Category Archives: Κείμενα

Κείμενα συλλογικά ή ατομικά, άρθρα, αναδημοσιεύσεις, κλπ.

Αναδημοσιεύσεις, Εκδηλώσεις, Κείμενα

Συγκέντρωση – Μικροφωνική στη Χαλκίδα

1 Comment

SYGKENTRVSH (2)

 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ  

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

«Στεκόμουν σ’ ένα λόφο και είδα το παλιό να ζυγώνει, αλλά ερχόταν σαν καινούριο. Βάδιζε κουτσαίνοντας πάνω σε καινούρια δεκανίκια που κανείς δεν είχε ξαναδεί ποτέ και μύριζε νέες μυρωδιές παρακμής που κανείς δεν είχε μυρίσει ποτέ». Μπ. Μπρεχτ

Ο εκφασισμός μιας κοινωνίας τρέφεται από τη δυστυχία, καλλιεργείται από την αμάθεια, χειραγωγείται από τον φόβο και ποτίζεται με το νερό της ιστορικής παραχάραξης και λήθης. Η έξαρση της ρατσιστικής και εθνικιστικής ιδεολογίας-βίας είναι από τα πιο ζοφερά σημεία των χαλεπών καιρών που ζούμε. Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν είναι όψιμα φαινόμενα στην ελληνική κοινωνία, παρά την υποκριτική έκπληξη πολλών αναλυτών. Έρχονται απ’ τα παλιά και δυστυχώς ακόμη καλά κρατούν. Το ελληνικό κράτος και η ορθόδοξη εκκλησία εδραίωσαν την κυριαρχία τους πάνω στο μύθο του περιούσιου ελληνικού λαού με το ένδοξο παρελθόν και στο κυνήγι κάθε είδους διαφορετικών. Το αποτέλεσμα είναι μεγάλα τμήματα της ελληνικής επικράτειας, γαλουχημένα με την εθνικιστική/θρησκευτική προπαγάνδα, να στρέφονται σήμερα εναντίον ανύπαρκτων εχθρών ή αποδιοπομπαίων τράγων, όπως βολεύει μια χαρά αυτούς που λεηλατούν τη ζωή μας. Ο συντηρητισμός, ο σκοταδισμός, ο ανορθολογισμός, η συνωμοσιολογία πρυτανεύουν. Κι όμως οι πραγματικοί εχθροί βρίσκονται αλλού … και συνεχίζουν να κάνουν ανενόχλητοι τις μπίζνες τους (κράτος, εκκλησία, κεφαλαιοκράτες).
Το κυνήγι και οι δολοφονικές επιδρομές εναντίον μεταναστών, προσφύγων, αλλοεθνών, ομοφυλοφίλων, ρομά, γυναικών, είναι η ντροπή της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε. Είναι ντροπή γιατί ενώ συμβαίνουν στη διπλανή πόρτα, δρόμο, χωριό κάνουμε σα να μην συμβαίνει τίποτα. Σα να μη μας αφορά.

Η “χρυσή αυγή” είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η άνοδος των ποσοστών της βασίστηκε στο εθνικιστικό/ρατσιστικό υπόβαθρο της ελληνικής κοινωνίας κι εδώ είναι η ουσία του θέματος που αποκρύπτεται από πολλούς. Αντιπροσωπεύει την πολιτική έκφραση της ναζιστικής ιδεολογίας και της σάπιας εθνικοφροσύνης στα εγχώρια ύδατα. Επιβάλλει την υποταγή στο πρόσωπο του ηγέτη και την τυφλή υπακοή. Οι πρακτικές της περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα, κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και λαϊκές συγκεντρώσεις. Είναι τα τσιράκια του συστήματος και δρουν για τα συμφέροντά του. Το αποδεικνύει η οφθαλμοφανής κάλυψη της αστυνομίας στις δολοφονικές της επιδρομές (παράδειγμα τα επεισόδια στο Βασιλικό Ευβοίας και όχι μόνο), η πολιτική στήριξη που παρέχει δουλικά στο μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοκαπιταλιστές ( εξοργιστικό παράδειγμα η υπεράσπιση των χρυσοθήρων στη Β.Α Χαλκιδική) και η γλοιώδης προώθησή της από τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας. Η διπλοπροσωπία της είναι κατάπτυστη. Ενώ στα λόγια δήθεν μάχεται το σύστημα, στην πραγματικότητα στηρίζει τις πιο βρώμικες δουλειές του. Στις κρίσεις του καπιταλισμού το κράτος ολοκληρωτικοποιείται και υποβοηθείται από τη δράση μιλιταριστικών πολιτικών μορφωμάτων. Η επίθεση του κράτους εναντίον της κοινωνίας (χαράτσια, καταστολή, απολύσεις, επισφάλεια, λογοκρισία, αστυνομοκρατία) στηρίζεται στη δράση των φασιστών οι οποίοι χτυπούν από τα κάτω τον κοινωνικό ιστό.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η σιωπή είναι συνενοχή. Αν σημαίνει κάτι η έννοια “πολίτης” απαιτεί τη δράση και την αντίσταση ενάντια σε κάθε ρατσιστική-εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία, τον σεξισμό και τη μισαλλοδοξία. Αν θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία στην οποία θα αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας και όχι άλλοι στις πλάτες μας πρέπει να βρεθούμε συλλογικά στους τόπους που ζούμε και να δημιουργήσουμε εμείς τις συνθήκες και τους όρους της διαβίωσής μας. Η έννοια και η πρακτική που μπορεί να μας ενώσει είναι εκείνη της αυτοδιαχείρισης σε κάθε τομέα και όπου αυτό είναι εφικτό. Να δημιουργήσουμε και να βοηθήσουμε να εξαπλωθούν αντιιεραρχικοί θεσμοί αυτοοργάνωσης παντού. Τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα μέσα στην κρίση που μας ξεζουμίζει προέρχονται από τα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα που εμφανίστηκαν αυθόρμητα σε όλη την ελλάδα από τα κάτω (τα συσσίτια της εκκλησίας και των φασιστών δεν εμπίπτουν σε αυτή την περίπτωση): συλλογικές κουζίνες, χαριστικά-ανταλλακτικά παζάρια, κινήσεις παράκαμψης των μεσαζόντων, συνεργατικές κάθε είδους, αλληλέγγυα-κοινωνική οικονομία, προσπάθειες αυτοδιαχείρισης του ζητήματος της τροφής, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, ελεύθερες κοινότητες, καταλήψεις, επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικές αυτοδιαχειριζόμενες συλλογικότητες (ΒΙΟΜΕ κ.α). Να αρχίσουμε να κάνουμε πράξη την αυτοδιαχείριση, εδώ και τώρα, με στόχο τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση της κοινωνίας.

Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούληση μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε συλλογικά …

ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ 

ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ! ΑΡΝΗΣΟΥ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ 

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΘΕΟΥΣ, ΠΑΤΡΙΔΕΣ, ΚΡΑΤΗ, ΣΕΞΙΣΜΟ, ΡΑΤΣΙΣΜΟ 

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΟΥΛΑΛΟΥΜ και D.I.Y. MUSIC MOVEMENT

Αταξινόμητα, Εκδηλώσεις, Κείμενα

Συγκέντρωση – μικροφωνική σήμερα (9/5) στη Χαλκίδα (Παραλία στο Μνημείο Ηρώων Εθνικής Αντίστασης) στις 19:30.

Leave a comment

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ  ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

«Στεκόμουν σ’ ένα λόφο και είδα το παλιό να ζυγώνει, αλλά ερχόταν σαν καινούριο. Βάδιζε κουτσαίνοντας πάνω σε καινούρια δεκανίκια που κανείς δεν είχε ξαναδεί ποτέ και μύριζε νέες μυρωδιές παρακμής που κανείς δεν είχε μυρίσει ποτέ». Μπ. Μπρεχτ

Ο εκφασισμός μιας κοινωνίας τρέφεται από τη δυστυχία, καλλιεργείται από την αμάθεια, χειραγωγείται από τον φόβο και ποτίζεται με το νερό της ιστορικής παραχάραξης και λήθης. Η έξαρση της ρατσιστικής και εθνικιστικής ιδεολογίας-βίας είναι από τα πιο ζοφερά σημεία των χαλεπών καιρών που ζούμε. Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν είναι όψιμα φαινόμενα στην ελληνική κοινωνία, παρά την υποκριτική έκπληξη πολλών αναλυτών. Έρχονται απ’ τα παλιά και δυστυχώς ακόμη καλά κρατούν. Το ελληνικό κράτος και η ορθόδοξη εκκλησία εδραίωσαν την κυριαρχία τους πάνω στο μύθο του περιούσιου ελληνικού λαού με το ένδοξο παρελθόν και στο κυνήγι κάθε είδους διαφορετικών. Το αποτέλεσμα είναι μεγάλα τμήματα της ελληνικής επικράτειας, γαλουχημένα με την εθνικιστική/θρησκευτική προπαγάνδα, να στρέφονται σήμερα εναντίον ανύπαρκτων εχθρών ή αποδιοπομπαίων τράγων, όπως βολεύει μια χαρά αυτούς που λεηλατούν τη ζωή μας. Ο συντηρητισμός, ο σκοταδισμός, ο ανορθολογισμός, η συνωμοσιολογία πρυτανεύουν. Κι όμως οι πραγματικοί εχθροί βρίσκονται αλλού … και συνεχίζουν να κάνουν ανενόχλητοι τις μπίζνες τους (κράτος, εκκλησία, κεφαλαιοκράτες).
Το κυνήγι και οι δολοφονικές επιδρομές εναντίον μεταναστών, προσφύγων, αλλοεθνών, ομοφυλοφίλων, ρομά, γυναικών, είναι η ντροπή της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε. Είναι ντροπή γιατί ενώ συμβαίνουν στη διπλανή πόρτα, δρόμο, χωριό κάνουμε σα να μην συμβαίνει τίποτα. Σα να μη μας αφορά.

Η “χρυσή αυγή” είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η άνοδος των ποσοστών της βασίστηκε στο εθνικιστικό/ρατσιστικό υπόβαθρο της ελληνικής κοινωνίας κι εδώ είναι η ουσία του θέματος που αποκρύπτεται από πολλούς. Αντιπροσωπεύει την πολιτική έκφραση της ναζιστικής ιδεολογίας και της σάπιας εθνικοφροσύνης στα εγχώρια ύδατα. Επιβάλλει την υποταγή στο πρόσωπο του ηγέτη και την τυφλή υπακοή. Οι πρακτικές της περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα, κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και λαϊκές συγκεντρώσεις. Είναι τα τσιράκια του συστήματος και δρουν για τα συμφέροντά του. Το αποδεικνύει η οφθαλμοφανής κάλυψη της αστυνομίας στις δολοφονικές της επιδρομές (παράδειγμα τα επεισόδια στο Βασιλικό Ευβοίας και όχι μόνο), η πολιτική στήριξη που παρέχει δουλικά στο μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοκαπιταλιστές ( εξοργιστικό παράδειγμα η υπεράσπιση των χρυσοθήρων στη Β.Α Χαλκιδική) και η γλοιώδης προώθησή της από τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας. Η διπλοπροσωπία της είναι κατάπτυστη. Ενώ στα λόγια δήθεν μάχεται το σύστημα, στην πραγματικότητα στηρίζει τις πιο βρώμικες δουλειές του. Στις κρίσεις του καπιταλισμού το κράτος ολοκληρωτικοποιείται και υποβοηθείται από τη δράση μιλιταριστικών πολιτικών μορφωμάτων. Η επίθεση του κράτους εναντίον της κοινωνίας (χαράτσια, καταστολή, απολύσεις, επισφάλεια, λογοκρισία, αστυνομοκρατία) στηρίζεται στη δράση των φασιστών οι οποίοι χτυπούν από τα κάτω τον κοινωνικό ιστό.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η σιωπή είναι συνενοχή. Αν σημαίνει κάτι η έννοια “πολίτης” απαιτεί τη δράση και την αντίσταση ενάντια σε κάθε ρατσιστική-εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία, τον σεξισμό και τη μισαλλοδοξία. Αν θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία στην οποία θα αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας και όχι άλλοι στις πλάτες μας πρέπει να βρεθούμε συλλογικά στους τόπους που ζούμε και να δημιουργήσουμε εμείς τις συνθήκες και τους όρους της διαβίωσής μας. Η έννοια και η πρακτική που μπορεί να μας ενώσει είναι εκείνη της αυτοδιαχείρισης σε κάθε τομέα και όπου αυτό είναι εφικτό. Να δημιουργήσουμε και να βοηθήσουμε να εξαπλωθούν αντιιεραρχικοί θεσμοί αυτοοργάνωσης παντού. Τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα μέσα στην κρίση που μας ξεζουμίζει προέρχονται από τα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα που εμφανίστηκαν αυθόρμητα σε όλη την ελλάδα από τα κάτω (τα συσσίτια της εκκλησίας και των φασιστών δεν εμπίπτουν σε αυτή την περίπτωση): συλλογικές κουζίνες, χαριστικά-ανταλλακτικά παζάρια, κινήσεις παράκαμψης των μεσαζόντων, συνεργατικές κάθε είδους, αλληλέγγυα-κοινωνική οικονομία, προσπάθειες αυτοδιαχείρισης του ζητήματος της τροφής, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, ελεύθερες κοινότητες, καταλήψεις, επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικές αυτοδιαχειριζόμενες συλλογικότητες (ΒΙΟΜΕ κ.α). Να αρχίσουμε να κάνουμε πράξη την αυτοδιαχείριση, εδώ και τώρα, με στόχο τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση της κοινωνίας.

Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούληση μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε συλλογικά …

ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ 

ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ! ΑΡΝΗΣΟΥ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ 

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΘΕΟΥΣ, ΠΑΤΡΙΔΕΣ, ΚΡΑΤΗ, ΣΕΞΙΣΜΟ, ΡΑΤΣΙΣΜΟ 

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΟΥΛΑΛΟΥΜ και D.I.Y. MUSIC MOVEMENT

Αταξινόμητα, Εκδηλώσεις, Κείμενα

ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

2 Comments

τελικη αφισα τζιπεγκ - Αντίγραφοewwrwrrfdgdfg fixed a-m

 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

«Στεκόμουν σ’ ένα λόφο και είδα το παλιό να ζυγώνει, αλλά ερχόταν σαν καινούριο. Βάδιζε κουτσαίνοντας πάνω σε καινούρια δεκανίκια που κανείς δεν είχε ξαναδεί ποτέ και μύριζε νέες μυρωδιές παρακμής που κανείς δεν είχε μυρίσει ποτέ». Μπ. Μπρεχτ

Ο εκφασισμός μιας κοινωνίας τρέφεται από τη δυστυχία, καλλιεργείται από την αμάθεια, χειραγωγείται από τον φόβο και ποτίζεται με το νερό της ιστορικής παραχάραξης και λήθης. Η έξαρση της ρατσιστικής και εθνικιστικής ιδεολογίας-βίας είναι από τα πιο ζοφερά σημεία των χαλεπών καιρών που ζούμε. Ο εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν είναι όψιμα φαινόμενα στην ελληνική κοινωνία, παρά την υποκριτική έκπληξη πολλών αναλυτών. Έρχονται απ’ τα παλιά και δυστυχώς ακόμη καλά κρατούν. Το ελληνικό κράτος και η ορθόδοξη εκκλησία εδραίωσαν την κυριαρχία τους πάνω στο μύθο του περιούσιου ελληνικού λαού με το ένδοξο παρελθόν και στο κυνήγι κάθε είδους διαφορετικών. Το αποτέλεσμα είναι μεγάλα τμήματα της ελληνικής επικράτειας, γαλουχημένα με την εθνικιστική/θρησκευτική προπαγάνδα, να στρέφονται σήμερα εναντίον ανύπαρκτων εχθρών ή αποδιοπομπαίων τράγων, όπως βολεύει μια χαρά αυτούς που λεηλατούν τη ζωή μας. Ο συντηρητισμός, ο σκοταδισμός, ο ανορθολογισμός, η συνωμοσιολογία  πρυτανεύουν. Κι όμως οι πραγματικοί εχθροί βρίσκονται αλλού … και συνεχίζουν να κάνουν ανενόχλητοι τις μπίζνες τους (κράτος, εκκλησία, κεφαλαιοκράτες).

Το κυνήγι και οι δολοφονικές επιδρομές εναντίον μεταναστών, προσφύγων, αλλοεθνών, ομοφυλοφίλων, ρομά, γυναικών, είναι η ντροπή της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούμε. Είναι ντροπή γιατί ενώ συμβαίνουν στη διπλανή πόρτα, δρόμο, χωριό κάνουμε σα να μην συμβαίνει τίποτα. Σα να μη μας αφορά.

Η ‘’χρυσή αυγή’’ είναι η κορυφή του παγόβουνου. Η άνοδος των ποσοστών της  βασίστηκε στο εθνικιστικο/ρατσιστικό υπόβαθρο της ελληνικής κοινωνίας κι εδώ είναι η ουσία του θέματος που αποκρύπτεται από πολλούς.  Αντιπροσωπεύει την  πολιτική έκφραση της ναζιστικής ιδεολογίας και της σάπιας εθνικοφροσύνης  στα εγχώρια ύδατα. Επιβάλλει την υποταγή στο πρόσωπο του ηγέτη και την τυφλή υπακοή. Οι πρακτικές της περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα, κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και λαϊκές συγκεντρώσεις. Είναι τα τσιράκια του συστήματος και δρουν για τα συμφέροντά του. Το αποδεικνύει η οφθαλμοφανής κάλυψη της αστυνομίας στις δολοφονικές της επιδρομές (παράδειγμα τα επεισόδια στο Βασιλικό Ευβοίας και όχι μόνο), η πολιτική στήριξη που παρέχει δουλικά στο μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοκαπιταλιστές ( εξοργιστικό παράδειγμα η υπεράσπιση των χρυσοθήρων στη Β.Α Χαλκιδική)  και η γλοιώδης  προώθησή της από τα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας. Η διπλοπροσωπία της είναι κατάπτυστη. Ενώ στα λόγια δήθεν μάχεται το σύστημα, στην πραγματικότητα στηρίζει τις πιο βρώμικες δουλειές του. Στις κρίσεις του καπιταλισμού το κράτος ολοκληρωτικοποιείται και υποβοηθείται από τη δράση μιλιταριστικών  πολιτικών μορφωμάτων. Η επίθεση του κράτους εναντίον της κοινωνίας (χαράτσια, καταστολή, απολύσεις, επισφάλεια, λογοκρισία, αστυνομοκρατία) στηρίζεται στη δράση των φασιστών οι οποίοι χτυπούν από τα κάτω τον κοινωνικό ιστό.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η σιωπή είναι συνενοχή. Αν σημαίνει κάτι η έννοια ‘’πολίτης’’ απαιτεί τη δράση και την αντίσταση ενάντια σε κάθε ρατσιστική-εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία, τον σεξισμό και τη μισαλλοδοξία. Αν θέλουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία στην οποία θα αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας και όχι άλλοι στις πλάτες μας πρέπει να βρεθούμε συλλογικά στους τόπους που ζούμε και να δημιουργήσουμε εμείς τις συνθήκες και τους όρους της διαβίωσής μας. Η έννοια και η πρακτική που μπορεί να μας ενώσει είναι εκείνη της αυτοδιαχείρισης  σε κάθε τομέα και όπου αυτό είναι εφικτό. Να δημιουργήσουμε και να βοηθήσουμε να εξαπλωθούν αντιιεραρχικοί θεσμοί αυτοοργάνωσης παντού. Τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα μέσα στην κρίση που μας ξεζουμίζει προέρχονται από τα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα που εμφανίστηκαν αυθόρμητα σε όλη την ελλάδα από τα κάτω (τα συσσίτια της εκκλησίας και των φασιστών δεν εμπίπτουν σε αυτή την περίπτωση): συλλογικές κουζίνες, χαριστικά-ανταλλακτικά παζάρια, κινήσεις παράκαμψης των μεσαζόντων, συνεργατικές κάθε είδους, αλληλέγγυα-κοινωνική οικονομία, προσπάθειες αυτοδιαχείρισης του ζητήματος της τροφής, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, ελεύθερες κοινότητες, καταλήψεις, επιτροπές γειτονιάς, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικές αυτοδιαχειριζόμενες συλλογικότητες (ΒΙΟΜΕ κ.α).  Να αρχίσουμε να κάνουμε πράξη την αυτοδιαχείριση, εδώ και τώρα, με στόχο τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση της κοινωνίας.

Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούληση μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε συλλογικά …

ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΡΟΧΟΠΕΔΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ 

ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!  ΑΡΝΗΣΟΥ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ 

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΘΕΟΥΣ, ΠΑΤΡΙΔΕΣ, ΚΡΑΤΗ, ΣΕΞΙΣΜΟ, ΡΑΤΣΙΣΜΟ 

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

 

ΟΥΛΑΛΟΥΜ

 

Αταξινόμητα, Εκδηλώσεις, Κείμενα

H ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ;

Leave a comment

 Απο παλαιοτερη εκδηλωση στη χαλκιδα

 Όσο σου στερούν την ελευθερία τόσο σε ποτίζουν με έθνος και θρησκεία

Όταν μια κοινωνία παραπαίει ανάμεσα στην έλλειψη νοήματος, τον καταναλωτισμό και την ιδιώτευση, όταν αποδέχεται μοιρολατρικά να αποφασίζουν άλλοι εκ μέρους της, όταν βολεύεται στη μιζέρια που της επιβάλλουν, όταν δεν αγωνίζεται για την ελευθερία, την ισότητα, τη διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, τότε πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα. Οι υποστηρικτές του εθνικισμού, του ρατσιστικού μίσους και της πατριαρχίας βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν. Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της πολύμορφης κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας, ζούμε μια συντονισμένη και καλά οργανωμένη προσπάθεια νεοχιτλερικών κύκλων να επιβάλλουν την ιδεολογία και τις πρακτικές του μίσους και της ωμής βίας. Η λαϊκίστικη φρασεολογία τους εκμεταλλεύεται την φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση που επιβάλλουν η κυβέρνηση και οι οικονομικές ολιγαρχίες.

Η χρυσή αυγή είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που δρα με τραμπούκικο τρόπο με την ανοχή και πολλές φορές την απροκάλυπτη στήριξη του κράτους και των μέσων μαζικής προπαγάνδας. Οι πρακτικές της περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα, κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και λαϊκές συγκεντρώσεις. Προσπαθούν να εξοντώσουν κάθε τι το διαφορετικό, προβάλλοντάς το ως απειλή για την κυριαρχία του έθνους. Σχηματίζοντας διάφορες παρέες χτυπούν θρασύδειλα, τραμπουκίζουν και τρομοκρατούν όποιον δεν γουστάρουν λόγω διαφορετικότητας αντιλήψεων ή ακόμα και εμφάνισης, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο τον φόβο στους υπολοίπους.

Τη φυσιολογική οργή που γεννάει μια εκμεταλλευτική κοινωνία οι φασίστες και οι εθνικιστές προσπαθούν να την στρέψουν αλλού. Οι νεοναζί,  ενώ φαινομενικά δηλώνουν αντιμνημονιακοί, στην ουσία αποτελούν τα σκυλιά του συστήματος που μας καταδυναστεύει. Είναι παρακρατικοί, και αυτό φαίνεται από τα χτυπήματά τους σε εξαθλιωμένους μετανάστες και έλληνες που διαφωνούν μαζί τους πολιτικά. Ποτέ δεν χτύπησαν τους πραγματικούς ενόχους που είναι οι τράπεζες και τα υπουργεία. Όμως, ο στόχος είναι ο μετανάστης που ζει στην εξαθλίωση ή αυτός που πλουτίζει εις βάρος μας; Για ποια δήθεν εθνική ενότητα μας μιλάνε όταν ο «συμπατριώτης» μας είναι αυτός που μας εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει;

Όλη αυτή η φασιστική έξαρση δεν πάει μοναχή της, πατρονάρεται από το ίδιο το κράτος. Το κράτος συντηρεί μέσα στην κοινωνία τέτοιου είδους ιδέες και πεποιθήσεις προκείμενου να σπείρει το φόβο, να καλλιεργήσει την αδράνεια αλλά και να ελέγξει τις αντιστάσεις. Αυτό ψηφίζει τους νόμους για τη μετανάστευση, οι οποίοι ουσιαστικά νομιμοποιούν τις εκτελέσεις στα σύνορα ή τους πνιγμούς στο Αιγαίο. Αυτό χτίζει τείχη μίσους στον Έβρο. Αυτό βγάζει παγανιά τους μπάτσους του και κυνηγούν νυχθημερόν όποιον άμοιρο δεν έχει χαρτιά. Αυτό σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο μέσω του μπάτσου που τον εκτέλεσε. Αυτό φυλακίζει διαδηλωτές.

Θεωρούμε επιτακτικό να αντιταχθούμε με θάρρος ενάντια σε κάθε ρατσιστική-εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία και την μισαλλοδοξία που σπέρνουν οι διάφοροι ξενηλάτες. Να μην τους ανεχόμαστε όπου και να τους συναντάμε, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σχολείο. Να μην κάνουμε πως δεν βλέπουμε απέναντι στις αποτρόπαιες πράξεις τους, να μην σιωπούμε στα φοβικά κηρύγματα του μίσους τους με το πρόσχημα ότι δεν μας αφορούν. Στην προκειμένη περίπτωση η φράση “ η σιωπή είναι συνενοχή ”  αποκτάει όλο το ανατριχιαστικό της ευρός.

Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούληση μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε…

 Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος (Χαλκίδα)

Αναδημοσιεύσεις, Αταξινόμητα, Κείμενα

Ας μελαγχολήσουμε λιγάκι παραπάνω (απάντηση στον Κ. Δουζίνα)

Leave a comment

Αναδημοσίευση από: http://eagainst.com/articles/douz/

left

Με αφορμή το άρθρο: Αριστερή μελαγχολία και ιστορική αναγκαιότητα (του Κώστα Δουζίνα)

Για να κοιτάμε την πραγματικότητα κατάματα, και όχι με βάση τη δική μας μικρο-κοινωνία…

Εδώ και σχεδόν πέντε χρόνια, οι συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα καθώς και η εκτόξευση των ποσοστών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουν γίνει αντικείμενο πολύπλευρης συζήτησης στα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης. Η γνώμη που ως επί το πλείστον επικρατεί είναι λίγο πολύ γνωστή: ο Ελληνικός λαός με τον τρόπο ζωής του, δημιούργησε μια κρίση την οποία καλούνται να πληρώσουν οι σκληρά εργαζόμενοι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Οι εκλογές του 2012 ώθησαν τις δεξιές εφημερίδες να υιοθετήσουν ακόμη πιο σκληρή στάση απέναντι στον Ελληνικό λαό, μια στάση καθαρά ρατσιστική. Το αποτέλεσμα είναι φυσικά όχι μόνο η έλλειψη αλληλεγγύης – καθώς η προπαγάνδα αυτή έχει καταφέρει να ξυπνήσει τα πιο στυγνά προτεσταντικά συντηρητικά κατάλοιπα του μέσου Ευρωπαίου – αλλά και ο στιγματισμός χιλιάδων Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό. Η στάση της Ελληνικής Νεοφιλελεύθερης δεξιάς είναι λίγο πολύ γνωστή: πίστη στο Ευρωπαϊκό ιδεώδες (ό,τι και αν σημαίνει αυτό), εφαρμογή των μέτρων λιτότητας με κάθε μέσο (όπως διατάζουν οι Βρυξέλλες), κοινώς εδραίωση και ηθικοποίηση της πιο ακραίας εθελοδουλίας. Όσο για τον εθνικιστικό όχλο, λίγο πολύ γνωρίζουμε τις θέσεις του: «για όλα φταίνε οι Εβραίοι», ή τέλος πάντων, (για να αποφύγω τις γενικεύσεις), «στόχος είναι να πληγεί η εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων»… Όλα αυτά είναι αναμενόμενα φυσικά. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο δεν περιμένουμε από τους χώρους αυτούς, όπως εξίσου και από την ιδεολογικά γερασμένη αριστερά η οποία εξακολουθεί να πιστεύει ότι βρίσκεται ένα βήμα πριν την επανάσταση. Κυρίως μετά την κατάρρευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την εν τοις πράγμασι αντικατάστασή του από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., περνά εύκολα στην αντίληψη του αριστερού κοινού ότι η ανατροπή βρίσκεται προ των πυλών. Γράφει λοιπόν ο Κ. Δουζίνας: «Οι επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργούν τη βάση για μια μεγάλη ανατροπή που θα ανασχέσει την καταστροφή του  κοινωνικού δεσμού, αποτελώντας αφετηρία για μια νέα Ελλάδα. Ο ελληνικός  λαός υιοθέτησε τον ΣΥΡΙΖΑ ως το υποκείμενο της ριζικής αλλαγής φέρνοντας το σύστημα εξουσίας των τελευταίων σαράντα χρονών στο χείλος  του γκρεμού.».

Στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν έχει συμβεί. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κατάφερε και ενίσχυσε την παρουσία του στη βουλή καθώς μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος (που δεν σημαίνει ότι αντιπροσωπεύει αναγκαστικά το ιδεολογικό προφίλ του Ελληνικού λαού) βρήκε αφορμή να εκφράσει την διαμαρτυρία του στις πολιτικές λιτότητας ή να τιμωρήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Κανένας «ερωτευμένος επαναστάτης» δεν θέλησε ούτε να καταλάβει τα χειμερινά ανάκτορα ανατρέποντας την μπουρζουαζία, ούτε φυσικά και να εναντιωθεί στον ίδιο τον καπιταλισμό. Η επιλογή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι επίσης και εθνικιστική επιλογή: ο Ελληνικός λαός αισθάνεται ταπεινωμένος, το εθνικό του φρόνημα είναι πεσμένο λόγω των άδικων κατηγοριών που εκτοξεύονται εναντίον του σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Είναι συνεπώς λογικό να επιλέξει εκείνο το κόμμα που με το δικό του τρόπο θα αντικαταστήσει τη φήμη του αντί να οδηγήσει τα πράγματα σε ρήξη με την καπιταλιστική πραγματικότητα.

Πολλοί αριστεροί διανοούμενοι τείνουν να πιστεύουν ότι η υπόλοιπη κοινωνία σκέφτεται όπως ακριβώς και αυτοί, ότι σύντομα θα έρθει η μέρα που οι λαοί του κόσμου θα κατέβουν στους δρόμους, κάνοντας τον καπιταλισμό να φαντάζει ένα μακρινό ιστορικό φάντασμα. Όπως μάλιστα είχε δηλώσει και ο Α.Τσίπρας πριν από μερικούς μήνες σε συνέντευξή του στο Μουσείο Μπενάκη «εμείς είμαστε αυτοί που κάναμε τους Ευρωπαίους να φωνάζουν “είμαστε όλοι Έλληνες“». Η πραγματικότητα φυσικά απέχει παρασάγγας από τις εντυπώσεις που επιχειρείται να δημιουργηθούν με τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις:

  1. Καμία επιτυχία της Ελληνικής αριστεράς δεν υπήρξε και ούτε φαίνεται ότι θα υπάρξει ποτέ, με μια μικρή εξαίρεση: τα μέλη και οι γραφειοκρατίες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κατάφεραν να καπελώσουν το κίνημα των πλατειών. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν υιοθετήθηκε από το πλήθος το 2011 επειδή οι ιδέες του βρήκαν απήχηση στα μαχητικά κομμάτια της Ελληνικής κοινωνίας. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κατάφερε με Μακιαβελικές λογικές να μονοπωλήσει στις πλατείες (αρχικά υπήρξε ένας ανταγωνισμός ως προς αυτό με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., την οποία τελικά κατατρόπωσε). Αναμφισβήτητα «οι «πλατείες» ήταν βασικός λόγος της εκλογικής επιτυχίας της Αριστεράς», αλλά ο αρχικός τους σκοπός δεν ήταν η άνοδος των αριστερών κοινοβουλευτικών δυνάμεων, ούτε φυσικά έσκασαν σαν θαύμα μετά από «12 γενικές απεργίες, και πολλές διαδηλώσεις.».
  2. Οι πλατείες είναι ένα μεγάλο θέμα για το οποίο η αριστερά καυχιέται συνεχώς,  αγνοώντας ότι ο αρχικός τους χαρακτήρας ήταν διαφορετικός, ότι οι  αρχικές γνώμες των συνελευσιαζόμενων έκλιναν πιο πολύ προς το πρόταγμα  τηςάμεσης δημοκρατίας (πριν καπελωθούν από τα διάφορα κομματικά στελέχη όπου και άρχισε να μονοπωλεί ο «αντι-μνημονιακός λόγος») όπως εκφράστηκε από τον Κορνήλιο Καστοριάδη και τους αναρχικούς της Βαρκελώνης το 1936 (άσχετα αν κάποια κομμάτια του ντόπιου αναρχικού κινήματος προσπάθησαν με κάθε μέσο να «μποϊκοτάρουν» τις συνελεύσεις επειδή νόμιζαν ότι οι απόψεις που ακούγονταν εκεί δεν συμβάδιζαν με τις δικές τους, επιδιδόμενοι έτσι σε έναν άνευ προηγουμένου σεχταριστικό ναρκισσισμό).
  3. Οι πλατείες εμφανίστηκαν έπειτα από το ξέσπασμα του Ισπανικού Μάη (σχεδόν ένα μήνα αργότερα), όπου οι Ισπανοί «αγανακτισμένοι» (indignados) αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους την κατάσταση, βγαίνοντας στους δρόμους, διώχνοντας τις κομματικές γραφειοκρατίες από κοντά τους, και προσκαλώντας κάθε πολίτη να λάβει μέρος δημόσια και ανοιχτά σε πολιτικές συζητήσεις. Και όλα αυτά, τρεις μήνες μετά τα γεγονότα στην Πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο, μετά την εξέγερση των Τυνήσιων και, τέλος, τρία χρόνια μετά τον Δεκέμβρη του 2008, ο οποίος αποτελεί σημείο έμπνευσης για πολλούς αναρχικούς/ελευθεριακούς και αριστερούς σε όλη την νότια Ευρώπη.
  4. Αν θα πρέπει να μιλήσουμε για επιτυχίες, τότε αυτές οι επιτυχίες οφείλονται αρχικά στη μαχητικότητα μέρους των αναρχικών από το 2008, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, δείχνοντας έτσι τον δρόμο της σύγκρουσης με το καθεστώς. Θα πρέπει όμως να μιλήσουμε και για τον ακροδεξιό συρφετό που με τον άκρατό του λαϊκισμό έσπρωξε μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας προς την Χρυσή Αυγή και τους Ανεξάρτητους Έλληνες (που πιστεύουν πως μας ψεκάζουν αεροπλάνα), με τους οποίους (τελευταίους)… επιδιώκει μάλιστα και συνεργασία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.!
  5. Οι φωνές που έλεγαν «είμαστε όλοι Έλληνες» προέρχονται εξίσου είτε από αριστερίστικους κύκλους (στην πλειοψηφία τους από Έλληνες μετανάστες που ζουν στο εξωτερικό) – είτε από υποστηρικτές της λαϊκής δεξιάς που θυμήθηκαν τις γαλανόλευκες όταν ανακάλυψαν ότι τελειώνουν οι κρατικές επιδοτήσεις και άρχισαν να κατηγορούν για όλα τους Γερμανούς! Οι συγκεκριμένοι Ευρωπαίοι αριστεροί αποτελούν μια πολύ μικρή μειοψηφία, τους οποίους η κοινωνία στην οποία ζουν χαρακτηρίζει ως «τεμπέληδες», ανθρώπους που θέλουν «τα πάντα για τίποτα», κοινώς τα αποβράσματα της κοινωνίας (εκτός και αν ντύσουν το λόγο τους με πιο έντονο κοινοβουλευτικό κουστούμι – πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη φιλελληνική τους στάση. Διαφορετικά, κανείς πέρα από ένα 10% συνήθως πανεπιστημιακών ή ανθρώπων που έχουν δεσμούς με την Ελλάδα, δεν υπάρχει περίπτωση να τους αντιμετωπίσει θετικά). Κοινώς οι αριστεροί έχουν μετατραπεί σε μια κλειστή κάστα ανθρώπων που διεκδικούν ένα συγκεκριμένο status (όπως θα έλεγε και ο Max Weber) και παραμένουν εγκλωβισμένοι μέσα στο δικό τους κοινωνικο-κεντρισμό, προσπαθώντας να πείσουν τον εαυτό τους πως οποιοσδήποτε διαφωνεί μαζί τους είναι μια ασήμαντη μειοψηφία. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι οι διαδηλώσεις που έγιναν στη Βρετανία αναιρούν τα παραπάνω, καλό θα ήταν κι εδώ να γνωρίζουμε πως μεγάλο κομμάτι διαδηλωτών δεν επιθυμούσε (και δεν μπορούσε καν να διανοηθεί την) ανατροπή του καπιταλισμού. Απλά, δυσανασχετούσε με τις αποφάσεις της Βρετανικής κυβέρνησης να «χρηματοδοτήσει τους τεμπέληδες του Νότου» μειώνοντας τις κρατικές δαπάνες για την κρατική πρόνοια, επιθυμώντας ταυτόχρονα να περιορίσει το δικαίωμα των μεταναστών από άλλες χώρες της Ε.Ε. (συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας) να χρησιμοποιούν την κρατική πρόνοια.
  6. Τέλος, όταν ο Κ.Δουζίνας λέει πως «η έκκληση του Κεν Λόουτς και άλλων γνωστών προσωπικοτήτων, στην Guardian, για τη δημιουργία ενός νέου αριστερού κόμματος στη Βρετανία, χρησιμοποιεί τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ως μοντέλο για την ευρωπαϊκή Αριστερά» ξεχνά ότι η Guardian δεν είναι η μεγαλύτερη εφημερίδα σε πωλήσεις στη Βρετανία, για να μπορούμε να πούμε ότι η επιτυχία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εξαπλώνεται διεθνώς. Αντιθέτως το Βρετανικό κοινό επιθυμεί να διαβάζει Telegraph, The Sun και Daily Mail, εφημερίδες που φλερτάρουν ασύστολα με την ακροδεξιά.

«Γιατί λοιπόν περιορίστηκαν οι αντιστάσεις;» αναρωτιέται ο Κ. Δουζίνας. Ανεξάρτητα με το τί έλεγε ο Ζακ Λακάν, οι αντιστάσεις περιορίστηκαν για τον εξής λόγο: η εκλογική επιτυχία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να απομακρύνει τους πολίτες από τους δρόμους και τις πλατείες. Έτσι κανείς τώρα δεν επιδιώκει ούτε απεργίες, ούτε συνελεύσεις. Η πλειοψηφία του κινηματικού χώρου αυτό που περιμένει είναι οι επόμενες εκλογές. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όπως και το αντίστοιχο κίνημα των 5 αστέρων του Γκρίλο στην Ιταλία, πέτυχαν αυτό που χρόνια επεδίωκαν οι δεξιοί και οι Ευρωπαϊκές αντιδραστικές φωνές: να εγκλωβίσουν τους πολίτες στην ιδιωτική τους σφαίρα, να προσπαθούν να βρουν διεξόδους μόνο μέσα από τους θεσμισμένους τρόπους διακυβέρνησης, ξεχνώντας τί πάει να πει αυτο-διαχείρηση, αυτο-οργάνωση και αυτονομία. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κοινώς, υπήρξε η κινηματική ταφόπλακα, την οποία πρέπει να σπάσουμε. Δεν έχει άραγε αναρωτηθεί κανείς γιατί σχεδόν ένα χρόνο μετά την αυτο-δολοφονία του Δ. Χριστούλα στο Σύνταγμα, δεν βλέπουμε πια σχεδόν καμία διαδήλωση, καμία κινητοποίηση, παρά μόνο από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο που προσπαθεί με νύχια και με δόντια ν’ αμυνθεί απέναντι στην κρατική καταστολή;

Ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στον περιορισμό των αντιστάσεων (αντιστάσεων με την έννοια της ανατροπής ενός διεφθαρμένου καθεστώτος και εγκαθίδρυσης μιας πραγματικής δημοκρατίας) ή στην ώθησή τους προς λάθος κατεύθυνση είναι η ίδια η εξαθλίωση: Η Hannah Arendt στο βιβλίο της “On Revolution” τοποθετεί την ένδεια κάτω από τη δικτατορία των βιολογικών αναγκών των ανθρώπων, διατυπώνοντας ότι η οικονομική εξαθλίωση σπάνια οδηγεί στην εξερεύνηση της δημιουργικής σκέψης, στη διαύγαση ή στην συλλογική δράση, όταν έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε ο κοινωνικός ιστός να έχει καταρρεύσει. Αντιθέτως, προκαλεί ανεξέλεγκτες παρορμήσεις και κοινωνικές εκρήξεις που ελάχιστες φορές επιφέρουν κοινωνικό μετασχηματισμό. Τις περισσότερες φορές λειτουργούν αυτο-καταστροφικά, καθώς τα δημοκρατικά προτάγματα ευνουχίζονται κάτω από τον ανορθολογικό αυθορμητισμό των πρωτογενών ανθρώπινων αντιδράσεων που συχνά πυροδοτούν ολοκληρωτικά κινήματα (όπως κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου), κινήματα που τα τροφοδοτεί η τυφλή οργή του όχλου, η οποία οργή κατευθύνεται συνήθως προς κάποιον εύκολο στόχο: μετανάστες, Εβραίοι, διανοούμενοι (ιδιαίτερα αν συμπεριλάβουμε και σε αυτό τις τάσεις μιας κοινωνίας να κλείνεται στον εαυτό της σε περιόδους κρίσεων, πράγμα που επιβεβαιώνει τόσο η άνοδος της ΧΑ, όσο και των αντίστοιχων UKIP και Front Nationale σε Βρετανία και Γαλλία την ίδια στιγμή). Κάτω από συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης και κοινωνικής οργής γεννήθηκε η τρομοκρατία κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, οδηγώντας τον Ροβεσπιέρο, τον Μαρά και τους υπόλοιπους επαναστάτες να ξεκινήσουν εκτελέσεις. Αυτού του είδους την τρομοκρατία μιμήθηκε και το καθεστώς των Μπολσεβίκων στη Ρωσία το 1917, οδηγώντας στη δημιουργία των εκτελεστικών αποσπασμάτων της Τσεκά, οι οποίοι κατά το πρότυπο των Γάλλων επαναστατών, είχαν την δυνατότητα να δολοφονούν οποιονδήποτε θεωρούνταν «επικίνδυνος για τα σχέδια της σοσιαλιστικής κυβέρνησης». Πάνω στο φόβο ενός επικείμενου κοινωνικού χάους και στην πιθανή αναρρίχηση φιλοσοβιετικών καθεστώτων στην εξουσία, βάσισαν τη δημαγωγία τους οι Χίτλερ και Μουσολίνι κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, επιβάλλοντας τη δική τους τάξη πραγμάτων και σπρώχνοντας μια ολόκληρη ήπειρο σε έναν αδυσώπητο πόλεμο.

Όλα αυτά φαίνεται να τα αγνοούν οι αριστεροί σήμερα, οι οποίοι μάλιστα επικαλούνται άκρως ντετερμινιστικά επιχειρήματα όπως: «αντίσταση στην εξουσία υπάρχει παντού και πάντα. Γίνεται όμως φανερή όταν η συλλογικότητα λέει  «αρκετά», «ως εδώ και μη παρέκει». Αυτό συνέβη το 2011».  Αυτό το «ως εδώ και μη παρέκει» δεν αποτελεί πάντα μια επαναστατική δύναμη, αλλά, απεναντίας, μπορεί να μετατραπεί και σε φορέα αμείλικτης βίας για χάρη της ίδιας της βίας. Στη φάση που βρίσκεται η Ελληνική κοινωνία, όπου όλες οι γνήσιες επαναστατικές φωνές καθημερινά ευνουχίζονται από τα τηλεοπτικά παράθυρα και τις κομματικές γραφειοκρατίες, ένα «ως εδώ και μη παρέκει» κάλλιστα θα μπορούσε να επαναφέρει έναν Παπαδόπουλο στην εξουσία (άλλωστε, δεν είναι και λίγοι αυτοί που λένε «καλύτερα ήταν τα πράγματα στην Χούντα», ή «ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται») ή να οδηγήσει την ήδη υπάρχουσα κυβέρνηση να επιβάλεικατάσταση εξαίρεσης (πράγμα που θα ικανοποιούσε τους Ευρω-ηγέτες αλλά και τους Ευρωπαίους πολίτες που δυσανασχετούν όταν βλέπουν τους Έλληνες στους δρόμους αντί στα γραφεία και τα εργοστάσιά τους). Οι αντιστάσεις δεν αποδομούν πάντοτε το οπλοστάσιο, τους θεσμούς και τα ιδεολογήματα της εξουσίας. Πολλές φορές το χρησιμοποιούν για να οικοδομήσουν καθεστώτα που επιβάλλουν γκούλαγκ ή Μαρκονήσους, πράγμα που φαίνεται ότι μέρα με τη μέρα ξεχνάμε (ή αγνοούμε) όλο και περισσότερο, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στο ιστορικό υλικό που έχουμε μπροστά μας, όταν αυτό μας «φωνάζει» να το μελετήσουμε πριν να είναι αργά. Διότι ο πόλεμος όλων εναντίον όλων που έλεγε ο Χομπς, δεν εκφράζει καμία έμφυτη τάση μας, αλλά οι ίδιες οι ιστορικές εν γένει πραγματικότητες μας διδάσκουν ότι η κατάσταση του πολέμου (the state of war) είναι ανθρώπινο δημιούργημα, όπως ακριβώς και η δημοκρατία, η συμμετοχή, ο αλληλοσεβασμός και η αλληλεγγύη.

Αναμφισβήτητα «πρέπει λοιπόν η Αριστερά να διδαχθεί από τις αντιστάσεις που άλλαξαν το πολιτικό σκηνικό», αρκεί να σταματήσει να εγκλωβίζει εντός της θεσμισμένης εξουσίας τη δυναμική, την ενέργεια και την κοινωνική μνήμη των πλατειών που «αποτελούν σοβαρή παρακαταθήκη για το μέλλον. Μπορεί όμως η συντακτική δύναμη που πρωτοεμφανίστηκε εκεί  να γίνει μόνιμη;» Η απάντηση στο τελευταίο ερώτημα είναι αναμφισβήτητα θετική. Υπάρχει όμως μια βασική προϋπόθεση: Να απαρνηθεί τις γραφειοκρατίες, όποιες και αν είναι αυτές. Συνδικαλιστικές, κομματικές, ή θρησκευτικές. Δηλαδή, «για να πετύχει η Αριστερά, πρέπει να αφήσει τη μελαγχολία των προκάτ συνταγών και λύσεων, την ασφάλεια του κομματικού πρωτοκόλλου και επετηρίδας. Είμαστε το μέλλον αλλά δεν έχουμε καμιά εγγύηση γι’ αυτό». Εν ολίγοις, την απάντηση μας την δίνει ευθέως εδώ ο Δουζίνας, αυτο-αναιρώντας όλα όσα είχε γράψει προηγουμένως: η αριστερά θα πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό της, να ξαναβρεί την κινηματική της δράση, τους δρόμους και τις πλατείες, κι εκεί να παραμείνει όχι, όμως, ως ένας φορέας ψευτο-ιδεολογιών που δεν αναπτύσσονται, που είτε φλερτάρουν με την Κεϋνσιανική σοσιαλδημοκρατία είτε τα Σταλινικά εκτρώματα. Να γίνει ένα με το πλήθος που θα ζητά πραγματική δημοκρατία ενώ τα στελέχη της, όπως και κάθε κινηματικός ακτιβιστής, να αρχίσουν σιγά σιγά να δομούν την διαφορετική κοινωνία, αρνούμενοι το βόλεμα και την καρέκλα. Η Ευρώπη και η  ευρωπαϊκή Αριστερά δεν παίζονται στην Ελλάδα (όπως ο Δουζίνας θέλει να πιστεύει). Η Ελλάδα είναι μόνη της και κατά πάσα πιθανότητα έτσι θα παραμείνει. Οι χώρες του Ευρωπαϊκού βορά δύσκολα θα αποβάλουν την προτεσταντική ηθική της εργασίας που ο Max Weber μας έδωσε να καταλάβουμε πόσο βαθιά έχει εισχωρήσει στο Δυτικό φαντασιακό (καθώς κάτι τέτοιο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις στη Βρετανία αναφορικά με το ερώτημα: θα πρέπει η κυβέρνηση να περικόψει επιδόματα ανεργίας από αυτούς που αρνούνται να εργαστούν δωρεάν; όπου η απάντηση κατά 55% είναι θετική). Η ετερονομία των Δυτικών κοινωνιών έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε η αμφισβήτηση των θεσμών και των κοινωνικών νορμών να θεωρείται «τεμπελιά» και «τρομοκρατία» (αγαπημένες λέξεις των ευρωσυντηρητικών, λέξεις κωδικοποιημένες που χρησιμοποιούνται, πάνω απ’ όλα, για την συνειδησιακή καταστολή). Απεναντίας, οι χώρες του Νότου φαίνεται ότι έχουν τη διάθεση να ακολουθήσουν το Ελληνικό παράδειγμα, αρκεί αυτό να απεγκλωβιστεί από τα κοινοβούλια και τις γραφειοκρατίες. Να ξαναβρεί το κίνημα τον δρόμο του διότι όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο θα επελαύνει η φτώχεια, δυσχεραίνοντας όλο και περισσότερο το έργο της κοινωνικής μεταστροφής. Ας ξεσυνηθίσουμε τον θάνατο και ας κάνουμε τώρα τη συνέχεια του καλοκαιριού του 2011… για να μην καταντήσουμε να μελαγχολούμε για πολύ ακόμα…

Αταξινόμητα, Εκδηλώσεις, Κείμενα

Εκδήλωση – συζήτηση την Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 8:30 μμ στο Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας: Όχι στα μεταλλεία σε Χαλκιδική και Εύβοια

Leave a comment

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
Εδώ και χρόνια τα μεταλλεία Κασσάνδρας στην Β.Α. Χαλκιδική εγκληματούν εις βάρος της φύσης και των ντόπιων κοινοτήτων. Το κράτος επικαλούμενο την “ανάπτυξη” στηρίζει τα συμφέροντα ξένων πολυεθνικών και ντόπιων μεγαλοεργολάβων θυσιάζοντας περιβάλλον και ανθρώπινες ζωές στον βωμό του κέρδους. Η «προσφορά» τέτοιων επενδύσεων στον τόπο είναι τοσο μεγάλη ώστε το άκουσμα της επέκτασης των μεταλλείων στο αρχέγονο δάσος των Σκουριών Χαλκιδικής, προκάλεσε την έντονη αντίδραση των κατοίκων των γύρω περιοχών. Η αντίστασή τους είναι δικαιολογημένη αφού το έργο θα επιφέρει μη αναστρέψιμη καταστροφή στην περιοχή τους. Οι συνέπειες θα είναι πολλαπλές στην οικονομία (γεωργία, κτηνοτροφία, τουρισμός), στην ανθρώπινη υγεία (καρκίνος, αναπνευστικά προβλήματα κ.ά.), στα οικοσυστήματα, στην ίδια την ποιότητα ζωής. Ήδη το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το ΤΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας έχουν εκδώσει σχετικά πορίσματα ενώ η υψηλή επικινδυνότητα τέτοιων εγκαταστάσεων έχει επιβεβαιωθεί με τον χειρότερο τρόπο έπειτα από σοβαρά ατυχήματα σε αντίστοιχα εξορυκτικά πεδία στην Ρουμανία και στην Τουρκία.
Οι κάτοικοι αρνούνται πεισματικά να θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία αυτών και των παιδιών τους, παρ’ όλες τις προσπάθειες εξαγοράς τους από την εταιρία, μέσω της προσφοράς θέσεων εργασίας και διαφόρων «αντισταθμιστικών οφελών». Όμως, όπως συνήθως πράττει η εξουσία, μετά το καρότο έρχεται το μαστίγιο: σε συνδυασμό με μία άθλια προσπάθεια κατασυκοφάντησης και πλήρους διαστρέβλωσης της πραγματικότητας εκ μέρους των μμε, η δυναμική αντίσταση των κατοίκων ήρθε αντιμέτωπη με μία πρωτοφανή σε έκταση και βιαιότητα καταστολή. Μισθοφόροι της εταιρίας, μαζί με δυνάμεις των ΜΑΤ που στάλθηκαν για να προστατέψουν το εργοτάξιο και τα συμφέροντα της καναδικής «El Dorado Gold», απαγόρευσαν την πρόσβαση στο δάσος, ενώ επιτέθηκαν στους χιλιάδες αλληλέγγυους διαδηλωτές, κάνοντας χρήση πλαστικών σφαιρών, μη διστάζοντας να πετάξουν δακρυγόνα ακόμη και μέσα σε αυτοκίνητα! Η ωμότητα και η ένταση της καταστολής ήταν τέτοια, ώστε η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε το ελληνικό κράτος για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πρόσφατη έκθεσή της τον Οκτώβριο του 2012.
Είναι φανερό ότι η αγριότητα της καταστολής στοχεύει πολύ μακρύτερα από την προστασία της συγκεκριμένης επένδυσης. Οι κυρίαρχοι θέλουν να δώσουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι κάθε αντίσταση στα επενδυτικά τους σχέδια, τώρα και στο μέλλον, θα αντιμετωπιστεί ανάλογα.
Ήδη σε αντίστοιχη περίπτωση οι αντιστεκόμενοι κατοικοι στο Αποπηγάδι Κρήτης, υφίστανται τις διώξεις των ταγών της «πράσινης ανάπτυξης» διότι εναντιώνονται στην εγκατάσταση αιολικών πάρκων στον τόπο τους, ενώ οι κάτοικοι της Κερατέας πολύ δύσκολα θα ξεχάσουν την εισβολή των ΜΑΤ στην πόλη τους για να επιβάλλουν τον «νόμο των σκουπιδιών».
Η “Ανάπτυξη” όμως που ευαγγελίζονται έχει ήδη οδηγήσει στην υποβάθμιση της ζωής των κοινωνιών που την βιώνουν. Ας μην ξεχνάμε τα σοβαρότατα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Εύβοια και ο Ευβοικός λόγω της μεταλλευτικής δραστηριότητας της ΛΑΡΚΟ. Σαν να μην έφτανε η μόλυνση του νερού με σκουριά και εξασθενές χρώμιο από την εν λόγω εταιρία, τον Μάϊο εγκρίθηκε με υπουργική απόφαση η εξόρυξη βωξίτη από την μεταλλευτική εταιρεία ΕΛΜΙΝ συμφερόντων Βαρδινογιάννη στην περιοχή Κονιστρών Κύμης.
Σ’ αντιδιαστολή με τα σχέδια τους εμείς προτάσσουμε την συλλογική δράση, την αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείριση στην παραγωγή, με οριζόντιες δομές και σεβασμό πρώτα απ’ όλα στην ίδια τη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Η αντίστασή μας ενάντια στους σύγχρονους χρυσοθήρες και η αλληλεγγύη μας στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στην υποβάθμιση της ζωής, κρίνεται επιτακτική και μας αφορά όλους.
Εκδήλωση – συζήτηση την Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 8:30 μμ στο Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας: Οι αγώνες των κατοίκων στη Χαλκιδική ενάντια στα μεταλλεία χρυσού και τα καταστρεπτικά σχέδια των μεταλλευτικών εταιριών στην Κ. Εύβοια.
Συμμετέχουν η ”Πρωτοβουλία ενάντια στις βλαπτικότητες” (Μ. Παναγιά Χαλκιδικής) και ο περιβαλλοντικός σύλλογος ”Ταναϊς” (Ψαχνά Ευβοίας)
ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος (Χαλκίδα)
Αναδημοσιεύσεις, Αταξινόμητα, Κείμενα

ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ – ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΜΕ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ;

Leave a comment

Προκήρυξη ενάντια στις παρελάσεις και τον εθνικισμό που μοιράστηκε στη Χαλκίδα στις 27 και 28/10/11. Παραμένει επίκαιρη.

ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ 
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΜΕ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ;

«Κάθε παρέλαση είναι ένα δημόσια εκτεθειμένο ψέμα»

Οι μαθητικές παρελάσεις είναι ένα φασιστικό έθιμο που επιβλήθηκε στον ελλαδικό χώρο το 1936 από τη δικτατορία του Μεταξά. Αντιγράφοντας πιστά τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, ο Μεταξάς οργάνωσε την Ε.Ο.Ν. (μεταξική νεολαία) και καθιέρωσε τελετές εορτασμού της 25ης Μαρτίου που μεταξύ άλλων περιλάμβαναν σχολικές παρελάσεις. Κατά τη διάρκεια της χούντας των συνταγματαρχών οι παρελάσεις κορυφώθηκαν ως τελετές εθνικιστικής κομπορρημοσύνης. Έκτοτε, συνεχίζουν να παίζουν τον ίδιο τελετουργικό ρόλο του εθνικιστικού μύθου που μας ενώνει με τα συμφέροντα του κράτους. Ωστόσο οι παρελάσεις δεν είναι απολύτως νεοτερικό φαινόμενο. Από τους ρωμαϊκούς θριάμβους μέχρι την φρικιαστική παρέλαση που επέβαλε ο βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ ο ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος (ως «μέγιστος βυζαντινός βασιλιάς» διδάσκεται στα σχολεία) που διέταξε να τυφλωθούν 14.000 αιχμάλωτοι και να επιστρέψουν «εν πομπή» στον τσάρο τους με μονόφθαλμους οδηγούς, από τις φάλαγγες του Ναπολέοντα ως την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στις κατεχόμενες πόλεις παρελαύνοντας με το βήμα της χήνας, οι παρελάσεις είναι διαχρονικά και παγκοσμίως συνυφασμένες με σφαγές, διαπόμπευση αιχμαλώτων πολέμου, εθνικιστική-ρατσιστική έπαρση και βία.

Δεν είναι τυχαίο που ο ναζισμός έθεσε τις παρελάσεις στο κέντρο της προπαγάνδας του, όπως βέβαια και τα υπόλοιπα ολοκληρωτικά καθεστώτα που δυνάστευσαν στον 20ο αιώνα: Ο Μουσολίνι, ο Μεταξάς, ο Στάλιν, ο Μάο ήταν επιμελείς αντιγραφείς της προπαγάνδας του Χίτλερ. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις παρελάσεις του Κόκκινου Στρατού στο όνομα «του Λαού», ενώ όλοι γνώριζαν πως συμβόλιζαν και σηματοδοτούσαν την κτηνωδία και τη λεηλασία ενάντια στον ίδιο το λαό. Ο ναζισμός υποτίθεται πως νικήθηκε, όμως η αισθητική πρόταση της στοίχισης και της ομοιομορφίας είναι κυρίαρχη μέχρι σήμερα. Η στοιχημένη εικόνα στρατιωτών, αθλητών, λαμπαδηδρόμων, εργατών, μαθητών μπροστά στον «Οδηγό Φίρερ» ή τον ”πατερούλη Στάλιν”, επαναλαμβάνεται και σήμερα μπροστά στους ολοκληρωτικά απαξιωμένους πολιτικούς μας άρχοντες. Το θέαμα είναι ιλαροτραγικό, γελοίο. Είναι πια φως φανάρι: ο εθνικισμός είναι το δεκανίκι των ντόπιων εξουσιών. Τους βολεύει η επικέντρωση σε ένα μύθο, σε θεάματα, τώρα που λείπουν οι άρτοι. Η πασαρέλα των επίσημων εξουσιαστών μας θα ξαναστηθεί στις 28 Οκτωβρίου˙ αυτή τη φορά είναι πιο κατάπτυστοι από οποιαδήποτε άλλη.

Η “εθνική ενότητα” την οποία επικαλούνται οι νυν και οι επίδοξοι άρχοντές μας είναι μια καλοστημένη παγίδα αφού δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον με αυτούς που μας κυβερνάνε, που μας εκμεταλλεύονται, με αυτούς που ληστεύουν τις τσέπες μας, τη ζωή μας, βιάζουν την προσωπικότητά μας, με αυτούς που αποφασίζουν για εμάς εναντίον μας. Η λεγόμενη «εθνική συνείδηση» είναι αποτέλεσμα της διαστρέβλωσης της ιστορίας ως δήθεν εθνικής ιστορίας με την οποία γαλουχούμαστε από το σχολείο και τα μέσα μαζικής προπαγάνδας. Παραδείγματος χάρη για ποια τρισχιλιετή ιστορία του ελληνικού έθνους μας μιλάνε όταν για συνεχόμενους αιώνες οι ντόπιοι αυτοπροσδιορίζονταν ως ρωμαίοι και όχι ως έλληνες; Μήπως το ότι έχουμε αναμιχθεί με άλλους λαούς και πολιτισμούς, ήθη και έθιμα, δεν είναι μειονέκτημα όπως θέλουν να μας πείσουν; Η ανάμειξη, ο υβριδισμός, η ανάδυση του καινοφανούς είναι η κινητήρια δύναμη των ανθρώπινων πολιτισμών και όχι η εθνική καθαρότητα.

Η μαθητική παρέλαση είναι επίσης μια άκρως αντιεκπαιδευτική διαδικασία που δεν αρμόζει σε ελεύθερους ανθρώπους. Δε γίνεται να διδάσκεις σε έναν άνθρωπο να ψάχνει την αλήθεια του δια της έρευνας και του ορθού λόγου, και παράλληλα να του λες: «Τώρα γίνε κοπάδι, γίνε μάζα, εκκλησίασμα, κυρίαρχος λαός ή οτιδήποτε άλλο, και περπάτα καμαρωτά μπροστά από εργαλεία θανάτου». Και στο μεταξύ, σε αυτή την αλλόκοτη πασαρέλα, «επίσημοι» και «λαός» να χειροκροτούν την κατεσταλμένη σου αμφιβολία, τη νίκη του φόβου τους επί της δικής σου ζωής.

Οι παρελάσεις είναι σεξιστικές και ρατσιστικές. Προωθούν τις πατριαρχικές αξίες και τον ανδρισμό τονίζοντας στοιχεία επιθετικότητας, πειθαρχίας, επίδειξης δύναμης και αποτελεσματικότητας και θεωρώντας όλα αυτά φυσιολογικά, ως φύση του αληθινού Έλληνα άνδρα βέβαια… Σε αυτό το πρότυπο προσαρμόζονται και οι μαθήτριες. Από την άλλη οι γόνοι αλβανών μεταναστών που δικαιούνταν να σηκώσουν τη σημαία, με βάση το νομικό καθεστώς των παρελάσεων, αντιμετωπίστηκαν με ακραίο ρατσισμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν αυτό ακριβώς το «φυσικό δίκαιο» που υπερίσχυσε του νομικού, ήταν ο εθνικισμός που κρίθηκε σημαντικότερος από την τυπική νομιμότητα. Προφανώς, σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός από το αντιδραστικό, αυταρχικό πρόσωπο του εθνικισμού/πατριωτισμού, αποκαλύπτεται σε όλο του μεγαλείο και το ίδιο το ψέμα της τυπικής νομιμότητας. .

Δεν πρέπει επίσης να υποτιμούμε το γεγονός ότι με αφορμή τις εθνικές γιορτές κάποιοι προχωρούν σε βίαιες εκφράσεις ρατσισμού και εθνικοφροσύνης. Νεοφασίστες και παρακρατικοί, λάος και χρυσή αυγή, σε κατάσταση εθνικιστικής έξαρσης μοιράζουν κείμενα και προχωρούν σε συγκεντρώσεις και πορείες. Αν κάποιος εναντιωθεί στις δράσεις τους απαντούν με βία, ξυλοδαρμούς ακόμα και μαχαιρώματα.

Αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε είναι η κατάργηση κάθε φασιστικής/εθνικιστικής/ρατσιστικής εκδήλωσης στη ζωή μας και η αναζήτηση των δρόμων προς μια πραγματικά μη ιεραρχική αμεσοδημοκρατική κοινωνία. Μια κοινωνία που θα πολεμά και δεν θα επιζητά κάθε είδους ιεραρχία, διάκριση, αποκλεισμό και εξουσία ενώ θα έχει ως στόχο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία.

Δεν θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία εν ονόματι του έθνους, του λαού, του προλεταριάτου… αλλά να αλλάξει αυτή η κοινωνία τον εαυτό της, όπως το έκανε και στο παρελθόν κάμποσες φορές, προς μια αυτόνομη κατεύθυνση, κοινωνικά και ατομικά. Η “εθνική ενότητα” είναι σύνθημα των δυναστών μας, δικό μας πρόταγμα είναι η αλληλεγγύη όλων των εκμεταλλευόμενων (ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων) ενάντια σε ένα οικονομικό/πολιτικό σύστημα που μας ρημάζει τις ζωές, ..για τη δημιουργία μιας πραγματικά ελεύθερης και δίκαιης κοινωνίας.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 
ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ, ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ!

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ!
Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

ΚΑΝΕΝΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗΣ ΦΙΕΣΤΑΣ

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΔΕ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ – ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ

ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΡΙΕΣ/ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ

Χαλκίδα 26/10/11

Ανακοινώσεις, Αταξινόμητα, Εκδηλώσεις, Κείμενα

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟ(ΑΒΑΝΤΩΝ), ΩΡΑ 6μμ

Leave a comment

Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ;

 Όσο σου στερούν την ελευθερία τόσο σε ποτίζουν με έθνος και θρησκεία

 Όταν μια κοινωνία παραπαίει ανάμεσα στην έλλειψη νοήματος, τον καταναλωτισμό και την ιδιώτευση, όταν αποδέχεται μοιρολατρικά να αποφασίζουν άλλοι εκ μέρους της, όταν βολεύεται στη μιζέρια που της επιβάλλουν, όταν δεν αγωνίζεται για την ελευθερία, την ισότητα, τη διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, τότε πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα. Οι υποστηρικτές του εθνικισμού, του ρατσιστικού μίσους και της πατριαρχίας βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν. Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της πολύμορφης κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας, ζούμε μια συντονισμένη και καλά οργανωμένη προσπάθεια νεοχιτλερικών κύκλων να επιβάλλουν την ιδεολογία και τις πρακτικές του μίσους και της ωμής βίας. Η λαϊκίστικη φρασεολογία τους εκμεταλλεύεται την φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση που επιβάλλουν η κυβέρνηση και οι οικονομικές ολιγαρχίες.

Η χρυσή αυγή είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που δρα με τραμπούκικο τρόπο με την ανοχή και πολλές φορές την απροκάλυπτη στήριξη του κράτους και των μέσων μαζικής προπαγάνδας. Οι πρακτικές της περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα, κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και λαϊκές συγκεντρώσεις. Προσπαθούν να εξοντώσουν κάθε τι το διαφορετικό, προβάλλοντάς το ως απειλή για την κυριαρχία του έθνους. Σχηματίζοντας διάφορες παρέες χτυπούν θρασύδειλα, τραμπουκίζουν και τρομοκρατούν όποιον δεν γουστάρουν λόγω διαφορετικότητας αντιλήψεων ή ακόμα και εμφάνισης, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο τον φόβο στους υπολοίπους.

Τη φυσιολογική οργή που γεννάει μια εκμεταλλευτική κοινωνία οι φασίστες και οι εθνικιστές προσπαθούν να την στρέψουν αλλού. Οι νεοναζί,  ενώ φαινομενικά δηλώνουν αντιμνημονιακοί, στην ουσία αποτελούν τα σκυλιά του συστήματος που μας καταδυναστεύει. Είναι παρακρατικοί, και αυτό φαίνεται από τα χτυπήματά τους σε εξαθλιωμένους μετανάστες και έλληνες που διαφωνούν μαζί τους πολιτικά. Ποτέ δεν χτύπησαν τους πραγματικούς ενόχους που είναι οι τράπεζες και τα υπουργεία. Όμως, ο στόχος είναι ο μετανάστης που ζει στην εξαθλίωση ή αυτός που πλουτίζει εις βάρος μας; Για ποια δήθεν εθνική ενότητα μας μιλάνε όταν ο «συμπατριώτης» μας είναι αυτός που μας εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει;

Όλη αυτή η φασιστική έξαρση δεν πάει μοναχή της, πατρονάρεται από το ίδιο το κράτος. Το κράτος συντηρεί μέσα στην κοινωνία τέτοιου είδους ιδέες και πεποιθήσεις προκείμενου να σπείρει το φόβο, να καλλιεργήσει την αδράνεια αλλά και να ελέγξει τις αντιστάσεις. Αυτό ψηφίζει τους νόμους για τη μετανάστευση, οι οποίοι ουσιαστικά νομιμοποιούν τις εκτελέσεις στα σύνορα ή τους πνιγμούς στο Αιγαίο. Αυτό χτίζει τείχη μίσους στον Έβρο. Αυτό βγάζει παγανιά τους μπάτσους του και κυνηγούν νυχθημερόν όποιον άμοιρο δεν έχει χαρτιά. Αυτό σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο μέσω του μπάτσου που τον εκτέλεσε. Αυτό φυλακίζει διαδηλωτές.

Θεωρούμε επιτακτικό να αντιταχθούμε με θάρρος ενάντια σε κάθε ρατσιστική-εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία και την μισαλλοδοξία που σπέρνουν οι διάφοροι ξενηλάτες. Να μην τους ανεχόμαστε όπου και να τους συναντάμε, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σχολείο. Να μην κάνουμε πως δεν βλέπουμε απέναντι στις αποτρόπαιες πράξεις τους, να μην σιωπούμε στα φοβικά κηρύγματα του μίσους τους με το πρόσχημα ότι δεν μας αφορούν. Στην προκειμένη περίπτωση η φράση “ η σιωπή είναι συνενοχή ”  αποκτάει όλο το ανατριχιαστικό της ευρός.

Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούληση μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε…

 

 Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

  ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

 ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος (Χαλκίδα)

Ανακοινώσεις, Κείμενα

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΥΣΟΘΗΡΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

4 Comments

Δολοφονική αγριότητα της αστυνομίας εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών στις Σκουριές Χαλκιδικής

Γυναίκες μπροστά στα ΜΑΤ, Σκουριές, 21-10-2012

Το Κράτος, ως διαμεσολαβητής των οικονομικών συμφερόντων που επενδύουν στη λεηλασία της φύσης και των ανθρώπινων κοινοτήτων στη Χαλκιδική, έδειξε για άλλη μια φορά το αληθινό του πρόσωπο. Για να τρομοκρατήσει τον κόσμο που συμμετείχε σε μια από τις μαζικότερες διαδηλώσεις ενάντια στα θανατηφόρα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, δεν δίστασε μέσω των αστυνομικών του δυνάμεων να επιτεθεί  σε μια απολύτως ειρηνική διαδήλωση. Η αγριότητα της αστυνομικής βίας ήταν πρωτοφανούς σκληρότητας και θυμίζει φασιστικές τακτικές. Χωρίς να δοθεί καμία απολύτως αφορμή, οι διμοιρίες των ΜΑΤ πέταξαν μεγάλη ποσότητα χημικών προς τους διαδηλωτές ακόμη και μέσα σε αυτοκίνητα. Υπάρχουν επίσης καταγγελίες για τρομερές βιαιότητες σε γυναίκες διαδηλώτριες. Ένας αυτόπτης μάρτυρας περιγράφει:

“Το σοκ ήταν τεράστιο γιατί ανάμεσα στους εκατοντάδες διαδηλωτές υπήρχαν πολλά κορίτσια και γυναίκες ακόμα και 65 χρονών που είχαν έρθει να διαδηλώσουν για το δάσος. Μάλιστα είχα δίπλα μου μία κυρία 45 ετών η οποία δε μπορούσε να ανασαίνει και είχε πιαστεί πάνω μου και μου λεγε πεθαίνω, πεθαίνω. Όταν πια αρχίσαμε να επιστρέφουμε, τα ΜΑΤ μας ακολουθούσαν, χωρίς να υπάρχει λόγος και έριχναν μονίμως καπνογόνα και χημικά. Φτάνοντας δε στην άσφαλτο και κατευθυνόμενοι προς το αμάξι μας, άλλα ΜΑΤ που είχαν παραταχθεί σε άλλο σημείο μας ακολούθησαν μέχρι το αμάξι πετώντας μονίμως χημικά. Σοκαριστικό ήταν ότι ρίξαν χημικό καπνογόνο εντός αυτοκινήτου, στην καρότσα του οποίου υπήρχε μία παρέα κοριτσιών. Πήδηξαν όλες κάτω και ο οδηγός άφησε το όχημα το οποίο κύλισε μόνο του μέχρις ένα χαντάκι. ΟΙ μπάτσοι κατεβαίνοντας προς το χώρο όπου είχαμε τα αυτοκίνητά μας σπάζαν τα τζάμια τους χωρίς λόγο. Απίστευτη βία”.

Μία διαδηλώτρια  γράφει:

“Στα δεξιά μας, σε απόσταση μικρότερη από είκοσι μέτρα από εμάς και από το μπλόκο, άναψε μια φωτιά μέσα στο δάσος. Ένα πυροσβεστικό που ήταν πίσω από την αστυνομία πήγε να τη σβήσει και πολλές από τις γυναίκες έτρεξαν να βοηθήσουν κι αυτές. Αυτό που είδαν ήταν ότι τα ξύλα ήταν στοιβαγμένα σε σωρό, έτοιμα από πριν για να τους βάλει κάποιο χέρι φωτιά. Βγάζει  μάτι η προβοκάτσια. Η γυναίκα που το λέει αυτό στο βίντεο είναι τώρα στο νοσοκομείο του Πολυγύρου, γιατί τα ΜΑΤ της σακάτεψαν το πόδι.

Κάποια στιγμή, όταν κόντευε να πέσει το βράδυ, η διοίκηση της αστυνομίας αποφάσισε ότι ήταν ώρα να τελειώνει μαζί μας και άρχισε η επίθεση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε απολύτως καμμία πρόκληση από τη δική μας πλευρά, ούτε μία πέτρα. Εκτοξεύοντας τεράστιες ποσότητες δακρυγόνων και ουρλιάζοντας “καριόλες” και “πουστράκια”, άρχισαν να κυνηγάνε τους διαδηλωτές χτυπώντας άγρια όσους έμεναν πίσω…

Αυτό που ακολούθησε δεν περιγράφεται. Σα λυσσασμένα σκυλιά χύμηξαν πάνω στον κόσμο που προσπαθούσε να μπει στα αυτοκίνητα και να φύγει, πετώντας δακρυγόνα και χτυπώντας αδιακρίτως. Ποδοπατούσαν ανθρώπους, τραβούσαν γυναίκες από τα μαλλιά, χτυπούσαν με τα γκλομπς πάνω σε χέρια, πόδια, πλάτες. Τα αυτοκίνητα κινούνταν πολύ αργά γιατί ήταν πάρα πολλά και υπήρχαν και πάρα πολλοί πεζοί. Μέσα στον πανικό πολλοί τρακάρανε μεταξύ τους. Οι μαινόμενοι Ματατζήδες τρέχανε ανάμεσα στα αυτοκίνητα, τα χτυπούσαν με τα γκλομπς, σπάγανε τζάμια, ανοίγανε τις πόρτες και τραβούσαν τους ανθρώπους έξω, τους πετούσαν κάτω, τους κλωτσούσαν. Ματατζής άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου μου και μου φώναξε “Μασκούλα ε; Καριόλα!”, επειδή είχα στο μέτωπο μια χάρτινη μάσκα χειρουργείου κι άπλωσε το χέρι του να με τραβήξει έξω.  Τράβηξα την πόρτα, έβαλα την ασφάλεια και περίμενα να αρχίσει να χτυπάει το αμάξι, αλλά αυτός είχε ήδη φύγει και χτυπούσε άλλο αμάξι.

Είδα με τα μάτια μου μπάτσο να σπάει τζάμι και να πετάει δακρυγόνο ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. Όλο το εσωτερικο ήτανε μαύρο από τους καπνούς, καπνοί έβγαιναν από τα κλειστά παράθυρα και οι μπάτσοι τράβηξαν έξω τον οδηγό και τον σάπισαν στο ξύλο. Όπως έμαθα, το ίδιο έκαναν και σε άλλα αυτοκίνητα. Ένας οδηγός που του πετάξαν δακρυγόνο μέσα στο αυτοκίνητο, έχασε τον έλεγχο και χτύπησε Ματατζή. Ο άνθρωπος αυτός είναι σήμερα κατηγορούμενος στο αυτόφωρο για “βαριά σωματική βλάβη” του Ματατζή!

Η εντολή προφανώς ήταν “ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!” και το μήνυμα προφανές: “ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΤΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ”. Ο στόχος δεν ήταν απλά να διαλύσουν τη διαδήλωση, αυτό το έχουν ξανακάνει, δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες είναι υπεραρκετά απέναντι σε ανθρώπους που δεν είναι εξοπλισμένοι να τα αντιμετωπίσουν. Η επίθεση των ΜΑΤ στους διαδηλωτές που έφευγαν ήταν οργανωμένο δολοφονικό σχέδιο, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το περιγράψω, αν αυτά τα αφιονισμένα κτήνη είχαν όπλα είναι σίγουρο ότι θα τα είχαν χρησιμοποιήσει…”

Το Κράτος και οι χρυσοθήρες που εξυπηρετεί με αναίσχυντο τρόπο, τρομάζουν μπροστά στην αυξανόμενη αντίσταση των ντόπιων πληθυσμών  και προσπαθεί να εκφοβίσει μέσω της βίαιης καταστολής. Στα σχέδιά τους είναι η λεηλασία της περιοχής και δεν πρέπει να τους αφήσουμε!

Ένας διαδηλωτής περιγράφει γλαφυρά:

”Οι κάτοικοι υπερασπίζονται ένα βουνό, ένα δάσος, δυο σπιθαμές γης και ουρανού και η κυβέρνηση προστατεύει έναν επιχειρηματία με κάθε μέσο. 
Επιστρατεύει τις δυνάμεις καταστολής και κυνηγάει τον κόσμο με δακρυγόνα και ξύλο επί 7 χλμ, σπάει πόδια, σπάει τζάμια αυτοκινήτων και πετάει μέσα καπνογόνα και δακρυγόνα, επιτίθεται σε βουλευτές, απαγορεύει για ώρες την είσοδο δικηγόρων.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Σήμερα για άλλη μια φορά δεν έχουμε ευτυχώς κάποιον πολύ σοβαρά τραυματία ή νεκρό από τύχη.
Τώρα εσύ πρέπει να πάρεις θέση. Να κάνεις κάτι. Και να θυμάσαι πως αν μείνεις ξανά αμέτοχος θα είσαι συνειδητά με τους δολοφόνους του κέρδους, της καταστροφής και της εκμετάλλευσης. Αυτά”.

Ο αγώνας αυτός μας αφορά όλους – Όχι στα καταστρεπτικά σχέδια των χρυσοθήρων

Ενάντια στις εγκληματικές επιθέσεις της αστυνομίας και του Κράτους – Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους στη Χαλκιδική για τη γη και την ελευθερία

 Ούτε στη Χαλκιδική ούτε στην Εύβοια μεταλλεία θανάτου

Για την κοινωνική αυτονομία, την ελευθερία, την ισότητα, την αξιοπρέπεια

ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος

 

 

Κείμενα

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Leave a comment

Εκλογές: ”Το παζάρι της ματαιοδοξίας και των συνειδήσεων”   Π. Κροπότκιν

 Ψήφος σημαίνει συνενοχή, σημαίνει ”πάρε το μαχαίρι πασά μου να με σφάξεις”

 Το εκλογικό καρναβάλι στήθηκε. Τα λόγια, οι υποσχέσεις, οι δήθεν προτάσεις, οι θεατρινισμοί, οι πλειοδοσίες, ίδια όπως και πριν από τη λεγόμενη κρίση. Η κατάσταση που βιώνουμε είναι τραγική γιατί απέναντι στη λεηλασία της ζωής μας οι λύσεις που διαφημίζονται αποτελούν μέρος του προβλήματος. Τα διάφορα ψευτοδιλήμματα που μας επιβάλλουν – μνημονιακοί/αντιμνημονιακοί, ευρώ/δραχμή, έθνος/ξένοι– ουσιαστικά δεν αμφισβητούν τη δομή του πολιτικού και καπιταλιστικού συστήματος το οποίο ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση. Όλοι τους αυτοπαρουσιάζονται σαν σωτήρες με έτοιμη τη λύση, κανείς τους όμως δεν τολμάει να αποκαλύψει την απάτη: τον αποκλεισμό των πολιτών από τις αποφάσεις. Το πολιτειακό καθεστώς ενώ αποδείχτηκε σάπιο και αναξιόπιστο δεν αμφισβητείται από τους κομματικούς μηχανισμούς γιατί στην ουσία τροφοδοτούνται από αυτό, από αυτό ζουν. 

 

Το μεγάλο ψέμα και σε αυτές τις εκλογές είναι η λέξη δημοκρατία. Αν δημοκρατία σημαίνει ότι ο λαός αποφασίζει, ότι ο λαός είναι κυρίαρχος, αυτό που βιώνουμε σίγουρα δεν είναι δημοκρατία. Η αλήθεια είναι ότι στις εκλογές δεν αποφασίζουμε εμείς για τη ζωή μας αλλά εκχωρούμε την ικανότητα της απόφασης σε κομματικούς μηχανισμούς που αποφασίζουν ανεξάρτητα από εμάς και συνήθως εναντίον μας. Τα λόγια τους συνήθως είναι υποκριτικά γιατί οι δομές που εξυπηρετούν όταν ανεβαίνουν στην εξουσία απαιτούν διαφορετικές πράξεις. Εξάλλου τα κόμματα είναι ιεραρχικοί μηχανισμοί που αναπαράγουν στο εσωτερικό τους τον αποτυχημένο και άδικο τρόπο οργάνωση των κοινωνιών μας. Η κομματοκρατία είναι μία από τις αιτίες της σημερινής παρακμής.

Οι κυρίαρχες εξουσίες με το πρόσχημα των εκλογών προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο δίνοντας δήθεν τη δυνατότητα της επιλογής στον ”κυρίαρχο” λαό να διαλέξει αυτούς που θα τον κυβερνούν. Στην ουσία είναι όλοι τους υποκριτές και λαοπλάνοι γιατί η κατάσταση δεν είναι ζήτημα προσώπων αλλά αφορά το ίδιο το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που ρημάζει τις ζωές μας και το οποίο χρειάζεται ριζικό μετασχηματισμό. Έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα δεν είναι υπερβολή να πεις ότι οι καιροί, περισσότερο από ποτέ, απαιτούν μια επανάσταση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Μια ριζική αλλαγή δηλαδή της κοινωνικής οργάνωσης αλλά και των μεταξύ μας σχέσεων που θα βασίζονται και σε ένα νέο ήθος.

Γι’ αυτό κι αυτή τη φορά η συμμετοχή στις εκλογές τους είναι συνενοχή. Δίνει την ψευδαίσθηση δύναμης και συμμετοχής στους υποταγμένους, στην ουσία όμως νομιμοποιεί την αρπαγή της ικανότητάς τους να συναποφασίζουν για την κοινή ζωή. Η συμμετοχή στις εκλογές είναι αυτοεγκλωβισμός, είναι η αυταπάτη της συμμετοχής.

Αυτό που προτείνουμε όμως δεν είναι η αδιαφορία εκείνων που απέχουν από τις εκλογές λόγω ωχαδερφισμού ή απάθειας. Η δική μας εκλογική απεργία είναι μια ενεργητική πράξη γιατί αποτελεί μέρος μιας εναλλακτικής πρότασης γύρω από τα ζητήματα του δημόσιου χώρου, η οποία βασίζεται στην αυτοοργάνωση και την άμεση διαχείριση των δημόσιων αγαθών με στόχο τη δημιουργία πραγματικά αυτόνομων κοινοτήτων. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η μόνη πολιτική δράση που έχει πραγματικά νόημα είναι εκείνη που προωθεί τη συμμετοχή όλων στα κοινά. Η κοινωνική οργάνωση, η παραγωγή και η διανομή του πλούτου, η φροντίδα των πόλεων μέσα στις οποίες ζούμε, η άσκηση των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, ο σεβασμός του φυσικού περιβάλλοντος, είναι πολύ σημαντικά πράγματα για να εκχωρούμε την ικανότητα της απόφασης σε μια μειοψηφία δήθεν ειδικών. Πρέπει να βγούμε από την απάθεια και να διεκδικήσουμε τη συμμετοχή μας για ό, τι αφορά τη ζωή μας. Πρέπει να διεκδικήσουμε ένα δημόσιο χώρο στον οποίο θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι ισότιμα, έξω όμως από τις κομματικές ιεραρχίες και τους κρατικούς οργανισμούς. Πρώτο μας μέλημα πρέπει να είναι η δημιουργία αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων μέσα στις πόλεις που ζούμε που θα οικοδομούνται στους αντίποδες της κυρίαρχης πολιτικής προτάσσοντας ένα διαφορετικό τρόπο κοινωνικής οργάνωσης εδώ και τώρα: συνελεύσεις γειτονιάς που προάγουν την αυτοπαραγωγή, αλληλέγγυες ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών, κατασκευή δικτύων αλληλοβοήθειας και κυρίως δημιουργία συλλογικοτήτων βάσης και αγώνα στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας (συνοικιακά συμβούλια, λαϊκές συνελεύσεις, εργατικά συμβούλια, σωματεία βάσης).

Η δική μας πρόταση απαιτεί την υπεύθυνη συμμετοχή του καθενός, για να οικοδομήσουμε την ελευθερία και την ισότητα μέσα σε πνεύμα αλληλεγγύης. Η πρόταση μας δεν είναι ουτοπική γιατί μπορεί να εφαρμοστεί εδώ και τώρα αρκεί να το θέλουμε. Οι συνελεύσεις των πλατειών του καλοκαιριού του 2011 άνοιξαν ένα ρήγμα και έδειξαν ένα δρόμο πάνω στον οποίο θέλουμε να βαδίσουμε. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από τους πολιτικάντηδες της αριστεράς ή της δεξιάς και από το σάπιο πολιτικό σύστημα που εξυπηρετούν. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας με συλλογικό και αυτόνομο τρόπο.

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος