ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

“Η εμφανής αποικιοκρατία σε ακρωτηριάζει απροσχημάτιστα: σου απαγορεύει να λες, σου απαγορεύει να κάνεις, σου απαγορεύει να είσαι. Αντίθετα, η αφανής αποικιοκρατία σε πείθει ότι η υποτέλεια είναι ο προορισμός σου κι η αδυναμία η φύση σου:σε πείθει ότι δ ε ν γίνεται να λες, δ ε ν γίνεται να κάνεις, δ ε ν γίνεται να είσαι.” (Η κουλτούρα του τρόμου, Εδουάρδο Γκαλεάνο Ουρουγουανός συγγραφέας)

Πριν πέντε μήνες στην πόλη της Χαλκίδας την ημέρα των ‘’Θεοφανείων’’ συνελήφθησαν από την αστυνομία πέντε άτομα. Η κατηγορία που τους απήγγειλε ο εισαγγελέας ήταν για «προσβολή κατά του προσώπου του προέδρου της δημοκρατίας » καθώς οι συνθήκες σύλληψης αφορούσαν τις διαμαρτυρίες του συγκεντρωμένου πλήθους που προκλήθηκαν από την παρουσία του Παπούλια και του υπουργού Γιαννίτση στο επίσημο καθιερωμένο δρώμενο. Πέντε από αυτούς στοχοποιήθηκαν (για να αποσιωπηθεί το γεγονός ότι όλος ο παρευρισκόμενος κόσμος διαμαρτυρόταν) με τη δικαιολογία ότι φώναζαν συνθήματα όπως «λαέ πεινάς γιατί τους προσκυνάς», «ψωμί, παιδεία, ελευθερία η χούντα δεν τελείωσε το ’73» και ορίστηκε αυτεπάγγελτα δικάσιμη για τις 30 Μαρτίου. Η δίκη αυτή δεν έγινε καθώς, δυο μέρες πριν, οι κατηγορούμενοι ενημερώθηκαν για μεταφορά του τόπου διεξαγωγής της δίκης στην Αθήνα, με την αιτιολογία ότι «συντρέχουν λόγοι για τη δημόσια ασφάλεια και τάξη…». Είναι γεγονός ότι η έκφραση αλληλεγγύης κλονίζει τα θεμέλια της εξουσίας καθώς μεσολάβησαν μια πορεία και μια συναυλία αλληλεγγύης σε αυτά τα άτομα που απλώς διαμαρτυρήθηκαν με κάποια πολιτικά συνθήματα. Οι φασιστικού τύπου αυτές συλλήψεις αποδεικνύουν περίτρανα την αλήθεια αυτών των συνθημάτων. Επίσης, δηλώνουν τις προθέσεις μιας εξουσίας που προσπαθεί να τρομοκρατήσει με στόχο να πείσει ότι δεν γίνεται καν να μιλάς ελεύθερα ως συνειδητοποιημένο άτομο που κάνει λογικές εκτιμήσεις της πραγματικότητας. Και ακόμη περισσότερο να πείσει ότι όλες αυτές οι λεκτικές και μόνο διαπιστώσεις θα διαταράξουν την κοινωνική ειρήνη στην πόλη. Οι άρχοντές μας για να νομιμοποιήσουν τις πράξεις τους δεν διστάζουν να καταργήσουν με κυνισμό κάθε επίφαση δημοκρατίας και ελευθερίας, να αποδείξουν ότι η δημοκρατία και η ελευθερία δεν είναι παρά κούφιες λέξεις που μεταμφιέζουν ένα ολιγαρχικό και απάνθρωπο καθεστώς.

Οι γελοιότητες της εξουσίας, οι οποίες βεβαίως έχουν σαφή στόχευση την καταστολή και την ποινικοποίηση οποιουδήποτε τύπου διαμαρτυρίας εναντίον της, δεν είναι οι μόνες επικίνδυνες αυτή τη χρονική στιγμή. Συμπίπτουν χρονικά και με μια έντονα αυξημένη ρατσιστική διάθεση εναντίον συμπολιτών μας που ως πρόσφυγες και μετανάστες βιώνουν συνθήκες πολέμου και απόλυτης επιβίωσης σε ολόκληρη τη χώρα.

Το Ουλαλούμ ως αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος στηρίζει τους διωκόμενους και τις διωκόμενες και καταγγέλει τις κρατικές πρακτικές για τρομοκράτηση ανθρώπων που συμμετέχουν αυθόρμητα σε μια διαμαρτυρία αλλά και για την ποινικοποίηση ανθρώπων που εκφράζουν έναν πολιτικό λόγο και έχουν μια πολιτική δράση έξω από τα όρια των κοινοβουλευτικών τους τσιφλικιών. Προτάσσει τον αγώνα για μια αυτόνομη δημιουργική κοινωνία, όπου η έκφραση αλληλεγγύης είναι ηθική υποχρέωση.

Η ΔΙΚΗ των 5 συλληφθέντων στη Χαλκίδα την ημέρα των ”Θεοφανείων”, με τη σαθρή κατηγορία της ”προσβολής κατά του προέδρου της δημοκρατίας”, γίνεται τελικά στις 28 Ιουνίου (Πέμπτη) ώρα 9.00 πμ, στο Β’ Μ/ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΛΗΜ/ΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ (Ευελπίδων Κτήριο 8, αιθουσα 1 στο ισόγειο ).

   ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΙ

– ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ

Καμία δίωξη στους συλληφθέντες – Η αμφισβήτηση είναι πηγή της ελευθερίας – Να οικοδομήσουμε τις δημιουργικές μας αντιστάσεις ενάντια στο ζοφερό μέλλον που μας ετοιμάζουν

ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος
mail: oulaloum@espiv.net

• Δευτέρα 11-6

Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑ 

Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο
Πρωταγωνιστούν: Ιβάνα Μπακουέρο , Σέρζι Λόπεζ , Αριάντνα Τζιλ , Νταγκ Τζόουνς

Ισπανία, 1944: το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Η Κάρμεν, που πρόσφατα ξαναπαντρεύτηκε, μετακομίζει με την κόρη της Οφηλία, στο σπίτι του καινούριου της συζύγου Βιντάλ, λοχαγό στον στρατό του δικτάτορα Φράνκο. Μην μπορώντας να αντέξει εύκολα την καινούρια της ζωή, το νεαρό κορίτσι ψάχνει να βρει καταφύγιο σε έναν μυστηριώδη λαβύρινθο, που ανακαλύπτει δίπλα στο νέο της σπίτι. Ο Πάνας, ο φρουρός του, ένα μαγικό πλάσμα, της αποκαλύπτει ότι είναι η χαμένη από καιρό πριγκίπισσα του μυθικού αυτού βασιλείου. Για να βρει την αλήθεια, η Οφηλία πρέπει να φέρει εις πέρας τρεις επικίνδυνες αποστολές, αποστολές που δεν μοιάζουν σε τίποτα με ό,τι έχει αντιμετωπίσει ως τώρα στη ζωή της.

Λάτρης και δεξιοτέχνης του φανταστικού είδους Γκιγιέρμο ντελ Τόρο  υπογράφει ένα παραμύθι αυστηρά για μεγάλους. Ο χαρισματικός Μεξικάνος δημιουργός διαστρέφει την αθώα “Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων”, με φόντο την σπαραγμένη από τον εμφύλιο Ισπανία του ’40. Ρεαλισμός που πατά γερά στη μαγεία ή μαγεία καλά ριζωμένη στον ρεαλισμό; Όταν το υπερφυσικό συναντά την πολιτική αλληγορία, τη φαντασμαγορία των ειδικών εφέ και την ομολογουμένως αχαλίνωτη φαντασία του ντελ Τόρο, το αποτέλεσμα προβλέπεται τουλάχιστον μεθυστικό.

TRAILER :  

• Δευτέρα 18-6
  

ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ 

Σκηνοθεσία: Φόλκερ Σλέντορφ
Σενάριο: Φόλκερ Σλέντορφ, Ζαν-Κλωντ
Καρριέρ, Φραντζ Ζάιτζ, Γκύντερ
Γκρας από μυθ. Γκύντερ Γκρας
Ηθοποιοί: Νταβίντ Μπένετ, Άντζελα Βίνκλερ,
Μάριο Αντόρφ, Ντανιέλ Ολμπρίσκι,
Σαρλ Αζναβούρ, Χάιντζ Μπένετ,
Αντρέα Φερεόλ
Μουσική: Μωρίς Ζαρ
Χώρα: Γερμανία (Έγχρωμο)
Διάρκεια: 142΄
Διακρίσεις: – Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ
– Καννών 1979
– Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας
– Συνολικά 24 Βραβεία

Το Ταμπούρλο τιμήθηκε με το Όσκαρ Καλύτερης
ξένης ταινίας, μοιράστηκε με την “Αποκάλυψη
τώρα” το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και θεω-
ρείται μια από τις ταινίες που σημάδεψαν τη
δεκαετία του ’70.
Το αλληγορικό βιβλίο του Γκύντερ Γκρας “Τοταμπούρλο” θεωρείται ένα από τα πιο δύσκολα κι απρόσιτα για να μεταφερθούν στην οθόνη. Κι όμως ο Φόλκερ Σλέντορφ τόλμησε να το κάνει, με τη βοήθεια του σεναριογράφου Ζαν – Κλωντ Καρριέρ, που τόνισε ακόμα περισσότερο τα σουρεαλιστικά στοιχεία του βιβλίου. Το αποτέλεσμα είναι ένα πε-ρίεργα γοητευτικό έργο, που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε παραμύθι για μεγάλους και που μας προτρέπει να ξαναδιαβάσουμε τη Γερμανική ιστορία από το 1924 μέχρι το 1945.Όπως λέει ο Ζαν-Κλωντ Καρριέρ το “Ταμπούρλο” “είναι πριν απ’ όλα μια ρεαλιστική ταινία, που 

καταγράφει λεπτομερέστατα τη ζωή της μικροα-στικής τάξης του Ντάντζιγκ” θυμίζουμε ότι αυτή η πόλη είναι το σημερινό Γκντάνσκ κι ότι στα 1924 συγκατοικούσαν ειρηνικά οι τρεις κοινότητες των Πολωνών, των Γερμανών και των Εβραίων. Ένα χρόνο λοιπόν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Χίτλερ γεννιέται στο Ντάντζιγκ ο Όσκαρ, ένα
παιδί με πρόωρη ανάπτυξη και ιδιαίτερα χαρίσματα. Γιος ενός μπακάλη γερμανικής καταγωγής, είναι πολύ πιθανόν να έχει για πραγματικό του πατέρα τον “ξάδερφο” της μητέρας του, που είναι Πολωνός. Ο Όσκαρ, μπροστά στα σύννεφα που συσσωρεύονται στο μέλλον της πατρίδας του και σ’ ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποκρισία του περιβάλλοντός του και τον παραλογισμό του κόσμου των μεγάλων, αρνείται

στα τρία χρόνια του να μεγαλώσει άλλο! Θα μείνει ένα παιδί – θαύμα – τέρας, ένας μάρτυρας της εποχής του, που θα δει την άνοδο του ναζισμού, την επίθεση στις χώρες της Ευρώπης, την προσάρτηση του Ντάντζιγκ στη Γερμανία, το πογκρόμ κατά της
πολωνικής κοινότητας, το θάνατο των δυο πατέρων του, την εισβολή των Ρώσων, την πτώση του Γ’ Ράιχ. Μένοντας μόνος ο Όσκαρ αποφασίζει τελικά ότι ήλθε η ώρα να μεγαλώσει.Η περίπτωση του Όσκαρ μπορεί να ειδωθεί κάτω από πολλαπλές συμβολικές οπτικές: ο Όσκαρ αρνείται να συμμετάσχει στον παραλογισμό του κόσμου των μεγάλων απ’ το 1927 μέχρι το 1945, δηλαδή την περίοδο της ανάπτυξης του ναζιστικού κινήματος μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Τα τρία πρώτα χρόνια της γέννησής του
(1924 – 1927) συμπίπτουν με την καλύτερη περίοδο της Γερμανικής Δημοκρατίας, που δυστυχώς δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το ναζιστικό τέρας. Ο Όσκαρ γίνεται λοιπόν ένας αμφισβητίας της εποχής του, έστω κι αν το παθητικό παράδειγμά του δε βοηθά στην ανατροπή της ροής της Ιστορίας. “Για μένα ο Όσκαρ συμβολίζει την άρνηση και τη
διαμαρτυρία” λέει ο Σλέντορφ. Δύο καταστάσεις που ο μικρός ήρωας εκφράζει όχι μέσω της γλώσσας του, αλλά καθαρά σωματικά: άρνηση του σώματός του να μεγαλώσει, σπάσιμο των γυαλιών όταν τσιρίζει, χαρακτηριστικοί χτύποι του ταμπούρλου που δίνουν το ρυθμό στα μικρά και μεγάλα γεγονότα της ζωής του. Το ταμπούρλο (δώρο που του έδωσαν την τραγική μέρα του ατυ-χήματός του, ύστερα από το οποίο σταμάτησε η
ανάπτυξή του), αποτελεί το πραγματικό γλωσσικό εργαλείο του Όσκαρ, μέσα απ’ το οποίο εκφράζει τα συναισθήματά του και την αντίθεσή του (όπως στη χαρακτηριστική σκηνή που διαταράσσει την τάξη μιας στρατιωτικής παρέλασης, χτυπώντας σε διαφορετικούς τόνους το ταμπούρλο του).Ο Σλέντορφ δεν ξεφεύγει από τις παγίδες μιας υπερβολικά συμβολικής γραφής κι ορισμένα πράγματα στο “Ταμπούρλο” ενοχλούν με τον απλοϊκό συμβολισμό τους. Κατάφερε όμως να δώσει την ψυχοσύνθεση μιας εποχής και κυρίως να κάνει
πιστευτή τη φυσιογνωμία του Όσκαρ, που παρά τα παιδικά χαρακτηριστικά του εξελίσσεται σε κανονικό έφηβο κι έχει μάλιστα έντονη σεξουαλική ζωή. Στον αντίστοιχο ρόλο, ο δωδεκάχρονος γιος του ηθοποιού Χάιντζ Μπένετ δίνει μια αξέχαστη μηνεία, καταφέρνοντας να εκφράσει την αλλόκοτη ψυχολογία ενός παιδιού – ενήλικα. Τη σκηνογραφική επιμέλεια της ταινίας είχε ο Νίκος Περράκης ενώ τη μουσική έγραψε ο Μωρίς Ζαρ.

TRAILER: 

• Δευτέρα 25-6

Party Στο Ουλαλούμ αύριο Σαββάτο είσοδος ελεύθερη έξοδος αμφίβολη!
Ταυτόχρονα προβολές ντοκιμαντέρ και ταινιών μικρού μήκους

FAVELA RISING (Εξέγερση στη φαβέλα) Σκηνοθεσία: Jeff Zimbalist & Matt Mochary

Ένας άνθρωπος και ένα κίνημα. Μια πόλη διαιρεμένη και μια φαβέλα ( βραζιλιάνικη παραγκουπόλη) ενωμένη. Στοιχειωμένος από τις δολοφονίες της οικογένειας του και πολλών φίλων του, ο Anderson Sa είναι ένας πρώην έμπορος ναρκωτικών που μετατρέπεται σε έναν κοινωνικό επαναστάτη της πιο εξαθλιωμένης συνοικίας του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Μέσα από τη hip-hop μουσική, τους ρυθμούς του δρόμου και τον Αφρο-Βραζιλιάνικο χορό, συσπειρώνει την κοινότητα του στο να αντιδράσει στη βίαιη καταπίεση που επιβάλλεται από τις στρατιές των εφήβων drug dealers και υποστηρίζεται από την διεφθαρμένη αστυνομία.
Στην αυγή της απελευθέρωσης και καθώς η συντροφικότητα υπερνικά όλα τα εμπόδια και το Afro-Reggae κίνημα του Anderson βρίσκεται στο αποκορύφωμα της επιτυχίας του, ένα τραγικό ατύχημα απειλεί το κίνημα να σιωπήσει για πάντα. Μια πολυβραβευμένη ταινία, για τον αγώνα και την αντίσταση στη μιζέρια…