήματος. Οι (χωρίς νομικό έρεισμα) ”προληπτικές προσαγωγές” κατά την πρόσφατη επέτειο της 25ης Μαρτίου, οι ΄΄επίλεκτοι πολίτες” που περιβάλλουν πλέον τους πολιτικούς κατά τις παρελάσεις και τώρα ”ο κίνδυνος  διασάλευσης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας” που προκαλείται τάχα από μια κινητοποίηση αλληλεγγύης του λαού της Χαλκίδας δημιουργούν μια νέα γλώσσα που έρχεται να συνοδεύσει τη νέα ποιότητα καταστολής των κινημάτων διαμαρτυρίας.

Με την απόφαση αυτή προστίθεται άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των θεσμικών κινήσεων που διαμορφώνουν ένα ”δίκαιο εκτάκτου ανάγκης” ενάντια στο διογκούμενο κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας. Με την ενεργοποίηση της νομοθετικής διάταξης περί παραπομπής της δίκης στην έδρα άλλου δικαστηρίου εξαιτίας ”σοβαρού κινδύνου διασάλευσης της δημόσιας τάξης” η οποία τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστή από τη δίκη των αδικοχαμένων νεκρών του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ και της δολοφονίας του ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ,

ο Άρειος Πάγος πέτυχε σε ένα πράγμα:

να αντιληφθεί την παραλληλία μεγεθών της κοινωνικής οργής.

Συνέλευση Ελευθεριακών Χαλκίδας

Ουλαλούμ Αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος

Just another Espivblogs.net site