ΧΑΛΚΙΔΑ – Η δίκη των πέντε συλληφθέντων μετατίθεται στην Αθήνα

Η δίκη των πέντε Χαλκιδαίων πολιτών που κατηγορούνται για ”προσβολή τουΠροέδρου της Δημοκρατίας” κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην πόλη στηγιορτή των ”Θεοφανείων”,  ξαφνικά, με βούλευμα του Αρείου Πάγουπαραπέμφθηκε σε ομοειδές δικαστήριο της Αθήνας σε ημερομηνία που δεν έχει οριστεί ακόμη.Η δικαιολογία για τη μεταφορά της δίκης, δύο ημέρες πριν τη διεξαγωγή της, είναι ότι συντρέχουν λόγοι σχετικοί με τη δημόσια ασφάλεια και τάξη, καθώς ”υπάρχει κίνδυνος προκλήσεως σοβαρών επεισοδίων και διασαλεύσεως της δημόσιας τάξης και ασφάλειας είτε εντός είτε εκτός του δικαστικού Μεγάρου Χαλκίδας”.

Οι σύγχρονες πολιτικές εξουσίες αφού λεηλάτησαν βίαια την κοινωνία, επικαλούνται υποκριτικά την ειρήνη και την ασφάλεια για να συνεχίσουν ανενόχλητες τον πόλεμοεναντίον όλων μας. Όργανό τους, όπως πάντα, η δουλική λειτουργία του δικαστικού συστήματος. Οι (χωρίς νομικό έρεισμα) ”προληπτικές προσαγωγές” κατά την πρόσφατη επέτειο της 25ης Μαρτίου, οι ΄΄επίλεκτοι πολίτες” που περιβάλλουν πλέον τους πολιτικούς κατά τις παρελάσεις και τώρα ”ο κίνδυνος  διασάλευσης της δημόσιας τάξης και ασφάλειας” που προκαλείται τάχα από μια κινητοποίηση αλληλεγγύης του λαού της Χαλκίδας δημιουργούν μια νέα γλώσσα που έρχεται να συνοδεύσει τη νέα ποιότητα καταστολής των κινημάτων διαμαρτυρίας.

Με την απόφαση αυτή προστίθεται άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των θεσμικών κινήσεων που διαμορφώνουν ένα ”δίκαιο εκτάκτου ανάγκης” ενάντια στο διογκούμενο κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας. Με την ενεργοποίηση της νομοθετικής διάταξης περί παραπομπής της δίκης στην έδρα άλλου δικαστηρίου εξαιτίας ”σοβαρού κινδύνου διασάλευσης της δημόσιας τάξης” η οποία τα τελευταία χρόνια έγινε γνωστή από τη δίκη των αδικοχαμένων νεκρών του ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ και της δολοφονίας του ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ,

ο Άρειος Πάγος πέτυχε σε ένα πράγμα:

να αντιληφθεί την παραλληλία μεγεθών της κοινωνικής οργής.

Συνέλευση Ελευθεριακών Χαλκίδας

Ουλαλούμ Αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος

Έμμα Γκόλντμαν: «Το δικαίωμα όλων σε όμορφα και λαμπερά πράγματα»

Στην διάρκεια της περιπετειώδους ζωής της συνελήφθη το 1901 κατηγορούμενη για τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου Γουίλιαμ Μακίνλι, έγινε μάρτυρας της ρωσικής επανάστασης το 1917 και έλαβε μέρος στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1936.

Γεννημένη στη Λιθουανία το 1868, μεγάλωσε σε εβραϊκό γκέτο, ενώ μετανάστευσε στις ΗΠΑ στα δεκαεπτά της χρόνια. Στη ζωή της υπέστη φυλακίσεις στις ΗΠΑ ως υποκινήτρια ταραχών, ως κατηγορούμενη για τη δολοφονία του προέδρου Μακίνλι ακόμη και επειδή μοίραζε προκηρύξεις υπέρ της αντισύλληψης.

Μέσα σε όλη αυτή τη δράση, υπήρξε πολυγραφότατη και εξέφραζε τις απόψεις της με κάθε ευκαιρία πάνω στα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν μέχρι σήμερα την ανθρώπινη σκέψη.

Αποσπάσματα από ομιλίες και κείμενα της Έμμα Γκόλντμαν:

«Τι είναι πατριωτισμός», 1918 (λόγος που εκφώνησε στο Σαν Φρανσίσκο)

-Έπαρση, αλαζονεία και εγωισμός είναι τα βασικά συστατικά του πατριωτισμού. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω. Ο πατριωτισμός υποθέτει ότι ο πλανήτης μας είναι χωρισμένος σε μικρά κομμάτια, το καθένα από τα οποία περιβάλλεται από μια σιδερένια πόρτα. Όσοι είχαν την τύχη να γεννηθούν σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι θεωρούν τους εαυτούς τους πιο ευγενείς, πιο καλούς, πιο μεγαλοπρεπείς, πιο έξυπνους από εκείνους που κατοικούν σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της γης. Είναι, ως εκ τούτου, καθήκον όλων όσων ζουν σε αυτό το σημείο να πολεμήσουν, να σκοτώσουν και να πεθάνουν στην προσπάθεια να επιβάλλουν την υπεροχή τους σε όλους τους υπόλοιπους […]. Όταν ένα παιδί, λοιπόν, γίνεται πλέον ενήλικο άτομο είναι πλήρως πεπεισμένο ότι είναι ο εκλεκτός του ίδιου του Θεού για να υπερασπιστεί τη χώρα του εναντίον της επίθεσης ή της εισβολής οποιουδήποτε αλλοδαπού… -Το πνεύμα του μιλιταρισμού έχει διεισδύσει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Πράγματι, είμαι πεπεισμένη ότι ο μιλιταρισμός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος εδώ (στις ΗΠΑ) παρά οπουδήποτε αλλού εξαιτίας των υποσχέσεων που δίνει ο καπιταλισμός σε αυτούς που επιθυμεί να καταστρέψει. -Όταν θα έχουμε καταλάβει το πατριωτικό ψέμα, θα έχουμε ανοίξει το δρόμο για το μεγάλο οικοδόμημα, όπου όλοι θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι σε μια παγκόσμια αδελφότητα, μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία.

«Η αποτυχία του Χριστιανισμού», (άρθρο στο περιοδικό Mother Earth το 1913)

-Παντού και πάντα, από την γέννεσή του, ο Χριστιανισμός μετατρέπει τη γη σε μια κοιλάδα δακρύων. Πάντα κρατάει απ’ τη ζωή ένα αδύναμο, άρρωστο κομμάτι, πάντα ενσταλάζει το φόβο στον άνθρωπο μετατρέποντάς τον σε ένα διπλό ον, του οποίου οι ενέργειες χαραμίζονται στην πάλη ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή. Υποτιμώντας το σώμα ως κάτι κακό, ως την αιτία κάθε αμαρτωλού πράγματος, ο άνθρωπος ακρωτηριάζει την ύπαρξή του μέσα στη μάταιη προσπάθειά του να κρατήσει την ψυχή του καθαρή, ενώ το σώμα του σαπίζει…

«Η απογοήτευσή μου στη Ρωσία», 1923

-Καμία επανάσταση δεν μπορεί να επιτύχει ως παράγοντας απελευθέρωσης εκτός αν τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την συνέχισή της είναι παρόμοιου πνεύματος και τάσης με τους σκοπούς που πρέπει να επιτευχθούν. Επανάσταση είναι η άρνηση του υπάρχοντος, μια βίαιη διαμαρτυρία ενάντια στην απανθρωπιά του ανθρώπου απέναντι σε άνθρωπο [..]. Είναι ο καταστροφέας των κυρίαρχων ιδεών, στις οποίες ένα σύνθετο σύστημα αδικίας, καταπίεσης και λαθών οικοδομήθηκε από την άγνοια και την κτηνωδία.

«Ζώντας τη ζωή μου», 1931

-Δεν πίστεψα ποτέ ότι ένας σκοπός για ένα όμορφο ιδανικό -για τον αναρχισμό, για τον ερχομό της ελευθερίας πάνω από τις συμβάσεις και τις προκαταλήψεις- πρέπει να απαιτεί την άρνηση της ζωής και της χαράς. Επέμενα ότι ο Σκοπός μας δεν μπορούσε να περιμένει από μένα να γίνω μοναχή και πως το κίνημά μας δεν επρόκειτο να μετατραπεί σε μοναστήρι. Αν αυτό σήμαινε όλο αυτό, εγώ δεν το ήθελα. «Θέλω ελευθερία, το δικαίωμα της έκφρασης, το δικαίωμα του καθενός σε όμορφα και λαμπερά πράγματα». Αυτό σήμαινε ο Αναρχισμός για μένα, και θα το ζούσα στο πείσμα ολόκληρου το κόσμου […]. Ναι, ακόμα και αν το καταδίκαζαν οι πιο κοντινοί μου σύντροφοι, εγώ θα ζούσα το ιδανικό μου

babylonia

ΕΛ.ΑΣ, Τιμή, Χρυσή Αυγή. Της Άντας Ψαρρά

Μέσα στον αντιμνημονιακό κυκλώνα πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα τα επικίνδυνα πλοκάμια της νομιμοποίησης των ναζιστών στα ελληνικά νοικοκυριά. Ένα τέτοιο πλοκάμι και ίσως το πλέον ακραίο και επικίνδυνο είναι η αποδοχή των εγκληματικών μεθόδων και της ιδεολογίας τους σε μεγάλο μέρος της ΕΛΑΣ και ειδικά στις δυνάμεις των ΜΑΤ.

Με ποια ΕΔΕ άραγε ο κ. Χρυσοχοίδης, ο κ. Παπουτσής, ο κ. Παυλόπουλος και κυρίως ο κ. Πολύδωρας με τους πραίτορες του θα εξηγήσουν σε όποιον επιμένει να διατηρεί τα δημοκρατικά του αντανακλαστικά, την φοβερή αυτή παραδοχή; Ότι δηλαδή η μισή αστυνομία ψήφισε Χρυσή Αυγή!

Πως θα ερμηνεύσει αύριο η ηγεσία της ΕΛΑΣ την λυσσαλέα επίθεση σε μετανάστες, δημοσιογράφους, εργαζόμενους και ανέργους με τα ανάποδα κλομπ, με τις κοτρόνες ακόμα και με τα όπλα; Πόσο επίκαιρο θα παραμένει στην Ελλάδα ακόμα και σήμερα το φοβερό εκείνο απόσπασμα του Μπέρτολτ Μπρέχτ για την ατάραχη στάση των γερμανών πολιτών όταν στην αρχή κυνηγούσαν τους Εβραίους, μετά τους κομμουνιστές, μετά τους τσιγγάνους, μετά τους ομοφυλόφιλους μέχρι που έφτασαν τα πογκρόμ στους ίδιους.

Πόσο πολύ έχει στραβώσει τις ευαίσθητες ηγεσίες των αριστερών και δημοκρατικών πολιτικών σχηματισμών το θέμα του μνημονίου ώστε να μην έχουν ακόμα εξεγερθεί με τα αποτελέσματα στις τάξεις της αστυνομίας; Πως είναι δυνατόν να μιλάνε για το φαινόμενο δημοσιογράφοι και αναλυτές και να μην γνωρίζουν τι σημαίνει ναζιστικό κόμμα στη Βουλή ενός ευρωπαϊκού κατά τα άλλα κράτους;

Ούτε μια έρευνα για το πώς φτάσανε εκεί τα πράγματα στην αστυνομία. Οι αγανακτισμένοι πολίτες που έγιναν συνεργοί σε έκνομες ενέργειες της ΕΛΑΣ εδώ και δεκαετίες είναι η μαγιά της φασιστικής ψήφου. Η εκτός ορίων προπαγάνδα της τηλεόρασης και όχι μόνο για την συνωνυμία εγκληματικότητας και μεταναστών που αύριο θα μεταφεθεί στις πλάτες των ανέργων ίσως ακόμα και των αριστερών έθρεψε τις ναζιστικές συμμορίες ακόμα και μέσα στις τάξεις της ΕΛΑΣ.

Το μίσος με το οποίο χτύπησαν τα ΜΑΤ όλες τις διαδηλώσεις των εργαζόμενων κατασκευάστηκε βήμα βήμα. Μέσα στα αστυνομικά τμήματα εναντίον μεταναστών χωρίς χαρτιά, στα κρυφά και χωρίς κανενός είδους τιμωρία, απέναντι στις νεολαιίστικες δυναμικές διαδηλώσεις με βίαιες στοχεύσεις αστυνομικών σε νέους αναλόγως των στερεότυπων της εμφάνισης (μακριά μαλλιά, σκουλαρίκι κλπ.), απέναντι σε απελπισμένους εργαζομένους, απέναντι στους εκπροσώπους θεσμών της δημοκρατίας, απέναντι ακόμα και σε άρρωστες γυναίκες και ηλικιωμένους.

Τώρα τα πράγματα βρίσκονται ήδη στο σημείο μηδέν. Στο σημείο που μετά από την τυχαία και λόγω εκλογικής διαδικασίας αποκάλυψη της διασποράς του μίσους και του ναζισμού μέσα στις τάξεις του μηχανισμού της ΕΛΑΣ, όλοι σωπάσανε. Δεν παραιτήθηκε ο υπουργός μόλις βγήκε η είδηση στην επιφάνεια, δεν κάλεσαν οι δημοκρατικοί φορείς τον κόσμο του σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, δεν μπήκε ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος σε διαδικασία περισυλλογής και σκέψης για αυτό το κατάντημα με τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή και στην αστυνομία.

Δεν έγινε τίποτα. Μόνο μερικές αδύναμες τηλεοπτικές εκπομπές ανθρώπων που ήταν φανερό ότι δεν προβληματιζόντουσαν χρόνια τώρα με αυτό το διαρκές αναδυόμενο φαινόμενο της φρίκης. Προς τιμή του βέβαια ο Φώτης Κουβέλης ήταν ο μόνος αρχηγός που επέλεξε, έστω και καθυστερημένα, στην πρώτη του δήλωση μετεκλογικά να αναφερθεί στην εγκληματική οργάνωση που μπήκε στη Βουλή.

Όλες οι εφημερίδες, τα πρακτορεία, τα κόμματα ακόμα και οι εκπρόσωποι κυβερνήσεων της Ευρώπης και όχι μόνο μίλησαν πριν από όλα γι’ αυτό το φαινόμενο, για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα και για τις αντίστοιχες καταδίκες της χώρας. Ακόμα δεν ήξεραν καν το ποσοστό που πήρε η Χρυσή Αυγή στις τάξεις της ΕΛΑΣ κι την ανύπαρκτη θεσμική αντίδραση έστω και σαν απλές σκέψεις αντιμετώπισης του αυτού του φαινόμενου.

Τα πλοκάμια της Χρυσής Αυγής επί χρόνια έχουν εντοπιστεί σε χουλιγκανικούς συνδέσμους με «βαριά» ονοματεπώνυμα, σε μπράβους που με το αζημίωτο παρέχουν προστασία, σε στέκια και νυχτερινά μαγαζιά με γυναίκες, σε γυμναστήρια και μποντιμπιλντεράδικα και σε άλλα «ευαγή» ιδρύματα. Οι υπαινιγμοί και οι αποδείξεις για τη διασύνδεση με την αστυνομία παρέμενε μέχρι τώρα σε επίπεδο αριστερών καταγγελιών.

Τώρα που είναι χειροπιαστό και ατράνταχτο το γεγονός μέσα από τις αστυνομικές κάλπες τι πρόκειται να γίνει λοιπόν; Ποια θα είναι τα μέτρα της όποιας αντιμνημονιακής ή μνημονιακής ή οικουμενικής κυβέρνησης; Πόσοι μετανάστες πρέπει ακόμα να μαχαιρωθούν, πόσοι δημοσιογράφοι να χάσουν την ακοή τους, πόσοι πολίτες να σύρονται στα δικαστήρια επειδή δεν αρέσει η φάτσα τους σε κάποιον Ματατζή;

Το σημερινό κυνήγι της ψήφου δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι μπροστά στις εκδηλώσεις μίσους και στις αγαστές σχέσεις νεαρών αστυνομικών με εγκληματικές συμμορίες που δήθεν τους υπερασπίζονται. Οι φυλακές ψήφισαν Χρυσή Αυγή διότι πολλοί υπόδικοι και κατάδικοι ανήκουν στις τάξης της κι όχι επειδή είναι λαϊκά παιδιά όπως ισχυρίστηκε ο Μιχαλολιάκος.

Οι αστυνομικοί που έχουν ορκιστεί να φυλάνε το Σύνταγμα και τη δημοκρατία γιατί ψήφισαν τους ναζιστές; Πόσους ακόμα τέτοιους ψηφοφόρους έχει το κόμμα αυτό ακόμα και στην Ελληνική ανεξάρτητη δικαιοσύνη και στο Στρατό; Ακούει κανείς;

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/elas-timi-xrysi-aygi-tis-antas-psarra

Προβολή ταινίας σήμερα στο Ουλαλούμ στις 21:00. FAVELA RISING (Εξέγερση στη φαβέλα)

FAVELA RISING (Εξέγερση στη φαβέλα) Σκηνοθεσία: Jeff Zimbalist & Matt Mochary

Ένας άνθρωπος και ένα κίνημα. Μια πόλη διαιρεμένη και μια φαβέλα ( βραζιλιάνικη παραγκουπόλη) ενωμένη. Στοιχειωμένος από τις δολοφονίες της οικογένειας του και πολλών φίλων του, ο Anderson Sa είναι ένας πρώην έμπορος ναρκωτικών που μετατρέπεται σε έναν κοινωνικό επαναστάτη της πιο εξαθλιωμένης συνοικίας του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Μέσα από τη hip-hop μουσική, τους ρυθμούς του δρόμου και τον Αφρο-Βραζιλιάνικο χορό, συσπειρώνει την κοινότητα του στο να αντιδράσει στη βίαιη καταπίεση που επιβάλλεται από τις στρατιές των εφήβων drug dealers και υποστηρίζεται από την διεφθαρμένη αστυνομία.
Στην αυγή της απελευθέρωσης και καθώς η συντροφικότητα υπερνικά όλα τα εμπόδια και το Afro-Reggae κίνημα του Anderson βρίσκεται στο αποκορύφωμα της επιτυχίας του, ένα τραγικό ατύχημα απειλεί το κίνημα να σιωπήσει για πάντα. Μια πολυβραβευμένη ταινία, για τον αγώνα και την αντίσταση στη μιζέρια…

 

Αντιφασιστική παρέμβαση Χαλκίδα

Στην 21 Απριλίου (ημέρα πραξικοπήματος των συνταγματαρχών το 1967) περίπου 50 αντιφασίστες αντιφασίστριες συγκεντρώθηκαν στην παραλία Χαλκίδος έξω από το κόκκινο σπίτι με μικροφωνική παρέμβαση κάνοντας ενημέρωση και μοίρασμα αντιφασιστικών κειμένων

 

ν 21 Απριλίου (ημέρα πραξικοπήματος των συνταγματαρχών το 1967) περίπου 50 αντιφασίστες αντιφασίστριες συγκεντρώθηκαν στην παραλία Χαλκίδος έξω από το κόκκινο σπίτι με μικροφωνική παρέμβαση κάνοντας ενημέρωση και μοίρασμα αντιφασιστικών κειμένων

 

ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΑΝ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ;

 

Μόνο όποιος δεν αξίζει τίποτα για τον εαυτό του μπορεί να νομίζει ότι βρίσκει μια κάποια αξία επειδή γεννήθηκε σε ένα συγκεκριμένο μέρος ή κάτω από μια συγκεκριμένη σημαία. 

Fernando Savater

 

Όταν μια κοινωνία παραπαίει ανάμεσα στην έλλειψη νοήματος, τον καταναλωτισμό και την ιδιώτευση, όταν αποδέχεται μοιρολατρικά να αποφασίζουν άλλοι εκ μέρους της, όταν βολεύεται στη μιζέρια που της επιβάλλουν, όταν δεν αγωνίζεται για την ελευθερία, την ισότητα, τη διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, τότε πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα. Οι υποστηρικτές του εθνικισμού, του ρατσισμού και της πατριαρχίας βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν. Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της πολύμορφης κρίσης (οικονομικής/πολιτικής, οικολογικής, πολιτισμικής) ζούμε μια συντονισμένη και καλά οργανωμένη προσπάθεια νεοχιτλερικών κύκλων να επιβάλλουν την ιδεολογία και τις πρακτικές του μίσους και της ωμής βίας. Η λαϊκίστικη φρασεολογία τους εκμεταλλεύεται τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση που επιβάλλουν η κυβέρνηση και οι οικονομικές ολιγαρχίες.

 

Στην πόλη μας η χρυσή αυγή εγκαινιάζει τα γραφεία της και δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Η χρυσή αυγή είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που δρα με τραμπούκικο τρόπο με την ανοχή και πολλές φορές την απροκάλυπτη στήριξή του κράτους και των μέσων μαζικής προπαγάνδας. Οι πρακτικές της, περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα, κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και συγκεντρώσεις. Προσπαθούν να εξοντώσουν κάθε τι το διαφορετικό, προβάλλοντάς το ως απειλή για την κυριαρχία του έθνους. Σχηματίζοντας διάφορες παρέες χτυπούν  θρασύδειλα, τραμπουκίζουν και τρομοκρατούν όποιον δεν γουστάρουν λόγω διαφορετικότητας αντιλήψεων ή ακόμα και εμφάνισης, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο το φόβο στους υπόλοιπους. Δεν δίστασαν να κάνουν επιθέσεις μέχρι και σε σχολικές καταλήψεις ενάντια στους μαθητές, που πιεζόμενοι από την εκπαιδευτική διαδικασία πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Τη φυσιολογική οργή που γεννάει μια εκμεταλλευτική κοινωνία οι φασίστες και οι εθνικιστές προσπαθούν να την στρέψουν αλλού. Ο στόχος είναι ο μετανάστης που ζει στην εξαθλίωση ή αυτός που πλουτίζει εις βάρος μας; Για ποια εθνική ενότητα μας μιλάνε όταν ο “συμπατριώτης” μας είναι αυτός που μας εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει;

 

Όλη αυτή η φασιστική έξαρση δεν πάει μοναχή της, πατρονάρεται από το ίδιο το κράτος. Το κράτος συντηρεί μέσα στην κοινωνία τέτοιου είδους ιδέες και πεποιθήσεις, προκειμένου να σπείρει το φόβο, να καλλιεργήσει την αδράνεια αλλά και να ελέγξει τις αντιστάσεις. Αυτό ψηφίζει τους νόμους για τη μετανάστευση, οι οποίοι ουσιαστικά νομιμοποιούν τις εκτελέσεις στα σύνορα ή τους πνιγμούς στο Αιγαίο, ενώ συγχρόνως, τάχα μου, θέλει να δώσει ιθαγένεια σε ένα μικρό ποσοστό μεταναστών. Αυτό χτίζει τείχη μίσους στον Έβρο. Αυτό βγάζει παγανιά τους μπάτσους του και κυνηγούν νυχθημερόν όποιον άμοιρο δεν έχει χαρτιά. Αυτό σκότωσε τον Α. Γρηγορόπουλο μέσω του μπάτσου που τον εκτέλεσε. Αυτό φυλακίζει διαδηλωτές. Αυτό απαρτίζεται από το ΛΑ.Ο.Σ και τον Καρατζαφέρη. Εφόσον οι φασίστες είναι πια στη βουλή ένα είναι σίγουρο, το εξωκοινοβουλευτικό τους κομμάτι (χρυσή αυγή και λοιποί συγγενείς) θα συμπληρώνει με πράξεις ότι αυτοί λένε με λόγια.

 

Θεωρούμε επιτακτικό να αντιταχθούμε με θάρρος ενάντια σε κάθε ρατσιστική – εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία που σπέρνουν οι διάφοροι ξενηλάτες. Να μην τους ανεχόμαστε όπου και να τους συναντάμε, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σχολείο. Να μην στρέφουμε το βλέμμα απέναντι στις αποτρόπαιες πράξεις τους, να μην σιωπούμε στα φοβικά κηρύγματα του μίσους τους με το πρόσχημα ότι δε μας αφορούν. Στην προκειμένη περίπτωση η φράση ”η σιωπή είναι συνενοχή” αποκτάει όλο το ανατριχιαστικό της εύρος.

 

Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούλησή μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε…

 

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ

ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ – ΕΞΩ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

 

ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ/ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΙΣ 21/4/12

 

 

 

 

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Εκλογές: Το παζάρι της ματαιοδοξίας και των συνειδήσεων

Π. Κροπότκιν


Ψήφος σημαίνει συνενοχή, σημαίνει ”πάρε το μαχαίρι πασά μου να με σφάξεις”

Το εκλογικό καρναβάλι στήθηκε. Τα λόγια, οι υποσχέσεις, οι δήθεν προτάσεις, οι θεατρινισμοί, οι πλειοδοσίες, ίδια όπως και πριν από τη λεγόμενη κρίση. Η κατάσταση που βιώνουμε είναι τραγική γιατί απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας οι λύσεις που διαφημίζονται αποτελούν μέρος του προβλήματος.Τα διάφορα ψευτοδιλήμματα που μας επιβάλλουν – μνημονιακοί/αντιμνημονιακοί, ευρώ/δραχμή, έθνος/ξένοι– ουσιαστικά δεν αμφισβητούν τη δομή του πολιτικού και καπιταλιστικού συστήματος το οποίο ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. Όλοι τους αυτοπαρουσιάζονται σα σωτήρες με έτοιμη τη λύση, κανείς τους όμως δεν τολμάει να αποκαλύψει την απάτη: τον αποκλεισμό των πολιτών από τις αποφάσεις. Το πολιτειακό καθεστώς ενώ αποδείχτηκε σάπιο και αναξιόπιστο δεν αμφισβητείται από τους κομματικούς μηχανισμούς γιατί στην ουσία τροφοδοτούνται από αυτό, από αυτό ζουν.

Το μεγάλο ψέμα και σε αυτές τις εκλογές είναι η λέξη δημοκρατία. Αν δημοκρατία σημαίνει ότι ο λαός αποφασίζει, ότι ο λαός είναι κυρίαρχος, αυτό που βιώνουμε σίγουρα δεν είναι δημοκρατία. Η αλήθεια είναι ότι στις εκλογές δεν αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας αλλά εκχωρούμε την ικανότητα της απόφασης σε κομματικούς μηχανισμούς που αποφασίζουν ανεξάρτητα από εμάς και συνήθως εναντίον μας. Τα λόγια τους συνήθως είναι υποκριτικά γιατί οι δομές που εξυπηρετούν όταν ανεβαίνουν στην εξουσία απαιτούν διαφορετικές πράξεις. Εξάλλου τα κόμματα είναι ιεραρχικοί μηχανισμοί που αναπαράγουν στο εσωτερικό τους τον αποτυχημένο και άδικο τρόπο οργάνωση των κοινωνιών μας. Η κομματοκρατία είναι μία από τις αιτίες της σημερινής παρακμής.

Οι κυρίαρχες εξουσίες με το πρόσχημα των εκλογών προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο δίνοντας δήθεν τη δυνατότητα της επιλογής στον ”κυρίαρχο” λαό να διαλέξει αυτούς που θα τον κυβερνούν. Στην ουσία είναι όλοι τους υποκριτές και λαοπλάνοι γιατί η κατάσταση δεν είναι ζήτημα προσώπων αλλά αφορά το ίδιο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που ρημάζει τις ζωές μας και το οποίο χρειάζεται ριζικό μετασχηματισμό. Έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα δεν είναι υπερβολή να πεις ότι οι καιροί, περισσότερο από ποτέ, απαιτούν μια επανάσταση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Μια ριζική αλλαγή δηλαδή της κοινωνικής οργάνωσης αλλά και των μεταξύ μας σχέσεων που θα βασίζονται και σε ένα νέο ήθος.

Γι’ αυτό κι αυτή τη φορά η συμμετοχή στις εκλογές τους είναι συνενοχή. Δίνει την ψευδαίσθηση δύναμης και συμμετοχής στους υποταγμένους, στην ουσία όμως νομιμοποιεί την αρπαγή της ικανότητάς τους να συναποφασίζουν για την κοινή ζωή. Η συμμετοχή στις εκλογές είναι αυτοεγκλωβισμός, είναι η αυταπάτη της συμμετοχής.

Αυτό που προτείνουμε όμως δεν είναι η αδιαφορία εκείνων που απέχουν από τις εκλογές λόγω ωχαδερφισμού ή απάθειας. Η δική μας εκλογική απεργία είναι μια ενεργητική πράξη γιατί αποτελεί μέρος μιας εναλλακτικής πρότασης γύρω από τα ζητήματα του δημόσιου χώρου, η οποία βασίζεται στην αυτοοργάνωση και την άμεση διαχείριση των δημόσιων αγαθών με στόχο τη δημιουργίαπραγματικά αυτόνομων κοινοτήτων. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η μόνη πολιτική δράση που έχει πραγματικά νόημα είναι εκείνη που προωθεί τη συμμετοχή όλων στα κοινά. Η κοινωνική οργάνωση, η παραγωγή και η διανομή του πλούτου, η φροντίδα των πόλεων μέσα στις οποίες ζούμε, η άσκηση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, ο σεβασμός του φυσικού περιβάλλοντος, είναι πολύ σημαντικά πράγματα για να εκχωρούμε την ικανότητα της απόφασης σε μια μειοψηφία δήθεν ειδικών. Πρέπει να βγούμε από την απάθεια και να διεκδικήσουμε τη συμμετοχή μας για ό, τι αφορά τη ζωή μας. Πρέπει να διεκδικήσουμε ένα δημόσιο χώρο στον οποίο θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι ισότιμα, έξω όμως από τις κομματικές ιεραρχίες και τους κρατικούς οργανισμούς. Πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι η δημιουργία αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων μέσα στις πόλεις που ζούμε που θα οικοδομούνται στους αντίποδες της κυρίαρχης πολιτικής προτάσσοντας ένα διαφορετικό τρόπο κοινωνικής οργάνωσης εδώ και τώρα: συνελεύσεις γειτονιάς που προάγουν την αυτοπαραγωγή, αλληλέγγυες ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών, κατασκευή δικτύων αλληλοβοήθειας και κυρίως δημιουργία συλλογικοτήτων βάσης και αγώνα στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας (συνοικιακά συμβούλια, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικά συμβούλια, σωματεία βάσης).

Η δική μας πρόταση απαιτεί την υπεύθυνη συμμετοχή του καθενός, για να οικοδομήσουμε την ελευθερία και την ισότητα μέσα σε πνεύμα αλληλεγγύης. Η πρόταση μας δεν είναι ουτοπική γιατί μπορεί να εφαρμοστεί εδώ και τώρα αρκεί να το θέλουμε. Οι συνελεύσεις των πλατειών του καλοκαιριού του 2011 άνοιξαν ένα ρήγμα και έδειξαν ένα δρόμο πάνω στον οποίο θέλουμε να βαδίσουμε. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τους πολιτικάντηδες της αριστεράς ή της δεξιάς και από το σάπιο πολιτικό σύστημα που εξυπηρετούν. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας με συλλογικό και αυτόνομο τρόπο.

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος

Αντιφασιστικό φεστιβάλ Χαλκίδας

Αντιφασιστική Εκδήλωση

Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ;

     Μόνο όποιος δεν αξίζει τίποτα για τον εαυτό του μπορεί να νομίζει ότι
βρίσκει μια κάποια αξία επειδή γεννήθηκε σε ένα συγκεκριμένο μέρος ή
κάτω από μια συγκεκριμένη σημαία.
Fernando Savater

    Όταν μια κοινωνία παραπαίει ανάμεσα στην έλλειψη νοήματος, τον
καταναλωτισμό και την ιδιώτευση, όταν αποδέχεται μοιρολατρικά να
αποφασίζουν άλλοι εκ μέρους της, όταν βολεύεται στη μιζέρια που της
επιβάλλουν, όταν δεν αγωνίζεται για την ελευθερία, την ισότητα, τη
διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, τότε πρέπει να περιμένουμε τα
χειρότερα. Οι υποστηρικτές του εθνικισμού, του ρατσισμού και της
πατριαρχίας βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν. Μέσα στο
ζοφερό περιβάλλον της πολύμορφης κρίσης (οικονομικής/πολιτικής,
οικολογικής, πολιτισμικής) ζούμε μια συντονισμένη και καλά οργανωμένη
προσπάθεια νεοχιτλερικών κύκλων να επιβάλλουν την ιδεολογία και τις
πρακτικές του μίσους και της ωμής βίας. Η λαϊκίστικη φρασεολογία τους
εκμεταλλεύεται τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση που επιβάλλουν η
κυβέρνηση και οι οικονομικές ολιγαρχίες.

    Στην πόλη μας η χρυσή αυγή εγκαινιάζει τα γραφεία της και δεν πρέπει
να εφησυχάζουμε. Η χρυσή αυγή είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που δρα
με τραμπούκικο τρόπο με την ανοχή και πολλές φορές την απροκάλυπτη
στήριξή του κράτους και των μέσων μαζικής προπαγάνδας. Οι πρακτικές
της, περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα,
κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και
συγκεντρώσεις. Προσπαθούν να εξοντώσουν κάθε τι το διαφορετικό,
προβάλλοντάς το ως απειλή για την κυριαρχία του έθνους. Σχηματίζοντας
διάφορες παρέες χτυπούν θρασύδειλα, τραμπουκίζουν και τρομοκρατούν
όποιον δεν γουστάρουν λόγω διαφορετικότητας αντιλήψεων ή ακόμα και
εμφάνισης, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο το φόβο στους υπόλοιπους.
Δεν δίστασαν να κάνουν επιθέσεις μέχρι και σε σχολικές καταλήψεις
ενάντια στους μαθητές, που πιεζόμενοι από την εκπαιδευτική διαδικασία
πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Τη φυσιολογική οργή που γεννάει
μια εκμεταλλευτική κοινωνία οι φασίστες και οι εθνικιστές προσπαθούν
να την στρέψουν αλλού. Ο στόχος είναι ο μετανάστης που ζει στην
εξαθλίωση ή αυτός που πλουτίζει εις βάρος μας; Για ποια εθνική ενότητα
μας μιλάνε όταν ο “συμπατριώτης” μας είναι αυτός που μας
εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει;

    Όλη αυτή η φασιστική έξαρση δεν πάει μοναχή της, πατρονάρεται από το
ίδιο το κράτος. Το κράτος συντηρεί μέσα στην κοινωνία τέτοιου είδους
ιδέες και πεποιθήσεις, προκειμένου να σπείρει το φόβο, να καλλιεργήσει
την αδράνεια αλλά και να ελέγξει τις αντιστάσεις. Αυτό ψηφίζει τους
νόμους για τη μετανάστευση, οι οποίοι ουσιαστικά νομιμοποιούν τις
εκτελέσεις στα σύνορα ή τους πνιγμούς στο Αιγαίο, ενώ συγχρόνως, τάχα
μου, θέλει να δώσει ιθαγένεια σε ένα μικρό ποσοστό μεταναστών. Αυτό
χτίζει τείχη μίσους στον Έβρο. Αυτό βγάζει παγανιά τους μπάτσους του
και κυνηγούν νυχθημερόν όποιον άμοιρο δεν έχει χαρτιά. Αυτό σκότωσε
τον Α. Γρηγορόπουλο μέσω του μπάτσου που τον εκτέλεσε. Αυτό φυλακίζει
διαδηλωτές. Αυτό απαρτίζεται από το ΛΑ.Ο.Σ και τον Καρατζαφέρη. Εφόσον
οι φασίστες είναι πια στη βουλή ένα είναι σίγουρο, το
εξωκοινοβουλευτικό τους κομμάτι (χρυσή αυγή και λοιποί συγγενείς) θα
συμπληρώνει με πράξεις ότι αυτοί λένε με λόγια.

    Θεωρούμε επιτακτικό να αντιταχθούμε με θάρρος ενάντια σε κάθε
ρατσιστική – εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία
και τη μισαλλοδοξία που σπέρνουν οι διάφοροι ξενηλάτες. Να μην τους
ανεχόμαστε όπου και να τους συναντάμε, στη δουλειά, στο δρόμο, στο
σχολείο. Να μην στρέφουμε το βλέμμα απέναντι στις αποτρόπαιες πράξεις
τους, να μην σιωπούμε στα φοβικά κηρύγματα του μίσους τους με το
πρόσχημα ότι δε μας αφορούν. Στην προκειμένη περίπτωση η φράση ”η
σιωπή είναι συνενοχή” αποκτάει όλο το ανατριχιαστικό της εύρος.

    Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη
βούλησή μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει
στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές
πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι
καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη
κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης
δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της
ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε…

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ
ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ – ΕΞΩ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 3
ΜΑΪΟΥ ΣΤΙΣ 18:00

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

αντιφασίστες/αντιφασίστριες

Εκδήλωση-Συζήτηση με τον Eduardo Colombo

Ο Eduardo Colombo γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1929. Σπούδασε ιατρική και στη συνέχεια εργάστηκε ως γιατρός σε νοσοκομεία αλλά και ως ψυχαναλυτής.

Έχει διατελέσει καθηγητής κλινικής και κοινωνικής ψυχολογίας καθώς και ψυχιατρικής στα πανεπιστήμια της Λα Πλάτα και του Μπουένος Άιρες στην Αργεντινή.

Αποτελεί ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Κοινωνικής Ψυχιατρικής της Αργεντινής, με πληθώρα επιστημονικών δημοσιεύσεων.

Η πολιτική του διαδρομή ξεκινάει το 1945 ως φοιτητής, σε ένα ασταθές καθεστώς που για δεκαετίες ακροβατεί ανάμεσα στα πραξικοπήματα και την περονική «δημοκρατία».

Πρώτα συμμετέχει στο φοιτητικό κίνημα, στη συνέχεια στο εργατικό, σε μια περίοδο όπου οι ναυτεργάτες δίνουν ηρωικούς αγώνες, ενώ απ’το 1947 και ύστερα εντάσσεται στη F.O.R.A [Εργατική Ομοσπονδία της Περιοχής της Αργεντινής], την ιστορική αναρχοσυνδικαλιστική ομοσπονδία της Αργεντινής που παρά τις διαρκείς κρατικές απόπειρες απαγόρευσής της ανθίσταται επίπονα και επίμονα. Το 1949 φυλακίζεται για πρώτη φορά από το περονικό καθεστώς σε μια προσπάθεια καταστολής κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής. Ο Κολόμπο θα συμμετάσχει σε κάθε εκδοτική και εν γένει θεωρητική προσπάθεια του αναρχικού κινήματος και τα σύντομα διαστήματα όπου αυτή δεν ήταν παράνομη θα είναι «υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο».

Ο Κολόμπο θα φυλακιστεί και άλλες φορές για την ενεργή υποστήριξη και συμμετοχή του στις απεργίες, αλλά και για την πολιτική του στράτευση.

Θα χάσει τη θέση του τόσο στο πανεπιστήμιο όσο και στο νοσοκομείο και θα αναγκαστεί να αυτοεξοριστεί στο Παρίσι, όπου και ζει από το 1970 και ύστερα.

Θα συνδεθεί αμέσως με το αναρχικό και αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα της Γαλλίας ενώ θα συνδεθεί με μακροχρόνια φιλία και με τον Κορνήλιο Καστοριάδη, γεγονός που αποτυπώνεται έντονα και στα κείμενά του.

Υπήρξε ενεργό μέλος της C.N.T της Γαλλίας ενώ συμμετέχει μέχρι σήμερα στο εκδοτικό της τμήμα στο Παρίσι. Από το 1974 μέχρι το 1978 υπήρξε μέλος της σύνταξης του περιοδικού La Lanterne noire, από το 1983 ως το 1986 του περιοδικού Volontà, και από το 1997 ως σήμερα του περιοδικού Réfractions.

Συγγραφέας πλήθους βιβλίων και άρθρων, επιστημονικών και πολιτικών, που εστιάζουν στην αναρχική θεωρία και στο αναρχικό κίνημα. Συνεχίζει να εργάζεται ως ψυχαναλυτής στο Παρίσι.

Στα ελληνικά κείμενα του έχουν κυκλοφορήσει από το περιοδικό Αυτονοmedia και τις εκδόσεις Ελευθεριακή Κουλτούρα.

Από τις εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες κυκλοφορεί το βιβλίο Αλλάζοντας Παράδειγμα, Αναρχισμός, κοινωνική υποxρέωση και καθήκον υπακοής, ενώ ετοιμάζεται και το Η Βούληση του λαού: Δημοκρατία και Αναρχία.

 

Εκδήλωση-Συζήτηση Eduardo Colombo